Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
જઇ ખાટલા પર સુવાડ્યો. ઘોડાને નજીકના છાપરામાં લઈ જઈ તેના પર કતાન ઢાંકયાં. પણ હવે જ ખરી કસેાટી હતી. ઘરની બહાર રાખેલા બળતણના લાકડાં છાણાં તે વરસાદમાં તણાઈ ગયા હતા. બ્રાન્ડી કે સુડતા ત્યાં કયાંથી હોય ? અસવારના નાક પાસે આંગળી
શ્વાસ ચાલુ
રાખતાં જણાયું કે ધીમા ધીમા છે. અસવારના ભીનાં લખ્ખો થઇ ગયેલાં વસ્ત્રો કાઢીને સૂકવ્યાં તેમજ આખુયે શરીર લૂછી નાખ્યુ. પણ હવે શુ કરવુ ? આ માનવીના દેહને ગરમી કઇ રીતે પહોંચાડવી ? વિધાતાએ સ્ત્રીને અજબ ગજબની બુદ્ધિ આપી છે. સાંઈના મનમાં આ માટે વિચાર તા સૂઝયે, પણ તે ભારે જોખમી અને ખતરનાક હતા. ધાબળા કે ગાદડાંથી કાય` ન સ`` અને અસવારનો શ્વાસ શ્વાસ ધીમેા પડતા જતે હતા. સાંઈએ નિશ્ચય કરી લીધે કે અસવારની પડખે સૂઈ જઈ માતા બાળકને જેમ હૂંફ આપે છે, તેમ મારા દેહની ગરમીને તેના શરીરને સ્પર્શ કરાવું એ જ એક માગ છે. કોઈ પણ નારી માટે આ કા અત્યંત વિકટ અને જોખમી હતુ, પણ અન્ય કઈ માગ' નહાતા. સાંઈએ પેાતાના ઇષ્ટ દેવને પ્રાથના કરી કે આ કાર્ય કરતી વખતે, મારું મન જરા પણ ચલિત થાય તા હે દેવ ! મારા અંગુઠેથી અગ્નિ ઉત્પન્ન કરી મને બાળીને ભસ્મ કરજે ! માનવ મન ભ્રષ્ટ થાય તે પહેલાં તેનુ મૃત્યુ થાય એ જ તેના આત્મા માટે ઇષ્ટ છે.
સુશીલ નારી એટલે સાક્ષાત્ સંયમ અને શક્તિનું મૂર્તીસ્વરૂપ ! વાસનાને સંયમમાં રાખી તેને એગાળી નાખવાની અદ્ભુત કળા નારી જાતિ ધરાવતી હાય છે. ઠંડીથી ઢીંગરાઈ જઇ ચેતના ગુમાવી દીધેલા અજાણ્યા પુરુષના પડે ખામાં, માતૃવત્ સ્નેહ દ્વારા હૂક આપી ગરમી પહેાંચાડવા સાંઈ સૂઈ ગઈ. બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને
૧૦૪:
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
મહેશને બાળક સ્વરૂપમાં ફેરવી અનસૂષા તેઓને પયપાન કરાવતી હતી, તે દૃશ્ય તેની સામે હતું. તે રાતે સાંઈ સતી અનસૂયાની બીજી આવૃત્તિરૂપ બની ગઈ.
રાત્રિ નિઃસ્તબ્ધ રીતે પસાર થઇ રહી હતી.
રાત્રિના છેલ્લા પહેારે પુરુષની ચેતનામાં સંચાર થયા. આંખો ઉઘાડી જુવે છે તે પડખામાં જ પેાતાની માતા હાય તે માફક પેલી ચારણ ખાઇને જોઇ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. એભલ બુદ્ધિ શાળી અને ચતુર હતા એટલે તુરત જ તમામ વસ્તુસ્થિતિ તેના સમજવામાં આવી ગઇ. એભલનું મસ્તક સાંઇને નમી પડ્યુ અને ગદ્ ગદિત કંઠે કહ્યું : “ મારી માતાએ મને જન્મ આપ્યા, પણ આજે તા તે જ મૃત્યુના મુખ માંથી મને બચાવી નવું જીવન અપ્યું. માતા ! તારા ત્યાગ અને સંયમ અસીમ છે. તારા જેવી જગતની એક અજોડ નારી માટે, મારી જીવતી ચામડીના પગરખાં કરાવી આપુ તે પણુ, તારા ઋણના બદલે વળી શકે તેમ નથી. હું... તળાજાના ઢાકાર એભલ છું. કાળી રાતે પણુ મારી મદદની જરૂર પડે, તે સ ંદેશે મૈકલવાથી હું તરત હાજર થઈ જઈશ.”
એભલ તા આમ કહી ઘેડા પર બેસી ચાલી નીકળ્યેા. સાંઇ તેને જતા જોઈ મનમાં વિચારી રહી કે આવા મહાન રાજવીનુ મારી ભીરુતાને કારણે અપમૃત્યુ થયું હેત, તે તે પાતકમાંથી હું કયા ભવે મુક્ત થાત! સાંઇએ તા સવારે નેસની સ્ત્રીઓને રાત દરમિયાન જે બન્યું હતું, તે બધું કહી દીધું, કારણ કે ત તે નિષ્પાપ હતી. નેસની સ્ત્રીએ અ ંદરોઅ ંદર સાંઇની મજાક ઉડાવતાં કહી રહી હતી: “આમ તે માટી મરજાદ છે અને પરપુરુષ સામે ઉંચી આંખે જોતી પણ નથી. તે એભલને પડખામાં રાખી આખી રાત સૂઇ રહેવામાં તેનુ' મરજાદ
આત્માનદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531830 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 073 Ank 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1975 |
| Total Pages | 31 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 15 MB |