Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પણ આ ! એમાં કંઈ અમારો અ૫રાધ અત્યારની ઉદ્દે ગભરી પરેશાની પ્રિયદર્શનને હોય તે અમને ખુશીથી પ્રાયશ્ચિત્ત આપે. શૂળની જેમ ખટકતાં હતાં. અમે તે એમની આજ્ઞા પ્રમાણે પથારી કરતા હતા એટલામાં એમણે પૂછયું: પથારી થઈ ગઈ?
“સમજું છું, આચાર્ય દેવ. સત્ય આપની અડધાથી વધુ પથારી પથરાઈ ગઈ હતી એટલે તરફેણમાં છે.” અમે જવાબ આપ્યોઃ “થઈ ગઈ” એટલામાં તે “બસ, તે જ્યાં સત્ય ત્યાં સર્વજ્ઞતા.” તેઓ જાતે આવ્યા અને અમારી ઉપર લાલચળ જમાલિએ સતેષ સૂચવનારો એક ભારે નિઃશ્વાસ થઈ ગયા !
નાખે. પણ તમારે એટલું તે સમજવું જોઈએને જમાલિ જેવા યુવાન અને વળી સંસારદષ્ટિએ કે એક તપસ્વી પિત્તજવરના અસહ્ય દાહથી નિકટના સ્વજન કહી શકાય એવા વિદ્રોહીના પીડાતા હોય ત્યારે એટલે પણ વિલંબ કેમ સ્વછંદ વર્તન માટે ભ. મહાવીરને કેટલી સહન કરી શકે ?”
મમવેદના થઈ હશે તેની કલ્પના થઈ શકતી
નથી. ગૌતમસ્વામી સાથેના એક સંવાદમાં વિલંબનો તો પ્રશ્ન જ નથી. અત્યારે મહાવીરે જમાલિને આચાર્ય ઉપાધ્યાયને ૮ થી, આચાર્યની આંખ આગળ જ્યારે ને ત્યારે ભ. કુલ–ગણ અને સંઘને દ્રષિી, કદાગ્રહી અને મહાવીર જ રમી રહ્યા હોય છે. અત્યારે પણ વાતને ખોટો અર્થ કરનાર તરીકે વર્ણવ્યા છે. મહાવીરના સિદ્ધાંતની સામે જ ઊભરો ઠલવતા એકવાર તે ભ. મહાવીર ચંપામાં હતા ત્યારે હતા. અમારો કંઈ દોષ નથી.” સાધુએ પોતાની જમાલ સામે જઈને ભગવાનને કહી આવેલો કે નિર્દોષતા બતાવી.
“હું સર્વજ્ઞ છું. હું અહત છું.” પિતાને એક
વખતને જમાઈ આવી ઉદ્ધતાઈ બતાવે ત્યારે સાધુને બોલતા અટકાવી જમાલિ કહેવા બીજા કશા ખાતર નહિ તો પણ એની અવદશા લાગ્યાઃ “હું ફરી ફરીને કહું છું કે કિયામણુને માટે ભગવાનની અનુકંપાન ઝીણું તાર કેટલા ફત કહેવાના સિદ્ધાંત ખોટા છે.” પ્રિયદર્શીના રસથી ઝણઝણી ઊઠયા હશે ? ચંડકૌશિક સપ ઉદેશીને તેમણે કહેવા માંડયું?
જેવાની દુર્ગતિ જોયા પછી જેમની આંખનાં ન્યાય કે તર્કને ઝીણે કોટ માંડવાની
પોપચાં દયાના આંસુથી ભિજાઈ ગયાં તેમને આ જરાય જરૂર નથી. વહેવારની એરણ ઉપર પણ
અધ:પાતે થડા વાવ્યા હશે? એટલું છતાં તમારા પિતાને સિદ્ધાંત ટકી શકતા નથી. તમે
મહાવીરની મહત્તા તે એ જ છે કે એમણે જ વિચારો કે જે ક્રિયમાણને કૃત માની લેવામાં
કઈવાર પણ જમાલિને ઉપદેશ કે ઉપાલંભનો આવે તે મારા જેવા દર્દીઓની કેવી દુર્દશા
એક શબ્દ સરખો પણ નથી કહ્યો. શ્રમણ-સંઘની થાય ? એક સામાન્ય શબ્દાર્થની સચ્ચાઈ પણ
આ પહેલી નાની તડ વખત જતા મેટી બની જે તમારા પિતામાં ન હોય તે એમની પાસેથી
જશે એમ સ્પષ્ટ જેવા છતાં મહાવીરે જાણે કે આપણે બીજી કઈ આશા રાખીએ ?”
એને છૂટો દોર આપી દીધો છે. ભાવીના અફાટ
દરિયાઈ મેજા સામે પિતે આડે હાથ દેવાને જમાલિ તરફ પ્રિયદર્શનાની સમવેદના અશક્ત હોય અને જે ભારે તોફાન ઊડ્યું છે ધોધવેગે વહી રહી હતી. એક તો એની તેને એના સ્વાભાવિક માગે વહી જવા દેવા કરમાયેલી–કાળી પડી ગયેલી દેહલતા અને સીવાય બીજે કઈ માર્ગ ન હોય એવી અદ્ભુત ફેબ્રુઆરી–૯૩||
[૨૭
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 532007 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 090 Ank 03 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Pramodkant K Shah |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1992 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |