Atmanand Prakash Pustak 073 Ank 02 03

SR No.: 531827
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1975
Total Pages: 30
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 14 MB

Page 8

"
ચક્ષુ સમક્ષ ઊમટી પડ્યાં. લગ્ન પહેલાં અમે એક બીજાને કદી પણ મળેલાં નહીં. લગ્ન વખતે મને કાંડે બાંધવાનુ એક સુંદર ઘડિયાળ ઉત્તરમાં મળેલું, પણ મેં જીવનમાં કયારે ય ઘડિયાળ પહેરેલુ નહિં. લગ્ન પછી બીજે કે ત્રીજે દિવસે ઘડિયાળની ચાવી આપવાનુ` ભૂલી જવાથી તે અંધ પડી ગયુ અને મેં કબાટમાં મૂકી દીધુ મારા પત્નીની નજર મારા કાંડા પર પડતાં પૂછ્યું: ઘડિયાળ કેમ કાઢી નાખ્યું ? 'મે' કહ્યું કે ચાવી ન દીધી એટલે એ વાગે મધ પડી ગયું. કાલે યાદ કરીને એ વાગે ચાવી દઈ પહેરી લઈશ. તે સમજી ગઈ કે ઘડિયાળના કાંટા જેમ ફેરવવા માગીએ તેમ કરી શકે એ વાતની મને ખખર નહતી. મારું સામાન્ય જ્ઞાન બહુ ઓછુ અને નવું નવુ' જાણવા સમજવાની જિજ્ઞાસા પણ ન મળે. ઘડિયાળના કાંટા ફેરવી શકાય છે એમ મને સીધુ' કહે તે। મારામાં લઘુતાગ્ન'થી ઉત્પન્ન થાય, પણ તે ન થવા દેવા માટે તેણે મને કહ્યું: “ કોઇ ફાઇ ડિયાળમાં ગમે ત્યારે કાંટા ફેરવી શકાય તેવી રચના પણુ હાય છે, કદાચ તમને આપેલી ઘડિયાળમાં પણ એવી રચના હાય. ” પછી ઘડિયાળ લઇ ચાવીને મોગરા ઉંચા કરી તેણે બરાબર ટાઇમ સૂકી મને પહેરી લેવા કહ્યું. પછી તે મે' જાણ્યુ` કે બધા ઘડિયાળામાં આવી રચના હાય છે. અમારા ભિન્ન ભિન્ન આત્મા અવિભક્ત મન્યાં પછી, મારી આવી અનેક અજ્ઞાનતાઓને યાદ કરી તે ભારે મજાક કરતી. તેના જન્મ મુંબઈમાં અને ઉછેર પણ મુંબઇમાં એક ગભ શ્રીમ'તને ત્યાં થયેલે. મેં મુ ંબઇ તે નહિ પણ કન્રી કોઈ શહેર પણ જોયેલું નહીં. અનેક ખાખામાં હુ· અબુધ હતા. (આજે ૬૮ મા વર્ષે પણ છુ' આ સંદર્ભમાં જ તેનાં અંતિમ શબ્દોમાં મારા વિષેની ચિંતા તેણે વ્યક્ત કરેલી. તે સમજતી હતી કે તેના મૃત્યુ પછી મારી પરિસ્થિતિ પાંખ કપાયેલા પ`ખી જેવી બની જવાની. આ કારણે જ માંદગીમાંથી સારી થવા તેણે મહાભારત યુદ્ધ કર્યું"
)
૧૨
મને કે તેને તેમાં સફળતા પ્રાપ્ત ન થઈ તે એક જુદી વાત છે. જે પ્રકારના અમારા લગ્ન થયેલા, તે પ્રકારના લગ્ન વમાન કાળે તા સ ંભવિત જ નથી. માજની તેના જેવી નારીને મારા જેવા પતિ પ્રાપ્ત થયેા હાય તે, એવા લગ્ન છૂટાછેડામાં જ પરિણમે. આ સ્ત્રીએ પતિ અંગે કદીએ ખળાપે નારાજી ન દેખાડતાં, હું જેવા હતા તેમાં જ સતાષ તેમજ આન આનદ માની લીધે અને પ્રસન્નતાપૂર્વક જીવી.
કે
તેના ચેહની સામે બેઠાં બેઠાં એ વખતે મેં ત્રણ દૃઢ સકલ્પ કર્યાં. અમારા સંતાનેાની સંભાળ રાખવાની ખાખતમાં તેણે અ ંતિમ સમયે મારામાં જે અપૂર્ણાં વિશ્વાસ દર્શાવ્યા, તે વિશ્વાસને પાત્ર બનવુ. મારા પત્નીની હયાતિમાં મારું મૃત્યુ થયુ' હાત, અને પાછળથી એક વિધવા નારી તરીકે જે રીતે તે જીવી હાત, તેજ રીતે મારે હવે શેષ જીવન જીવવુ. દેહનું મૃત્યુ થતાં આત્માના 'ત નથી આવતા, પણ તેથી તે આત્માને નવા દેતુ પ્રાપ્ત થાય છે એટલુ જ. એટલે તેના આત્માએ જે કોઇ નવા દેહ ધારણ કર્યાં હાય, ત્યાં તે આત્માને મારા કોઇપણ વન માટે આઘાત કે પરિતાપ થાય તેવું વર્તન ન કરવુ.
મને ખરેાબર યાદ છે કે જે પળે તેનુ મૃત્યુ થયું, તેજ પળે મારા સમગ્ર ચિત્ત તંત્રમાં પણ ભારે પરિવર્તન થયું. પુરુષની કઠોરતાને બદલે શ્રીની કામળતા અને કરુણાના ભાવ મારામાં પ્રગટ્યા. અત્યેષ્ઠિ સંસ્કાર પતી ગયા પછી ભગ્ન હૃદયે જ્યારે હું પાછા ફર્યાં. ત્યારે ' જુદો જ માણસ બની ગયા, ખીજેજ દિવસે વંથળી છોડી અમે અમરેલી જવા રવાના થયા. મારી સાત વર્ષની નાની પુત્રી અરુણા તે વખતે અમરેલી હતી. મુંબઇમાં હાસ્પીટલમાંથી યારે ઘેરે આવુ ત્યારે તે અચૂક મને પૂછતી બાને કેમ છે?” અને ‘બહુ સારું' છે, એક બે દિવસમાં ઘેરે આવી જશે' એ મારા હરમેશના જવાબ હતા. ખે
[ શ્માત્માનદ પ્રકાશ