Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
“હુતાશિની " ની કથા
આ ભરતક્ષેત્રમાં જયપૂર નામે નગર. નગરમાં ચતુર પુરૂષોના શિખરવાળા આવાસા. માગણ ભાગ્યેજ નજરે પડે છતાં કોઇ દેખાય તે તે પ્રજાને પ્રતિમાધ કરવા માટેજ
"6
‘હાથમાં પાત્ર રાખી ઘેર ઘેર ભટકતા ભિક્ષુĮ લેકને કહે છે કે દાન નહી આપનારને આવું ફળ મળે છે. ”
તે નગરના રાજા જયવર્યાં. રાજાને માનવા લાયક મનેરથ નામે શ્રેષ્ડી. તેને લક્ષ્મી નામે પત્ની તે શ્રેષ્ઠી· ચાર પુત્રા અને અનેક દેવની પૂજાભક્તિથી પ્રાપ્ત થયેલી હેાલિકા નામની પુત્રી હતી. તે પુત્રી યુવાવસ્થામાં આવી ત્યારે શેઠે ખીજા શ્રેષ્ઠીના પુત્ર સાથે પરણાવી પણ તેમને સંસાર સબંધ થયા પહેલાજ શ્રેષ્ઠીપુત્ર વિસૂચિક:ના રોગથી મૃત્યુ પામ્યા પૂર્વ ભવે જિનેશ્વરની આજ્ઞનું અરાધન કરેલું ન હોવાથી ખાસ કાળમાં જ હૅલિકાને વિધવા પછું. પ્રાપ્ત થયું.. આ બનાવથી તેના માતા પિતાને ખૂબ દુ:ખ થયું.
પછી તે હૅલિકાને તેના મા બાપે પોતાને ઘેર રાખી તે નિર'તર ધરની મેડી ઉપર ગેખમાં એસી
રહેતી અને મદે મત્તની જેમ કામ પીડા પામ્યા કરતી. કહ્યું છે કે
બાળવિધવા, તાપસી, ખીલે બાંધી રાખેલ અશ્વ રાજાના અંતઃ પૂરની સ્ત્રી-એ નિરંતર મૈથુનનુ ધ્યાન
કરે છે ” – વળી
પુરુષ સાસરે રહેવાથી, સ્ત્રી પીયરમાં રહેવાથી, યતિ કુસંગતમાં વસવાથી અને વૃક્ષ નદી કાંઠે રહેવાથી જ્યારે ત્યારે પણ વિનાશ પામે છે.
33
એકદા હાલિકા ગોખમાં બેઠી હતી તે વખતે વ'ગદેશના રાજાના પુત્ર કામપાલ અશ્વપર એસીને ત્યાંથી નિકળ્યું. તેને જોઇને હાંલિકાએ કામદેવના બાણું રૂપ
મે' ૮૩]
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વિજયલક્ષ્મી સૂરીકૃત ઉપદેશમાળામાંથી
કટાક્ષ નાખ્યા. તેથી કામદેવ પણ તેના રૂપથી મેહુ પામી, વાર ંવાર તેની સામે જોવા લાગ્યા.
આ પ્રમાણે ખન્નેને પરસ્પર સ્નેહ થવાથી ત પોતાને ઘેર તેઓ પરસ્પરનું ધ્યાન કરવા લાગ્યા. તેને ખીજી કેઈ બાબતમાં કે પદા'માં પ્રીતિ રહી નહિ સ્નેહુ જ એવા છે. સ્નેહ ( માખણુ )ના વંશથી હી'ને વલાવવું પડે છે.
(
એકદા હાલિકાને તેના પિતાએ પૂછ્યું કે હે પુત્રી ! તું કેમ દુઃખિત, મ્લ ન મુખવાળી અને અતિ કૃશ દેખાય છે ? પણ હૅલિકાએ જવાબ આપ્યું નહિં. ત્યારે પિતાએ વિચાર્યું પૂર્વના કર્માંના ઉદયથી તે અતિ દુઃખયારી છે. વાછડા જેમ માતાને એળખી તેની પાસે જાય છે તેમ પૂર્વે કરેલુ કમ કર્તા પસે જ જાય છે, હવે હું તેને ભણવા વગેરેનું અવલખન કરી આપુ' કે જેથી તેના દિવસે નિ`મન થાય.
અજ નગરમાં ચંદ્રગુરુ નામે બ્રાહ્મણસે તે દ્રવ્યના લેભથી ભાંડચેષ્ટા કરે, તેને ઢૂંઢા નામે પુત્રી તે યુવ વસ્થા પામી ત્યારે તેને અચળભૂતિ નામના ભાંડ સાથે પર ણાવી તેમના લગ્ન બાદ તરતજ પિતા તથા પતિના કુળને ાય થયો તેથી ઢૂંઢા ઉદરપોષણ માટે પરિત્રાજિકાતો વેષ ધારી કામણ, મારણ, ઉચ્ચાટન વગેરે પાપકમાંથી વિકા કરવા લાગી
એક વખત તેમનેરથ શ્રેષ્ઠીને ઘેર ગઇ શેઠે મેસવા માટે આસન આપી કુશળતા પૂછી ત્યારે તે ધના અક્ષરે ખેલી :
For Private And Personal Use Only
“ હું મિત્ર! જરા રૂપી કૂતરો છે, યાવનરૂપી સસલે છે. કાળ રૂપી શિકારી છે. તેમાં વચ્ચે શરીરરૂપી ઝૂ'પ' રહેલુ છે. તેમાં કુશળતાની શી વાત ! ” આથી શેઠ પર તેના ( દંભી ) વૈરાગ્યની છાપ પડી શેઠે કહ્યું, “ હે સ્વામિની ! મારી પુત્રી ખાળ
ki
૧૨૩
| SR No. | 531908 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Popatlal Ravjibhai Salot |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1982 |
| Total Pages | 24 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |