Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
“ધન જોખન ઠકુરાયાં, સદા સુર’ગી ન હોય;
જ્યુ` રૃખા ત્યાં માણસા, છાંડુ ક્તી જોય.”
www.kobatirth.org
માટે એ અસ્થિર રિદ્ધિ છે. તેના મદ કરવા ન ઘટે. આ સાંભળીને રોહિણી ખાલી કે, હે સ્વામિન ! હું તેા જરા પણ મદમાં ખેલતી નથી. પરંતુ મેં આવું દ્રશ્ય કદી પણ જોયું નથી તેથી હું તમને પૂછતી હતી. તમે તેા લાંબી લાંબી વાતા કરીને મને મદવ'તી કહેા છે ? રાજાએ કહ્યુ, કે, જો એ નાટક હું તનેદેખાડું છું કે જેથી તું પણ એવું નાટક કરતાં શીખી જઈશ. આમ કહીને અશેાક રાજાએ રાહિણીના ખેાળામાંથી નાના પુત્ર ઉંચકી લીધા અને તેને ઝરૂખામાંથી નીચે નાંખ્યા. રાજમહેલમાં હાહાકાર મચી ગયા પણ હિણીને આથી જરાપણું દુઃખ થયુ' નહિ તે આ વાતમાં કાંઈ સમજી જ નહિ. પુત્ર દીર્ઘ આયુષ્યવાળા અને મહાભાગ્યશાળી હાવાથી દેવીએ તેને પડતા ઝીલી લીધા. નગરના લેાકેા ખૂબ જ વિસ્મય તથા હષ્ટ પામ્યા. અશોક રાજાએ રાહિણીને કહ્યુ કે, હે દેવી! હું તને રાવા-ફૂટવાની કળા શીખવતા હતા પશુ તે પૂર્વ ભવમાં મહાપુણ્ય ઉપાર્જન કર્યુ હશે તેથી તારે દુ:ખ અનુભવવુ' પડયું નહિ, આ બાળકને નીચે ફેંકી દેવા છતાં તને જરા પણ દુ:ખ ન થયુ. તે કયાં પુણ્યના પ્રતાપ છે. એ કઇ જ્ઞાની ગુરૂ આવશે
ત્યારે પૂછ્યું.
ઘેાડા સમય
બાદ શ્રી વાસુપુજ્યસ્વામીના શિષ્યા નાગપુર નગરની બહાર ઉદ્યાનમાં આવીને સમેાવસર્યા તે જાણી રાજારાણી પરિવાર સહિત તેઓને વંદન કરવા ગયા અને ધર્મોપદેશ સાંભળવા બેઠા. ગુરૂપદેશ સાંભળી રહ્યા પછી રાજાએ ગુરૂદેવને પૂછ્યું કે, હે મહારાજ! આ મારી રાણી રોહિણીએ પૂર્વભવમાં એવા શું સુકૃત્યેા કર્યા છે કે જેથી એ કાંઇ પણ દુઃખ પામતી નથી, મારો પણ એના પર અથાગ પ્રેમ છે. પુત્ર-પુત્રીનું પણ સુખ છે.
ફેબ્રુઆરી-૯૦]
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
મુનિરાજે કહ્યું કે, રાજન? રેડણી પૂર્વભવે ઉજ્જય ગિરિ નગરીના રાન્ત પૃથ્વીપાલની સિદ્ધિમતી નામની રાણી હતી, એક વખત સિદ્ધિ તી રાણી સાથે પૃથ્વીપાલ રાજા વનમાં ક્રિડા કરવા ગયા ત્યાં રાજાએ એક સાધુને જોયા. તે સાધુ માસક્ષમણુના પારણા માટે નગર તરફ્ જઇ રહ્યા હતા, રાજાએ તેમને વંદન કર્યુ અને રાણીને કહ્યું કે, રાણી ? આ સાધુ મહાન ઋષીવર છે, માટે તું ઘરે જઇને તેમને શુદ્ધ આહાર આપ. તે સાંભળી રાણી ખૂબ ગુસ્સે થઇ અને મનમાં વિચારવા લાગી કે આ મૂડા કષા રંગમાં ભંગ પડાવવા આબ્યા ? મારા સુખમાં અંતરાય પાડવા આ કયાંથી આવી ચઢયા ? આમ મનમાં ગણગણતી રાણીએ પેાતાની પાસે કડવું તુ'ખડુ હતુ તે તેમને વહે।રાવી દીધું, તે લઇ સાધુએ વિચાર્યું કે આ અન્ન યાં પરવીશ ત્યાં અનેક જીવાનુ મૃત્યુ થશે એમ ચિંતવી પોતેજ તેના આહાર કરીને પારણું કર્યું. કઢવા તુ ંબડાના વિષથી મુનિરાજ શુભધ્યાને મરણ પામીને મેક્ષે ગયા.
gy
જયારે રાજાને આ વાતની ખબર પડી ત્યારે તેણે રાણીને પોતાના મહેલમાંથી બહાર કાઢી મૂકી, રાણી જંગલમાં રખડવા લાગી અને આવા અઘાર પાપને લીધે થાડા દિવસમાં જ તેને કેતુને અસહ્ય રોગ લાગુ પડયા, તેની વેદના અનુભવતા-અનુભવતા મરણ પામીને છઠ્ઠી નરકે ગઇ, ત્યાંથી નીકળીને તે રાણીના જીવ નરક તિય ચના અનેક ભવામાં રખડીને ચંડાલના ભવમાં આવી તે ભવમાં નવકારમ ંત્રનુ સ્મરણ કર્યુ. તેથી તે જ નગરમાં એક શ્રેષ્ઠીને ત્યાં પુત્રી તરીકે અવતરી તેનું નામ દુર્ગંધા રાખ્યું,
જ્યારે તે દૂર્ગંધા યૌવન અવસ્થા પામી ત્યારે તેના તાબે તેના વિવાહ કરવાની તૈયારી કરી, લગ્ન સમયે જ્યારે વરની સાથે હસ્ત મિલાપ થયે ત્યારે તેને હાથ અગ્નિની જેમ બળવા લાગ્યા તેથી વરરાજા તેના હાથ પડતા મૂકીને નાસી ગયેા, તેને ઘણું સમજાવવા છતાં પણ હવે તે કન્યા સાથે
[૬૧
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531982 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1989 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |