Jain Dharm Prakash 1913 Pustak 029 Ank 09

SR No.: 533341
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha
Publication Year: 1913
Total Pages: 36
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Jain Dharm Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 27

દાળના રાસ ઉપરથી નીકળતા સાર.
૧૮૩
રબ્બા અને શું થયું ? તે પૂછ્યું. ભેળે રા આ બધાના પ્રપંચને બીલકુલ કળી શક્યા નહિ. સિંહળ રાજાના મત્રી એલ્યા કે “ એમાં કાંઇ કહેવાની વાત નથી. અહીં પરદેશમાં અમારી વાત કાણુ સાંભળે એમ છે. તમે કુવરને કામદેવ જેવા રૂપવત રાત્રેજ જોયા છે. અમારા ા દુર્ભાગ્ય જાગ્યા કે અમે અને અહીં છતા કર્યાં. તે તમારી પુત્રીના કરસ્પર્શથી એકાએક આવા કુષ્ટી થઇ ગયું.. આ તમારી પુત્રી તા છીપમાંનું મેતી જણાય છે ! તા તેને તમારે ઘેર પાછી લઇ જાએ ને જાળવી રાખે! અમારે એના ખપ નથી. અમે સાની સાક્ષીએ આ વાત કહીએ છીએ. એ કન્યા વિષકન્યા છે, કોઇ રીતે અમને હિત કરનારી નથી તેથી અમારે એના ખપ નથી. ’
મકરધ્વજ રાન્તએ આ બધી વાત સાચી માની એટલે તેને પુત્રી પર અત્યંત ક્રોધ ચડા. તેથી તે તો તેને મારવાનેજ ધર્યો. ‘ રાજ આવા દુઃખાકન્ના હાય છે. ’તે વખતે કુી વરે ઉંડી તેને હાથ પકડી રાખ્યો ને કહ્યું કે આમ ક્રોધ કરશે નહું. એમાં એને દોષ નથી, તમારે દોષ નથી, મારા માતા પિતાના દ્વેષ નથી, દેષ મારા કર્મનેજ છે. માટે ફેષ તજી ધા અને સ્ત્રીહત્યાનું પાતક કેટલું છે તે મનમાં વિચાર! ” આમ કહીને તેણે સસરાને ટાઢા પાડ્યા એટલે સસરા તે જમાઈ ઉપર બહુજરીયા અને કહ્યું કે-“તમારા કહેવાથી કાંઈ કરતા નથી, નહીં તો હું તા એને હમણાંજ હણી નાખત.
,
પછી પ્રેમલાના પિતા પોતાના મકાન પર આવ્યા અને પોતાના સુબુદ્ધિ પ્રધાનને તેડાવી બધી વાત કરી. છેવટે કહ્યું કે “અરે મત્રી ! આ તે! ચીભડામાંથી વરાળ ઉડી! પુત્રી વિષકન્યા નીકળી ! જમાઈ એક ક્ષણમાં કુકી થઇ ગયા ! આવી પાપી પુત્રી આપણે ત્યાં કયાંથી જન્મી ? ” સુબુદ્ધિ મ ંત્રી આ બધી વાત સાંભળી લઇને એયે કે “ હું રાજન! આ તમને શું થયું છે? હું એ વને જોઇ આવ્યે છું. આ કુષ્ટ આજકાલનેા નથી. આ તા જન્મને કેઢ હૈય એમ જણાય છે. તેનુ' શરીર આટલું બધું દુર્ગંધ મારે છે તે કાંઇ એક રાત્રીમાં બની શકે નહીં, માટે આ બધા પ્રપંચ જણાય છે, પુત્રી કિંચિત્ પણ દૂષિત નથી.”
આ પ્રમાણે કહેવાથી પશુ રાજાને ક્રેધ શમ્યા નહીં. ત્યારે મત્રીએ કહ્યું કે-“ તમને ગમે તે કરા પણ પાછળથી પસ્તાશો.” એટલામાં પ્રેમલા પોતાની માતા પાસે આવી; પશુ તેના દુર્ભાગ્મના ઉદયથી માતાના મનમાં પણ તે વિષકન્યા છે એમ વસી ગયુ એટલે તેણે તેને ખેલ:વી પશુ નહીં. સન્માન આપવું તે દૂર રહ્યું પણ વાત પણ પૂછી નહીં. રાજાએ ક્રોધાયમાન થઇ તરતજ સેવક પુરૂષેકને મેકલી ચંડાળને ખેલાવ્યા અને તેને પુત્રી સાંપી દઇ તેનેા વધ કરવા આ ફ્રંટાલવાળું વાક્ય છે.