________________
૧૭૪ શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ.
[ વૈશાખ સપુરુષનો વેગ –
આ ઉપરથી સ્પષ્ટ સમજાશે કે એક યોગ જ જે બરાબર ન હોય, તો બધી બાજી બગડી જાય છે. અને આ યોગ સદ્દગુરુ સપુરુષને આશ્રીને છે, એટલે સાચા સાધુપુરુષને, સદગુરુનો જોગ બરાબર ન બને, તો ક્રિયા ને કલને ધાણ બગડી જાય છે. તે આ રીતે(૧) સદગુરુ સત્પષ મળ્યા હોય, પણ તે ઓળખાય નહિં, તે તેનો યોગ અગરૂપ થઈ પડે છે. નિષ્ફળ જાય છે. (૨) અથવા અસતગુરુને સદ્દગુરુ માની લીધા હય તે પણ યાગ અગરૂપ થાય છે. ટેલીફોનમાં ખોટો નંબર ધ્વઈ ગયા જેવું થાય છે . (૩) અથવા સદગુરુ મળ્યા હોય, પણ પિતામાં તેવી તથારૂપ યોગ્યતા ન હોય, તો યોગ ન મળ્યા બરાબર થાય છે, “ લગન વેળા ગઈ ઊંધમાં ” તેના જેવું થાય છે. લક્ષ્ય એક જ
અને બીજી એ સમજવાનું છે કે બાણનું નિશાન-લય એક જ હોય છે. તે નિશાનથી આડુંઅવળ ઉપર નીચે બાણ જાય, તે નિશાન વિધાતુ નથી, અફળ જાય છે, અથવા આડાઅવળા અલક્ષ્ય વિધાવારૂપ અનેક ફળ થાય છે, પણ એક ઈષ્ટ લક્ષ્ય પામવારૂપ ફળ મળતું નથી. તેમ પરમાર્થમાં પણ એક જ નિશાન છે, એક જ લક્ષ્ય છે, અને તે શુદ્ધ આત્માની સિદ્ધિ અથવા મેક્ષ એ જ એક લક્ષ્ય છે. એટલે જે યોગ, જે ક્રિયા, તે એક મોક્ષ લય પ્રત્યે લઈ જાય, તે જ સફળ છે, બાકી બીજી બધી અફળ છે; અથવા તો એક મોક્ષરૂપ ફળને ચૂકી જઈ, ચારે ગતિમાં રખડવારૂપ અનેક ફળ આપનારી છે. આમ અવંચક એવા યોગ, ક્રિયા ને ફલની એકતા છે, અને વંચક એવા યોગ, ક્રિયા ને ફલની અનેકતા છે.
“ એક કહે સાધીએ વિવિધ કિરિયા કરી,
ફલ અનેકાંત લોચન ન દેખે; ફલ અનેકાંત કિરિયા કરી બાપડા, રડવડે ચાર ગતિમાંહે લેખેધાર તરવારની સેહલી દેહલી .
ચદમાં જિનતણું ચરણસેવા. ” શ્રી આનંદઘનજી. અવંચક–
આમ એક જ લક્ષ્યના અનુસંધાન–જોડાણરૂપ જે યોગ બને, તેના જ અનુસંધાનરૂપ ક્રિયા જે કરવામાં આવે અને તેના જ સંધાનરૂપ એક ફળ જ મળે, તે એ ત્રણે અવંચક *" जे अबुद्धा महाभागा वीरा असमत्तदंसिणो । असुद्धं तेसिं परकंतं सफलं होइ सव्वसो ॥ जे य बुद्धा महाभागा वीरा सम्मत्तदंसिणो। सुद्धं तेसिं परकंतं अफलं होइ सव्वसो॥"
શ્રી સૂયગડાંગ સૂત્ર. .
( આના પરમાર્થ માટે જુઓ શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર પત્રાંક ૩૯૧)
