Jain Dharm Prakash 1951 Pustak 067 Ank 05

SR No.: 533800
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1951
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 11 MB

Page 10

૮
શ્રી જૈન ધમ કાય
[ ફાલ્ગુન
ગતકાલીન ગૌરવ, બુદ્ધિવૈભવ અને જ્ઞાનપ્રેમ ચક્ષુ સામે તરવરવા લાગે છે. સામી દિશાએ સ્થાપેલા સંગ્રહ સ્થાનમાં જે વસ્તુઓ સધરાયેલી છે એ જોતાં આ વિદ્યાધામની છાતિ ગાથી તાજી થાય છે. આપણા વાર્તા-કાળ તે ચરમ તીપતિની પૂર્વ છે. એ કાળે આ સ્થળ વિદ્વાને નું તીસ્થાન હતું. શ્રીમ'તેએ ત્યાં ધન ખર્યંત સરસ્વતી-ધામે ઊભાં કર્યા હતાં. એમાં અભ્યાસ કરનાર વિદ્યાર્થીગણ નાતસુને નહેાતો. વિદ્વાન આચાર્યો માટે જુદા જુદા રડાણા હતાં. અનુયાયી ભક્ત સમૂડાના વિવિધર'ગી પ્રાસાદેથી સુથેભિત આ રાજ ગૃહનું પરૂં એક નાનકડી નગરી સમું બની ગયું હતુ. વિદ્રાર કરતાં ત્યાં આચાર્ય મહારાજ ધ રુચીજી પોતાના શિષ્યસમૂદ્ર સહિત આવ્યા અને વસતીમાં ઉતર્યાં.
શરૂઆતમાં જે શિષ્ય વાર્તાલાપ કરતા જોવાય છે એ દેહની પ્રતિમાં સાને ટપી જાય તે તેમજ વયમાં યુવાન હતા. મુનિજીવનમાં પ્રવેશનાં પૂર્વ સંગીત, વેશપરિવર્તન અને વિવિધ વામિત્રતા ચુનંદા વગાડનાર કે ‘રંગીલા સ્પષાઢ ની ઉપમાને પામ્યા 4. મુનિપણું લીધા પછી તે ‘ અયાભૂતિ ” સાધુ તરીકે સધાતા નાર્ય ગુરુતા સમગષ્ટમાં આ પછી પેલી કળાઓ કરતાં પણ ચડી જાય અતે આત્માતા મૂળ ગુણુ તરીકે ઓળ ખાય એવી જ્ઞાનકળા વૃદ્ધિ પામતી ગઈ અને નાલામાં એની સુવાસ એવી તે પ્રસરી ગઇ કે રાજગૃહની જૈન જનતામાં દુમ્બરેના મુખે ચઢી,
'
કેદ કહેતા કે
મ્યાન તા. અષાઢમુનિનું ! ભરત બહુલતા યુદ્ધને પ્રસગ વર્ણવે ત્યારે જાણે વીરરસ ઊછળતે જાય, પણ જ્યાં ઉગામેલી મુષ્ટિ સ્લમસ્તકના વાળ લેચી નાંખે ત્યારે બાહુબલિ મુનિ રાતસ ઝીલતા નયણે ચઢે. સ ંગીત કળા પશુ મુનિ અષાઢતી ચાહે તે સ્તવન કહેતાં ડાય, અગર તો સઝાય છે.લતાં હોય, એ કાળના જૈત સમાજ એટલે ‘ મહાજન' માં મેખરે. એના મળે ઢામાંથી નીકળેલા પ્રાંત સ્વરે સારી મે નગરીમાં પ્રસરે એમાં શી નવાઇ ! નીતિકર પુત્રની પરાભવ થવાના કાર્યને ગેાશાસ્પદ ગણાવે છે અર્થાત્ પિત! કરત પુત્ર સવાયેા કહેવાય એમાં ગૌરવ માટે છે. એ નિયમને અનુલક્ષી ગુરુ ધ ચીઝ પણ શિષ્ય એવા અષાઢની યશગાથાથી દુષિત થતાં અને અન્ય ચેન્નાચ્યાને જરૂર જણાતા એનુ ઉદાહરણ આપતા. એના કપાલ પ્રતિ મીંટ માંડી પાતે નક્કી કરી રાખેલું' કે ભવિષ્યમાં આ શિષ્ય સ્વઆત્મકલ્યાણ તે કરશે પણુ જૈત શાસનતી પ્રભાવતામાં કારણુંભૂત બનશે.
પશુ પ્રાતઃકાળમાં આવશ્યક ક્રિયાથી માંડ પરવાર્યા ત્યાં એ શિષ્યે જે મંગલાચરણુ આરળ્યું. એ એવું' તે વિસક્ષગુ હતુ કે ગુરુમહારાજના કલ્પના-પ્રદેસમાં એવી મેટુ' ગાબડું તે પડયું, પશુ સાથે સાથે એની અત્યાર સુધીની કારકીર્દી પર મશીને કુચડા ફેરવનારું લાગ્યું, વસ ! ખે!રી લજ્જા કરવાનું કે જ કારણુ નથી. જે વાત અંતરમાં રમતી હાય ખુલ્લા દિલે કહી નાં ખ. ‘ દર્દ જાણ્યા વિના એન્ડ્રુ કઈ એસડ અપાય ?' પ્રમાદ દાના પલ્લે પડી જતાં ભલભલા મહારથી પશુ ભીંત ભૂલ્યા છે. ‘ મનુષ્ય માત્ર, ભૂલને પાત્ર' એ જનવાયકા ખેટી નથી, અર્જુન્ત પ્રભુના શાસનમાં પ્રાયશ્ચિતનોટો નથી. ફક્ત હૃદયશુદ્ધિ જે-એ.