________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સત્ય ઘટના
આ લેખમાં સંકલિત કરેલી બીનાનું અવતરાગ અન્ય ઘટનામાં થયેલ હોવાથી વિના અતિશનિએ તે વખતના વિચારોને તે રૂપમાં આલેખું છું.
તા. ૩૦-૯-૧૭ ના દિવસની મધરાત હતી. વાતાવરણ ઘણું જ શાંત હતું, પ્રાયે દરેક પ્રાણી નિદ્રાદેવને આધીન હતા, લગભગ દોઢ વાગ્યા સુમાર હતા, તેના પુરાવા તરીકે સ્ટેશન પર ટ્રેઈનનું આગમન થતાં સીટીને અવાજ શ્રવણગત થયો હતો. તે સમયે મારું શરીર વધુ અવર (વ્યાધિમય હતું, તે રજની માંદગીની અન્ય રાત્રિઓ કરતાં ગંભીર લાગતી હતી. મારા સ્નેહી મિત્રો મારી પાસે સૂતા હતા પણ મારે કારણે તેઓને નિદ્રાભંગ કરાવે તે ડીક નહિં લાગતું હોવાથી તેઓને તે દશામાં જ રાખી રાત્રિ મેં વ્યતીત કરી. તે રાત્રિએ થયેલા વિચારને અનુરૂપ જે જે અનુભવમાં આવ્યું તે ઉપયોગી માનીને લખું છું.
રેગી જીવન એ કેટલું દુઃખમય, કડું અને કંટાળાભરેલું જીવન છે તે તો તેનો અનુભવ થાય ત્યારે વધુ સમજણમાં આવે તેમ છે. એ વ્યાધિમય જીવનમાં એક તે મન એટલું અસ્થિર અને વિચારમય રહે છે કે એવા મનવડે રોગી જીવનમાં દુઃખને ઉમેરે ને સાથે સાથે અભિનવ કમનો પણ ઉમેરો થતો જાય છે. મને યાદ છે ત્યાં સુધી લખું છું કે રાત્રિમાં મારા પર ઘણા જ સારા-નરસા, નાના-મોટા વિચાર ઉપરાઉપરી એટલા બધા જેમ અજમાવતા હતા કે વિચારના વમળમાં ભાન ભૂલાતું હતું અને માનસ ધમ રહેતું હતું, પરંતુ વ્યાધિમય જીવનને વશ થતાં પહેલાં “ શ્રી જૈનધર્મપ્રકાશમાં’ આવેલ લેખ કે જેનું નામ “વ્યાધિ ને વિરામ” એવું હતું તે ખૂબ મનનપૂર્વક તે વખતે વાંચેલા, તે લેખમાં આલેખેલાં
કુરણો કેટલાંક યાદદારતમાં રહી ગયેલાં, તેથી તે મારા જીવનને ઉપકારી ને સહાયભૂત બનેલાં. આમ લખવામાં જરા પણ અતિશયોકિત નથી. જયારે જ્યારે મન ચગડોળે ચડતું હતું ત્યારે ત્યારે તે લેબનું હું કમરણ કરે અને મનને ભ્રમિત વિચારોથી પાછું ખેંચવાનો પ્રયાસ કરતો. છતાં મને પિતાના ચંચળપણને સ્વભાવ ન મૂકે તે વાસ્તવિક છે. ટૂંકમાં આવા લેખ માંદગીના બીછાનામાં ઘણા જ ઉગી નીવડે છે. માટે વાંચકે ને નમ્ર ભલામણ કરું છું કે જરૂર જણાય ત્યારે તેવા લેખોને, ઉગ કરવા જવું નહિં. તેથી તન ર આત્માને માંદગીના બીછાનામાં પણ અપુર્વ શાંતિ રહેશે.
For Private And Personal Use Only
