Pathik 1985 Vol 25 Ank 01 02

SR No.: 535289
Original Sutra Author: N/A
Author: K K Shastri
Publisher: Mansingji Barad Smarak Trust
Publication Year: 1985
Total Pages: 134
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Pathik, & India
File Size: 8 MB

Page 46

પથિક-રજતજયંતી અક
આકટોબર-નવેમ્બર/૫
[ ૪૫
ખીલતી કળાને યાદ આપતું હતું. ઢાંતિપ્રિયતાના ગુણને લીધે કદી પણ ઝગડા તા થયો જ નથી. ‘એક વફાદાર પત્ની તરીકેનું હું ગૌરવ અનુભવું છું. આહાહા! મારી જેવી પત્ની સોને મળે તા સ્વર્ગ તા હાથવેંત જ હોય ને?' આ પ્રમાણે જનકના મનની અંદર પત્નીના ગુણાની સ્મૃતિ યાલી રહી હતી અને કયારે ઊંઘી ગયા એની ખબર પશુ ન રહી. સવાર થયું. દૈનિક કાર્યક્રમ પતાવીને જનક ઍસે ગયે.. મૅનેજરે કહ્યું કે તમારે ૧૦ દિવસની ટૂર પર જવાનું છે એટલે ત્યાંથી બે જ કલાકમાં પાછા આવ્યા અને જનકે જ્યોતિને કહ્યું : હું આજે પૂના તથા મદ્રાસ તરફના ૧૦-૧૫ દિવસના પ્રવાસે જાઉં છું, તું ક્રાઈ જાતની ચિંતા ન કરીશ, લે આ રૂપિયા ૨૦૦-૦૦, જરૂર પડે તે મુળ વાપરજે.” પાડેશમાં રહેતા શેડના ઘરમાંથી ટેલિફોન કરીને જનકે પોતાના ચિત્ર જયદીપને પેાતાના પ્રવાસની ખશ્વર આપી, મિત્રે પણ પ્રવાસની સફળતા માટે શુભેચ્છ! પાડવી, રાતના મદ્રાસમેઈલમાં જનક પ્રવાસે ઊપડયો, યાતિ પણ બકુલને લઈને સ્ટેશન પર વિદાય આપવા આવી હતી, અત્યાર સુધી આમ તે નજીકના પરામાં પતિને જવું પડતું પણ અવારનવાર આવી રીતે લાંબા પ્રવાસે પણ જવું પડતું, રાતના ૧૦ વાગ્યે ઘેર આવી અને પતિના સાંનિધ્યથી દૂર એવી યાતિ કુલની સાથે બાળભાષામાં મીઠી વાતો કરતી સૂઈ ગઈ, જયતિ રાત દિવસ પોતાનાં ગૃહકામ તેમજ કુલની કામગીરીમાં દિવસ ગુજરતી હતી. જયદીપ પણ એકલા હાાથી જનકને ત્યા આવતા અને થોડા સમય ભેંસી જતા રહેતા, કારણ કે અત્યારે જ્યોતિ એકલી હતી, છતાં જ્યાં સ્નેહ છે ત્યાં કાઈ શકાને સ્થાન નથી, ખીજે દિવસે સવારે જ્યોતિનું માથું દુ:ખી આવ્યું અને શરીરમાં પીડા થવા લાગી, ખપેારનાં તાવ પણ આવ્યા. એ સહેજ ગભરાઈ ગઈ. દવા લાવનાર પણ કાઈ ન હતું. શરીરના સાંધા એટલા બધા દુખતા હતા કે પથારીમાં પડખાં ફેરવીને સમય પસાર કરવા લાગી. સાંજ પડી, જયદીપ આવ્યા, બકુલ સાથે વિનેદવાર્તા દ્વારા ગમ્મત કરતાં જ્યોતિભાભીને અવાજ ઘરમાં પ્રવેશતાં સંભાળાયે નહિ. ઘરમાં આવતાંની સાથે જ ભાભીને પથારીમાં સૂતેલાં જોઈ એકમ હૃદયમાં પેાતાની પત્નીની ખીમારીની હાલતની સ્મૃતિ થઈ આવી. મનને રેકી રાખી મગળ શ`કાએથી દૂર રહ્યો. ભાભીની ખયતના સમાચાર જાણ્યા, જયદીપે તરત જ ડૉકટરને ખેલાવ્યા અને સારવાર શરૂ કરી, ડૉક્ટર નિદાન કરી બતાવ્યું કે ટાઇફેડ તાવ છે માટે ધ્યાન રાખજો, ટેમ્પરેચર નોંધતા રહેજો, ડોન્ટ વરી, શી વિલ બી. ઍલરાઈટ.” ડૅ'કટર જતા રહ્યા. મિત્રતા ક્રુતે નહિં તેથી જયદીપ કરી સિવાયને! બધા જ સમય ભાભીની સારવાર તથા બકુલના ખાવા પીવા તેમજ ખીન કામમાં ગાળવા લાગ્યો. આ રીતે જયદીપભાઈની સેવાચાકરી તેમજ નિષ્ઠાથી જાતિ મનમાં બહુ જ ધન્યતા અનુભવવા લાગી. પોતાના ‘પતિની ગેરહાજરીમાં મારી કાળજી રાખીને કાણુ ધ્યાન આપે ? પુરુષને મન તા ત્રી એ રમકડું છે, દવા કરાવવા પૈસા આપી દૂર ય, પણુ આજકાલ આવી રીતે સેવા કરનાર પુરુષ તા જવલ્લે જ મળે, સાચે જ જયદીપ ભાઈ સુખદુઃખના સાથી વફાદાર મિત્ર છે.' આ પ્રમાણે વિચારતાં વિચારતાં ક્રાઈક વાર આંખમાં આંસુ પણ આવી જતાં. ચારપાંચ દિવસ થયા અને પત્ર આવ્યા કે ૧૦ દિવસ વધુ રોકાવાને છું, જેથી આવી શકું એમ નથી,' એવા સમાચાર મળ્યા. જયદીપે મિત્રને પત્ર લખી જણાવ્યું હતું કે ‘ભાભીને ટાઈફોડ થયા છે. સારવાર યાલે છે. તમે કાઈ પણ જાતની ચિંતા કરશા નહિ' આમ ૧૦-૧૫ દિવસ પસાર થઈ ગયા. જનકને મદ્રાસ આ સમાચાર જાણીને દુ:ખ થયું, પણ ઑફિસના કામને લીધે તરત જઈ શકાય એમ ન હતું છતાં કામ જલ્દી પતાવી ખીમાર પત્નીની પાસે પહેાંચવું એમ મનમાં નિશ્ચય કર્યા. જયદીપ યેતિભાભીની મિત્રની ગેરહાજરીમાં ખૂબ જ સારવાર કરતા રહ્યો, તાવ ચડગતર થતા હતા, જેથી અવારનવાર કાલન વેંટરના પાણીનાં પાતાં મૂકીને માવજત કરતા. આમ જાતિની યિત સુધરવા લાગી, હવે તે જ્યોતિ અને જયદીપ ખૂબ જ નિકટ આવ્યાં.