________________
સદુપદેશ સાર પરાધીનપણે તેમને અવશ્ય સહન કરવું જ પડે છે. અત્ર તે સ્વા. -ધનપણે અ૮૫ માત્ર દુઃખ સહન કરી ધર્મ.સાધન સુખે સુખે થઈ શકે તેમ છે; છતાં સુખશીલ થઈ પરમાર્થ સાધન પરા મુખ રહી કેવળ ક્ષણિક સુખની ખાતર અનંત ભાવદુઃખને સ્વીકારે છે. આ તે કેવું શાણપણું ! ચિંતામણિ રત્ન જેવી દુલભ પણ સહેજે મળેલી સામગ્રી હારી જઈ, બાપડા પાછળથી બહુજ શેરો છે, છતાં પછી કંઈપણ વળતું નથી. તેવા છે બાપડા મહાધ્ધ મનુષ્યજન્મ પામ્યા છતાં નહિ પામ્યા બરાબર છે. - ૬૦ મહાવ્રતને દ્રવ્ય, અને ભાવથી પાળતાં પ્રાણી પરમ શ્રેય પ્રાપ્ત કરે છે. - ૬૧ પાંચ મહાવ્રતમાં “અહિંસા મુખ્ય છે. શેષ ચારે તેની રક્ષા માટે છે. - - દર સ્વ સ્વરૂપ યથાર્થ ઓળખી સર્વ જીવને સમાન લેખી કોઈ જીવને મન, વચન કે કાયાથી કોઈ પ્રકારે કિલામણા પિતે કરે નહિ, કરાવે નહિ અને કરનારને રૂડા જાણે નહિ
તેજ પ્રથમ મહાવ્રત યથાર્થ પળી શકે છે.' - ૬૩ ખડ્રગની ધારા ઉપર નાચવા કરતાં પણ પ્રથમ મહા વ્રત યથાર્થ પાળવું કઠીન છે. - ૬૪ એવી જ પવિત્ર નિષ્ઠાથી શેષ મહાવતે યથાર્થ પાળી
શકાય છે. - ૫ પવિત્ર પાંચ મહાવ્રતે ઉપરાંત રાત્રિભોજન સર્વથા તજવું અવશ્યનું છે. " દ૬ રાગદ્વેષને સર્વથા જીતવાના પવિત્ર ઉદ્દેશથી ઉક્ત મહાવ્રતાદિકા સેવન કરવા શ્રી સર્વ –વીતરાગે ઉપદિક્યું છે, અને પોતે પણ પ્રથમથી જ તેમ તેવાજ પવિત્ર ઉદ્દેશથી સદ્યતંન (મહાવ્રતાદિ સેવન) કરેલું છે. ( ૬૭ તેવા પોપકારનિષ પરમાત્માની પવિત્ર આજ્ઞાનું યથા* શક્તિ પ્રમાદ રહિત પાલન કરવું એ દરેક સાધુ, દરેક સાધ્વી, -દરેક શ્રાવક અને દરેક શ્રાવિકાનું ખાસ કર્તવ્ય છે. અરે સારી આલમને આવા પરમાત્મા પ્રભુની પવિત્ર આજ્ઞા હિતકર છે.
