Jain Dharm Prakash 1937 Pustak 053 Ank 11

SR No.: 533629
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1937
Total Pages: 44
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 18 MB

Page 9

૩૯)
અંક ૧૧ મે | શ્રીનંદધનજીકૃત પદ ૧૦૦ મું. લાઈ લાત થશે. જુવાની તે દિવાની છે અને ચાર દહાડાનું ચાંદાનું છે. ડાં વર્ષ
વોરા તે પણ એ તે જવાની છે અને અહી વધારે રહીશ તે અંતે ટાંકીઓ ઘસવાનો વા આવવાના છે.
અરે ! તન, ધન અને બનની તે શી વાત કરવી ? પણ દ જીવન પણ પલક વારમાં ચાહ્યું . સાથે વાત કરીને છટા પડ્યા અને ઘેર પહોંચ્યા ત્યાં સાંભળ્યું કે ફલાણા ભાનું હાર્ટ ફેલ થઈ ગયું ( હૃદય બંધ પડી ગયું. ). દરરોજ છાપામાં તું એવા ઘેડા કેસ વાંચે છે ? ત્યારે તું જેના પર મક્કમ રહે છે તે જીવન પણું અનિય છે તે પછી અત્યારે જે અવસર મળે છે તેનો લાભ લઈ લે. એ તન, ધન, જોબન અને પ્રાણ પણ અંતે તો જવાના જ છે, ત્યારે એવા આકડાના માંડવા પર તે કાંઈ આધાર રખાય ? અને એને ભલે પડ્યા રહેવાય છે એ તે કાચ ઘડો છે અને કાકે લાગતા ફૂટી જાય તેવું છે. એનો શે વિશ્વાસ કરે અને તેને તે અનેક વાર તક મળી છે, પણ તું તક ખોઈ બેઠા છે. પરંતુ આ વખતે તે મળેલી તકને ઓળખ અને પહેલેથી જ એને બને તેટલે લાભ લે. તક કાંઈ વારંવાર મળતી નથી અને મળે ત્યારે પ્રથમથી ઓળખાતી નથી. આ તક તે તું ઓળખી શકયા છે તે એનો પૂરો લાભ લે. વળી આવા કાચા શરીર, નશ્વર ધન અને જુવાનીના ભરોસે ન રહેતાં એને પણ બનતા લાભ લે. અંતે જવું છે ત્યારે ગાન ગાતાં અને મેજ ઉડાવતાં જઇએ એવું કર, આવો અવસર ફરીફરીને વારંવાર નહિ મળે.
૩. તું એક દષ્ટિબિન્દુથી વિચાર, તે તારી ઘણી ગુંચવણ નીકળી જશે. તને એટલું તે સમજાય છે કે શરીર તો છૂટવાનું જ છે. ગમે તેટલા વર્ષ રહે. કદાચ સો એ સો વર્ષ પૂરા કરશે તે પણ અંતે જવાનું નક્કી જ છે. ત્યારે તે વખતે સર્વ પૈસા તે અહી છોડી જવા પડશે. અંતે છૂટવાના છે તે પછી તેને અત્યારથી તું વિચાર કેમ કરતા નથી ? વાંદરાને પકડવા જાય ત્યારે ગાગરમાં બેર ભરે, વાંદરો મુકું ભરે, છોડે નહિ, ગાગરે પિતાને હાથ પકડી રાખ્યો છે એમ માને, પણ જ્યારે ગળામાં હાંસડી પડ્યા પછી મારીને એક કોરડે વાગે કે હાથ છૂટી જાય છે તેમ તારે ધન પરનો મમત્વ આખરે જમરાજનો કરડે ફાટશે ત્યારે તે છૂટી જ જવાને છે. તે પછી અત્યારે ખાતે નથી, આપતો નથી, વાપરતા નથી અને દુનિયામાં કૃપણ. મુજી, કેસરી કહેવાય છે અને કેટલીક વાર તે લોકે સવારમાં તારું નામ લેતાં પણ સંકોચાય છે-એ તે નારા ક્યા ડહાપણની વાત કહેવાય ? અંતે જવાનું છે, છેડવાનું છે; તો અત્યારે તેને સોગ કર. સારી રીતે તેમાંથી પરોપકાર કર. તારી અનુકુળતા પ્રમાણે તેનાથી કોપયોગી કાર્ય કર અને અત્યારે સાંપડેલી તકને લાભ લે. એટલે ધનનો સદુપયોગ કરી તેટલું સાથે આવશે. બાકી અહી સેનાના ગર મૂકીને જઈશ તે પછવાડે કાંઈ આવવાનું નથી અને દીકરી ભાર માનવાનું નથી.
મા મનમાં ને તો તેના ઉપ માં એક કબજે કરી છે કે ત્યાં અન્યને. હિત માટે તેનો ઉપયોગ કરશે. ભરેલાને વધારે રાજેનાથી અકરાંતી આ "ને અને આ'નારની અકાલ જિ થાય. જ !' : ૧, પજે. એ રન ા છે.