Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
આ તે પ્રજાના ભલા માટે ફક્ત થોડા સકે મારા અશુભ જ્ઞાનનાં આવરણે ઓછા થજો, બુદ્ધિ, કર્યા છે ઘણા સંન્યાસી-મહાત્માઓ ખાસ કરીને યાદશક્તિ, સ્મૃતિ વધે, ઉત્તમ જ્ઞાન પ્રાપ્ત થાય ઉત્તર પ્રદેશના વધારે પિતાના શરીર ઉપર ચાદર એવી ભાવના ભાવે છે. ઓઢે છે એ ચાદર ઉપર રામ રામ કે બીજા ઘણું
—- જો કે જૈન સાધુ-સાધ્વીજીઓમાં આજે તે ધાર્મિક નામો લખેલાં હોય છે. જે કે ભગવાનના
પ્રાચીન પ્રથા-લગભગ બંધ થઈ ગઈ પણ આજથી નામનું કપડું એાઢવા પાછળ બીજે કઈ આશય
લગભગ ૪૦ વર્ષ ઉપર ભણવાનાં પુસ્તક ઉપર નહિ પણ ભક્તિ ભાવનો જ આશય હોય છે. શરીર
સુતરાઉ–રેશમી કપડાનાં કવર હાથથી સીવીને ચઢાઉપર ભગવાનના નામનું લખેલ કવર ઓઢયું હોય
વવાની પ્રથા હતી જેથી જ્ઞાનનું બહુમાન-સાથે ભક્તિ તે કલ્યાણ થાય છે એવી સમજ હોય છે પણ
કરવાને લાભ મળે. પેઠાં જલદી નીકળી ન જાય એમની એ સમજ ગ્ય નથી. ઉપર જે ગીતાનો પુરા આપે છે એ આધારે જે જ્ઞાન પવિત્ર જ
અને પુસ્તનું રક્ષણ પણ થતું. વળી પડી આખી
પહોળી થાય તે જદદી ફાટી જાય એટલે પણ હોય તો તેનાથી આપણા અપવિત્ર અને અશુદ્ધ
ફરજીયાત રીતે અડધી જ પહોળી કરી શકાય એ રહેતા શરીરની રક્ષા માટે તેને કેમ ઉપચાગ થાય? માટે બંને પુઠા વચ્ચે જોઈતાં માપની દેરી બાંધઘણાં તો પહેરેલી ચાદરો ઉપર સુવા તથા બેસવાને
વામાં આવતી જેથી અંદરનાં પાનાં પુઠાથી જલદી ઉગ કરે છે તે કઈ રીતે ઉચિત ગણાય?
જુદા પડી ન જાય. આ પદ્ધતિના કારણે પુસ્તકે
પણ દીર્ધાયુષી બrો. જન સાધુ સાધ્વીજી જ્ઞાનની આશા- – જૈન સાધુ લખેલાં કે ફાટેલાં કાગળને જ્યાં તેનાથી બચવા અને જ્ઞાનની પ્રાપ્ત
થયાં ફેંકી દેતાં નથી પણ એક થેલામાં ભેગા કરે
છે. જ્યાં ત્યાં ફેંકવાથી જ્ઞાનને અત્યન્ત અનાદર માટે શું કરે છે તેની કેટલીક નોંધ આપું અને આશાતના થાય છે. જ્યાં ત્યાં નાંખવાથી બીજા
જૈન સાધુ-સાધ્વીજી પુસ્તકને બહુમાન પૂર્વક લેકેના પગ તેના ઉપર પણ પડે છે તેઓ પણ રાખે છે–મૂકે છે, જમીન ઉપર મુકતા નથી, સાપડા આશાતનાના ભાગીદાર બની જાય છે. ટપાલે ઉપર કે બાજોઠ ઉપર રાખીને ભણે છે. કેમકે હડબલે વગેરે જે કાંઈ નકામું થાય છે તે બધું જમીન ઉપર મૂકવાથી શાન બને અનાદર ભેગું કરીને જંગલમાં ખાડે હેાય કે ખાલી કુવા સૂચિત થાય છે.
જે ભાગ હોય તેની અંદર કાં તે કાગળને – કોઈ વખત જરા પગ અડકી ગયો હોય તે જો બીજ છાની હિંસા કરવામાં નિમિત્ત ન પુસ્તકને પગે લાગે છે અને હાથ જોડીને ક્ષમા થાય તેને ખ્યાલ રાખીને તેવી ધરતી ઉપર નાંખી માગી લે છે જેથી તત્કાલ પાપ લાગ્યું હોય તે દે છે પણ સાધુ સાધ્વીજીની ટપાલ બહુ ઓછી ચોપડા ચાખા થઈ જાય, પાપને વાસી રાખતા હોય છે તે લેકે પણ અવરનવાર ટપાલના કટકા ની.
કરીને જંગલમાં જઈને સુગ્ય જગ્યાએ પધરાવી - બુદ્ધિ, સ્કૃતિ, યાદશક્તિ વધે, કંઠસ્થ કરવાની દે શક્તિ વધે એ માટે જૈન સાધુ-સાધ્વી પુસ્તકને ' – જૈન સાધુ કેઈપણ ચીજ છાપામાં બાંધીને સવારે પંચાંગ પ્રણિપાત કરવા પૂર્વક પાંચની આપતા નથી તેમજ લખેલા કાગળમાં કેઈપણ સંખ્યામાં થી લઈને એકાવન સંખ્યા સુધીમાં બે ચીજ તે લેતા નથી. હાથ જોડી મસ્તક નમાવી નમસ્કાર કરે છે અને – જૈન સાધુ છાપેલી કેમ્બ્રીક કે મલમલ ઉપર ટેબર-ઓકટેબર-૯૦]
[૧૫૩
--
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531987 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 11 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1989 |
| Total Pages | 21 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |