Jain Dharm Prakash 1917 Pustak 033 Ank 12

SR No.: 533391
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1917
Total Pages: 32
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 2 MB

Page 20

કન ધર્મ કાના. હરિ મવી એક મા, અને દિવો સુધી વિચાર કર્યો તો પણ તેને બનાવવાના તે અંત લાવી શકયા નડી એટલે રાજીના હુકમથી સ૨ = આ વાદ્ય વગાડી જાહેર કરી આવે છે કે પોતાની બુદ્ધિથી જે કોઈ એમ. વાદને લાં છે. તેને રજા મંત્રી પાસેથી લક્ષ દ્રમ અપાવો” આ પ્રમાણેની ડેરી સાંભળીને મંતી માન મંત્રીપુત્રે તે પહો સપર્શ કર્યો, એટલે કે તેને અશ્વ પર
સારીને રાજસભામાં લઈ ગયા, ત્યાં કળયુકત ચંદ્રમાની જેમ તેને સુંદર પાકાર જેને સમુદ્રની જેવો ગંભીર રાજ હર્ષ પામે. પછી રાજાએ તેને કહ્યું- હે વત્સ! ક્ષીર નીરને હું જુદા પાડે તેમ આ છે અને પૂર્વનો તું ન્યાય કર. એક મંત્રીપુને પિતા તેની સામે જોઈને કહ્યું કે “હે ભદ્ર! તને મેં ઓળખે, મારા ભાગ્યેજ તું બડુ વખતે મારા જેવામાં આવ્યો છે, તારી પાસે મેં પરમેશ્વરની સાક્ષી છે ચાર લાખ નામહોર મૂકી છે તે સત્વર મને આપ. આ પ્રમાણેનાં વચનો સાંભળીને શાખા બ્રિણ વાનરની જેમ તે ધૂર્ત ને પડી , કારણ કે અધર્મથી નડુિં પડ્યું ધર્મથી સદા જય થાય છે. આથી રૂષ્ટમાન થેપલા રાજાએ પોતાના સે ને હુકમ કર્યો કે ચારની જેમ સમસ્ત નગરમાં આની નિભ્રંછના કરીને તેને મારી નાખો. એટતે મંત્રી સુતે રાજાને પગે પડીને તે મહા ધુને અભય અપાવી નગરમાંથી જીવનો જવા ઢી, પછી એની બુદ્ધિ અને દયા કેવી પ્રશંસાપાત્ર છે, એમ કહી રાજાએ મંત્રી પાસેથી તરત જ તેને લક્ષ દ્રમ અપાવ્યા. એટલે “ધન્ય છે આ પરદેશીને કે જેણે પોતાની બુદ્ધિથી સાર્થ પતિને ઉપાધિમાંથી છેડ . એ રીતે રજનોના મુખથી પિતાની પ્રશંસા સાંભળો તે દ્રવ્ય લઈને સ્વસ્થાને આવ્યો અને તે દ્રવ્યથી બધા મિએ ઇરછા પ્રમાણે વિવિધ ભાગ લેગવ્યા. દ્રવ્ય એ ગૃહસ્થાને કલ્પવૃક્ષ સમાન છે.
પછી તેઓ કેતકને વશ થઈ વાપી, કુપ, તળાવ, કમળો અને પ્રાસાદ પ્રમુખ રમ્ય અને વિચિત્ર સ્થાને જોતાં જોતાં ત્યાં વેચ્છાવિહારથી કેટલોક વખત રહીને દૂર દેશને જોવાની ઇચ્છાથી આગળ ચાલ્યા. અનુક્રમે યેગી જેમ સંસારને પાર પામે તેમ સિંહ, વ્યાધ અને ગાફિકથી મા ભયંકર એ રી અટકીને તે ગુખે એડગી ગયા અને એક દિવસ સાંજે કોઈ ગામની નજીક આવી પહોંચી વિસ્તી વટવૃક્ષની નીચે તે ચારે જણ વિસામે તેવા બેઠા. રાત્રે એક એક પહોર પહોર ભરવાના વારા કરીને તેમણે ત્યાં કમળ સ્થાને શયન કર્યું. પ્રથમ પહેરે રાજપુત્ર જાગતો હવે, એવામાં કેઈએ અદશ્ય રહીને પડું. એમ પુનઃ પુન: કહ્યું. તે સાંભળીને સાહસના નિધાનરૂપ વીર રાજકુમારે કહ્યું કે-વારવાર શા માટે છે છે? સત્વર યથેચ્છ પડ. એટલે તેણે પુન: કહ્યું કે-હું પડીશ તો તમને બધાને મહાન લાભ અને અનર્થ અને થશે.