Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ચાર ભેતું (ચાર બેતા)/ભરત મે. છાયા ખતે ખણી મિંજ કચ્છી કિતાબું, પિરાધ ઈન સકન મુક પિણ મિલં રિહ્યો. કે વર વર વેકેશન વિવી મુજ મનજી મિટાણું, (ચા તે એઓ કાઈને પિવડાવે નહિ અને સિગાકરમ એંડ કિતાનું, જે મધુવનમેં ‘કા સુણ. ૧ રેટને પણ કોઈને શેખ ન હતા. એમને ત્યાં તે
(ખભા પર ખડિયા-થેલે ભેરવી, અંદર કચ્છી ભલેને ગુર્જર ગિરાના પરમ સારસ્વત ઉમાશંકર વિશેની ચેપડીઓ લઈ, દર વરસે વેકેશનમાં જઈને
આવે તેય એને શ્રીબાલમુકુંદજીના બંટા(લાડુ)ની મનની મુશ્કેલીઓ મિટાવશું એમ નક્કી કર્યું. મારાં
જ પ્રસાદી મળે, પણ જે ઉમાશંકરને મળે તે સુકએવાં ભાગ્ય ક્યાંથી કે હું “મધુવન”(શાસ્ત્રીજીના નિયાળ પ્રસાદ મને પણ મળતો રહ્યો.) નિવાસસ્થાનનું નામ)માં કેક (ટહુકે અને કે. કા.
મહામહિમ-પાક્યા ને વિઠ્યાવાચસપત, શાસ્ત્રીને સાંભળી શકું ?)
વ્યાકરણ વિવાન ઈ ને ઈત્યાસ ઓજસ, જ વિખ્યાં જાણ ધલવટે, ત ઠા ડિઝા અણુડિd, કચ્છીલ કેડે કરી સત ફેરા ગળ્યો, સાસતર હા સે માથે ને શાસ્ત્રી વિઠા હેક.
ચર્ચા કરી એ-ડસ ને પિરમા પચ્છમગિરા. ૪ 1 મું જો થાનકુ ઠેઠ ઇનજી ચરણધૂલી વટે. ૨
(જ્યાં જાણકાર પાસે જઈને ઊભો તે ન જોઈ (બેઓ મહામહિમોપાધ્યાય અને વિદ્યાવાચહોય તેવી વ્યવસ્થા જોઈ. પુષ્કળ પુસ્તકે સોફા પર સ્પતિ છે. વ્યાકરણના ભારતખ્યાત વિદ્વાન છે ને પડયાં હતાં ને શાસ્ત્રીજી તે નીચે જ બેઠા હતા. વળી ઇતિહાસના ક્ષેત્રમાં પણ આપણે એ જસરૂપ એટલે મેં તે પછી એમની ચરણધૂલિ પાસે જ
છે. એવી વ્યક્તિ કરછી ભાષા માટે હોંશથી સાત બેસવું પસંદ કર્યું).
સાત વાર કચ્છમાં આવી, બધી બાજુ ચર્ચા કરીને ચાય ન કે પિરાય ને સિગરેટ-શૈખ ન કિનજે, પશ્ચિમ તરફની આ વાણીને પ્રમાણિત કરી આપી છે.) અચૅ ઉમાશંકર ભલે, મેં બંટો બાલમુકનજો, ઠે. હાઈસ્કૂલ, કેરા-૩૭૦૪૨૦ [અનુ. પા. ૯૩ થી)
ટૂંકમાં, લોથલને જોતાં સર્વ રીતે કહી શકીશું કે લોથલ એટલે ગુજરાતની અસ્મિતાને ભારતવર્ષનો અમૂલ્ય વાર. અસ્તુ,
[નોંધ: ભારતવર્ષમાં પ્રાચીનતમ કાલમાં કોઈ વિશિષ્ટ પ્રજા બહાથી આવી નથી. ચંદ્રવંશીય જૂની પ્રજાનું ઉથાન હિમાલયના મધ્ય પ્રદેશમાં થયેલું અને ભારતવર્ષમાં દક્ષિણ સુધીમાં તથા પશ્ચિમમાં પશ્ચિમ એશિયા અને યુરોપમાં આ પ્રજાને એક અંશ આગળ વધી ફેલાઈ ગયે. પૂર્વ હિમાલયમાં સૂર્યવંશીય પ્રજાનો વિકાસ થયો ને એ પણ ભારતવર્ષમાં ફેલાઈ. એ પ્રમાણે હિંદી મહાસાગર અને પ્રશાંત મહાસાગરના દક્ષિણ બેટામાં અને ભારતવર્ષના વચ્ચેના સમુદ્રથી છૂટી રહેલા દક્ષિણમાં કથામાં પ્રજા વિકસેલી તેમના ભારતવર્ષના દક્ષિણ પ્રદેશમાને સમૂહ, પિલે સમુદ સુકાઈ જતાં, ઉત્તરમાં પણ પ્રસતે ચાલે. વૈદિક કાળમાં આ ત્રણ સમૂહ-ચંદ્રવંશીય તગિ, સૂર્યવંશીય પતંગ અને દનુવંશીય યામાગેમાંના કેટલાકનું ભારતવર્ષમાં સંમિશ્રણ થયું. આ સમયે વેદકાલ કે એનાથી પણ જો હેઈ શકે.
મહે-જો-દડો અને હડપ્પીય સંસ્કૃતિ કઈ બીજી જ કહેવાતા આદિવાસી વિડની છે એવું જે ઠસાવવામાં આવ્યું છે તે લેથમાનો હવનકુંડ વગેરે મળી આવતાં નિરર્થક થયું છે અને કહેવાતી સિંધુ સંસ્કૃતિ એ કઈ જુદી નહિ, પણ વૈદિક સંરકારવાળી અને સંસ્કારી હોવાથી આર્ય(સંસ્કૃત) છે, આર્ય નામની કે પ્રજાની નહિ. બાદથી લઈ સંસ્કૃત સાહિત્યમાં “આર્ય' શબ્દ કે વંશ કે જાતિને વાચા કયાંય મળ્યું નથી. યુરોપીયે એ આ શબ્દને વંશવાચક કે જાતિવાયક તરીકે ઠોકી બેસાડેલે છે. સંગી] એ.-નવે.૧૯
પચિા-દીપત્રક
For Private and Personal Use Only
| SR No. | 535349 |
| Book Title | Pathik 1990 Vol 30 Ank 01 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | K K Shastri and Other |
| Publisher | Mansingji Barad Smarak Trust |
| Publication Year | 1990 |
| Total Pages | 100 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Pathik, & India |
| File Size | 6 MB |