Jain Dharm Prakash 1967 Pustak 083 Ank 07 08

SR No.: 533967
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1967
Total Pages: 16
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 8 MB

Page 10

( ૬ )
છે તેકોઈવાર ભીખારી બને છે, કોઈવાર દેવ બને છે, તે કોઈવાર સુ જતુ બને છે. મા લાકાકાશમાં વાળની અણી જેટલું પત્તુ કોઈ સ્થાન બાકી નથી કે જ્યાં જીવ પોતાના કર્મોને સીડી યે ન ડ્રાય.
જૈન ધર્મ પ્રકાશ
(૪) એકવ્યભાવનાઃ-જીવ એકલા જ ઉત્પન્ન થાય છે, એકલા જ મૃત્યુ પામે છે અને કરતાં કર્યાં પણ એકલેા જ ભાગવે છે. ચૈાધી ભાવના વિચક્ષુ મન ધરા, ચેતન તુ એકાદી ૬, આએ નિમ જાઈશ પરભવ થળી, ઇહાં કી સિવ બાદી મમકર મમતા સમતા, આદરે,
આસી ચિત્ત વિવેકા ૨,
કેભીગ્રીના સાધન તેણે, નિજ નિજ કરી લઇ
વૈશાખોડ
સવેગી સુંદર! સુત્ર માં ખુબ માર; તારૂ કો નહીં. ઈલ્પ સસાર,
મન વચન તેનું
અપર પરિવાર
તુ કેહને નહીં નિરધાર. (જયસેાભસ્મૃતિ )
સ્વારથીયાં સજ્જન સહુએ મળ્યા સુખદુઃખ સહેરો એકે રે. વિત્ત વહેંચણ આવી સહુએ મળ્યાં, વિપત્તિ સમય જાય નાસી રે; દલ મળતા દેખી દશ દિશે પુકે,
જેમ પખી નાસી (સાબ મુનિ ) દ્ધિ ગઈ નવ સાથે; ગયા તે, ધન વિષ્ણુ ઠાલે હાથે. ( સફળ છ)
(૫) અન્યવભાવનાઃ—હે આત્મા! તું આ જગતના રસ” જીવોને જુદા સમજ. આ જગતમાં કોઈ કેાઈનું નથી. ખધા પેાતાના ક વડે આવી મળ્યા છે અને તે પાછા કવશે છૂટા પડી જવાના છે. આ જગતમાં અ” વા પોતપોતાના કને વશ છે. તુ પાતાના
નાયક પેાતાની જ ચિંતા કર, હરીજા એની માશા ઢાડી દે,તેમ બીનએની ચિંતા પણ છેડી છઠ્ઠી ભાવના મન ધરી, ૪. પર પદાર્થોમાં ઉદાસીનભાવ વિસ્તૃત રહે
સર્વ કન્દ્રિયા,
જીવથી જૂનુ હોય કે, સબ જીવથી,
તું સદા ચેતના જોય રે.
હું સમજી )
त्यज्ञ ममता परिताप निदानं,
पर परिचय परिणामम् । भजतिःसङ्गना विशड़ी कृत
मनुभव सुख रसभिरामम् ॥ મમતા અને હેવમાં જેનું મૂળ છે. જા પારકી વસ્તુ સાથેના પરિચયના પરિણામને તુ તજી મૈં અને જાતે અનુગત ને અત્યંત નિર્મળ થયેલ મનેાહેર અનુભવ સુખના રસને ભજ (સેવ). (વેનવિજય૬)
(૬) ચિભાવનાઃ—રસ, લોહી, માંસ, અસ્થિ, મજા, વિા જેવી પવિત્ર વસ્તુ એના સ્થાનરૂપ શરીર કેવી રીતે પવિત્ર કહે માય. તારૂ શરીર બહુ પ્રકારના રાગેડથી ભરેલું છે તે પણ આ જીવ શરીરને નિગી રાખવા ખાવા ચાગ્ય કે ન ખાવા યાગ્ય અનેક પદાર્થોનું ભક્ષણ કરે છે તેમાં વિવેક રાખતા નથી. વળી ા શરીર વિનાશ પામવાના ધમવાનું છે. એ દેહને તારે મૃત્યુને સમયે છેડી દેવું પડે છે. એ શરીર તારૂ થવાનુ નથી માટે તેનુ શુચિપત્રુ વિચારી તેના પર માહ ન રાખતા તારા આત્માના હિંતના વિચાર કર કે જેથી તને મળેશા અમૂલ્ય મનુષ્યભવની કાંઈ સાકતા થાય.
જીવ અશુચિ ભરીએ કાયા રે;