Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
લાગે છે, તે જ કરે છે.” બીજા દિવસે વહેલી પ્રભાતે તા સાધુ ભગવંતા તલાજા તરફ વિહાર કરી ગયા.
ઘેાડા સમય બાદ એ પંથકમાં ભીષણ દુષ્કાળ પડ્યો. તળાજાની આસપાસના પ્રદેશમાં ઉપરાઉપર પાંચ છ વર્ષે દુકાળી ચાલતી રહી માણસા, પશુએ અને પખીએ પાણી વિના ટળવળતા. કયાંય એક પાણી ટીપું પણ જોવા ન મળે. ચુનંદા જ્યાતિષીઓ પાસેથી તળાજાના રાજા એભલે ાણ્યું કે, કૈાઇ મેલી વિદ્યાના જાણકારે એક મૃગલાને શીંગડે મત્રેલું માદ ળીયુ' બાંધી દીધુ છે, જે કારણે વરસાદ વરસતા નથી એ માદળીયું જેવું તૂટશે કે અનારાધાર વરસાદ શરૂ થશે. પર ંતુ ત્યાં સુધી
વરસાદની આશા રાખવી એ વ્યથ છે.
તે વખતના રાજવીએ પેાતાની રૈયતના દુઃખને પેાતાનું જ દુઃખ માનતા. પ્રજાનું દુ:ખ એ રાજાના પાપનુ પરિણામ છે, એવી એક માન્યતા હતી. એભલે પ્રજાનુ' દુ:ખ દૂર કરવા દૃઢ નિશ્ચય કર્યાં અને રાજ વહીવટ પેાતાના પુત્ર અણ્ણાને સોંપી, તે પેલા હરણની શેાધમાં જંગલ તરફ ચાલી નીકળ્યો. તેણે પ્રતિજ્ઞા કરી કે જ્યાં સુધી આ કાય સિદ્ધ ન થાય, ત્યાં સુધી હું પાછો નહિ આવું. ઘણા દિવસોની શોધ અને રખડપાટ પછી એભલના હાથમાં પેલુ હુણ સપડાઈ ગયુ. હરણને પકડી માદળીયુ' છેડી લેતા મુશળધાર વરસાદના પાણીથી લદમઢી ગયે। અને 'ડીથી ઠું'ઠવાઇ ગયા. કડકડ સુધી પાણીમાં ઘેાડા પણ કયાંથી ચાલી શકે? એભલ તેા ઘેાડા પર જ પેાતાનુ ભાન ગુમાવી બેઠે, જો કે હાથમાં લગામ ખરેખર પકડી રાખી હતી.
ઘેડા વગડાની આવૃત્તિરૂપ નેસના એક મકાન આગળ જઇ પહેાંચ્યું. મધરાતના સમય હતા, નેસમાં માત્ર કેટલીક સ્ત્રીએના જ વાસ
મે, ૧૯૭૬
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
હતેા. પુરુષવગ તા દુષ્કાળના કારણે દ્વારા લઈ દૂરના પ્રદેશમાં ચાલી ગયા હતા ઘેાડાના હણહણાટ સાંભળી મકાનમાંથી એક દયાળુ ખાઈ બહાર આવી. અનરાધાર વરસાદના કારણે અવાર તા એશુદ્ધ થઇ ગયા હતા. ઘરમાં અન્ય કઈ નહેતું, બહાર જઇ કાઇને મેલાવી લાવવાનુ' પણું શકય નહેતું. ખાઈ ભારે વિમા સણમાં પડી, પણ તેના સમજવામાં આવી ગયું કે, ઘેાડા અને અમ્રવાર ને જો તાત્કાલિક સહુાય કરવામાં નહિ આવે, તેા પ્રભાત સુધીમાં તે બંને મરણને શરણ થઈ જવાના.
એ ભાઈ સાંઇ ચારણુ હતી અને વરસા પહેલાં મુનિ ભગવતા જ્યાં રાત રહ્યા હતાં તે જ નેસ હતા. સાંઈ ભારે કાડાળી, હાડતી અને જુવાન જોધ હતી. વિચારમાં પડી કે જ્યારે ઘરમાં એકલી જ છું, ત્યારે આ પરાયા પુરુષને હું ઘરમાં કેમ રાખી શકું? લે કે તા આ વાત ન સહી શકે, પણ મારા ચારણુ પણ ન સહી શકે. પુરૂષ માત્ર આવી બાબતમાં તે જાણે ઝેરી ફેધર નાગ ! પ્રથમ તા તેણે વિચાર્યું કે ઘેાડા અને અસવારના ભાગ્યમાં આમ જ મૃત્યુ થવાનું માંડયું હશે. પણ બીજી જ પળે મુનિરાજ પાસેથી સાંભળેલી વાત યાદ આવી. ઇશ્વર અને સત્ય બંને એક જ છે, ભિન્ન ભિન્ન નથી. ભય, શરમ, લજ્જા કે મુશ્કેલીના કારણે સત્ય કામ કરતાં અટકવું ન જોઇએ, જો ખાતરી થાય કે અમુક કાર્ય કરવાની આપણી ફરજ અને ધર્મ છે, ” આ માનવીને જીવ બચાવવા કદાચ મારે મરવુ' પડે તે પણ તેથી શુ? ઘેડા અને અસવાર તા બચી જશે ને ! અને માનવ માત્રને વહેલા મેડા મરવાનું તા નિશ્ચિત જ છે, તે પછી જીવતા રહેવાને વળી વસવસાટ શે ? પછી તા સાંઈએ મનમાં નિશ્ચય કરી લીધે.
સાંઇએ નિશ્ચેષ્ટ અસવારને તેડી લઈ ઘરમાં
૧૦૩ :
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531830 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 073 Ank 07 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1975 |
| Total Pages | 31 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 15 MB |