Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
લાગે છે અને તે રને જગતુ છૂટે હાથે લુટે- તારો પુરૂષાર્થ અને પૂર્વક અપવાદરૂપ હતાં, જેને જે જોઈએ તે ગમે તેટલું લે-તે માટે એટલે તું બચી ગયેલ છે. તારા સ્થાને બીજો તેણે જગતના ખેંચાણના મધ્યબિન્દુમાં શિખર સામાન્ય મનુષ્ય હોત તે, તે પૂર્વના વિષયના ઉપર ઉભા રહેવાની અગત્ય છે. વાચવાને વમળમાં પાછો કયારનેએ તણા હેત. પરંતુ નિતાંત અપાત્ર થએલા બલિષ્ટ આત્માઓ બહ તું ગમે તેટલે પુરૂષાર્થ અને વીર્ય છે, તે જ અ૫ હોય છે તેથી શાસ્ત્રકારોએ યાચવાના પણ કુદરત છેવટે નાનામાં નાને પણ બદલે ખેંચાણવાળાં સ્થાનેથી નાશી છુટીને ગુફાઓમાં લીધા વિના તને છેડશે નહીં. જ્યાં સુધી તું કલ્યાણ સાધવાની અગત્ય બતાવી છે. તે વિધાન કેશાનાં દર્શન નહીં કરે, તારા પૂર્વના વિલાસતારા જેવા વીર્યવાન પુરૂષો માટે નિમાયેલાં નથી. સ્થળો ઉપર દષ્ટિ નહીં ફેરવે ત્યાં સુધી તારો સ્થૂલભદ્રજી-પ્રભે! પણ મને લાગે છે કે આમાં જપશે નડી; કેમકે હજી એ સંસ્કારોને
તું છેક જ ભુંસીને નથી આવ્યું. વિરાગ માત્ર દષ્ટાંત બેસાડવા માટે જ મુનિના આચારની
ઉત્પન્ન થયા પછી ત્યાં અપકાળ રહીને–પ્રબળ શિષ્ટ પ્રણાલીને લેપ કર વ્યાજબી નથી. નિમિત્તોની કસોટીએ ચડીને અને તે પૂર્વે
સંભૂતિવિજય–તાત! પૂર્વને ઇતિહાસ સંસ્કારોને ભુસીને જ આવ્યા હતા તે આ સ્મૃતિમાં લાવ, કુદરત કઈ પણ આકસિક બેચાણ ન હોત, પરંતુ તું છેક જ ભાગી છુટ્યો આંચકાને સહન કરી શક્તી જ નથી. શૃંગાર હેતે; તારે અત્યારને આત્મપ્રભાવ તે તે આ માંથી વૈરાગ્યમાં અને વૈરાગ્યમાંથી શૃંગારમાં આશ્રમમાં આવીને પ્રાપ્ત કર્યો છે એટલે ગતિને ક્રમ એકાએક કરી હેતે નથી. એક કોશા તરફનું ખેંચાણ નિવૃત્ત થવું અશકય છે, સ્થિતિ માંથી અન્ય સ્થિતિમાં ગતિ કરવાને પરંતુ પુર્વના સ્નેહસ્થાનના ખેંચાણમાં પણ નિયમ ક્રમિક (evolutionary) હોય છે. કશું સ્વાર્પણમયતાપૂર્વક જાવું, તે યેગ કોઈ જ એકાએક અને આંચકાથી બનતું નથી. કદિ મહાભાગ આત્માઓને બની આવે છે. મુનિના બને તે તે ક્ષણિક અને અસ્થાયી હોય છે. શિષ્ટાચારને વંસ થવાને ભય તું રાખીશ ત્યજેલા વિષયની શક્તિ, અનુકૂળ નિમિત્તના નહીં અને સત્વર ત્યાં ભણી વિહારનો પ્રબંધ કર. પ્રસંગે સહસ્ત્રગુણા અધિક બળથી સતાવે છે
- સ્થૂલભદ્રજી-પણ અધિક પુરૂષાર્થને કુરાવી અને છેવટે આત્માને મૂળ સ્થિતિમાં ઘસડી જાય છે. કોઈ પણ વિષય પ્રત્યેની અનાસક્તિ
મુનિના શિષ્ટાચારને વળગી રહેવા પ્રયત્ન કરૂં તેની અતિતૃપ્તિમાંથી ઉદ્ભવતી નથી, તૃપ્તિ તેમાં શું અયોગ્ય ? માત્ર તે તે વિષયને પોષણ જ આપે છે. ભદ્ર! સંભૂતિવિજય-ભદ્ર! મારો કથિતાશય હજી તું શૃંગારમાં ઉછરેલો છે, શૃંગારને તું એક તું સમજે નહિ. શિષ્ટાચારને વળગી રહે. કાળે કીડે હતે; અને એક જ ક્ષણમાં તું વાની અગત્ય, જ્યાં સુધી આત્મા અર્પવાને તૈયાર શૃંગારમાંથી વિરાગમાં પ્રવેશ્યા હતા. આ નથી, ત્યાં સુધી જ છે. જેઓ અર્પવા જતાં આંચકે કુદરત કેમ સાંખી શકે? કુદરતની ઉલટા લૂંટવા તૈયાર થઈ જવાને પાત્ર છે, જેઓ સરણી ઉપર ધીમા ચાલવાથી જ બચાય છે; ગંગામાં પાપ ધાવા જતાં ત્યાં માછલા મારવા ઉતાવળા ચાલવાથી લપસી જવાય છે, અને બેસી જાય છે, તેમને માટે જ તે આચારપદ્ધતિનું કૂદકે મારતા પગ ભાંગી જાય છે. તે પણ વિધાન છે. જેઓ તે સ્થિતિને ઓળંગી ગયા ભાંગી બેસવા જેવું જ સાહસ કર્યું હતું. પણ છે તેમણે તે જગતનાં જોખમવાળા સ્થાન ઉપર ફેબ્રુઆરી, ૧૯૭૮
: ૫૭
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531847 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 075 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1977 |
| Total Pages | 24 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 12 MB |