________________
દિલ
કે જે
હનવાર
નારાજ
વર્ષ : ૨ ] વિ. સં. ૨૦૩૧ મહા
.
ઈ. સ. ૧૯૭૫ ફેબ્રુઆરી [ અંક: ૪
કાવ્ય અષ્ટપદી
ધ્યાન સમાધિ તાંતણે, ચઢે ચોગી આકાશ; જ્યોતી ઝળહળમાં સમે, ભૂલે વિશ્વના તાપ. (૧) ભૂલી જતે સ્થૂળ જગતને, ભૂલતે જગ સંતાપ; નયન મીંચાણ જગ ભણી, ભિતર ભયો ઉજાસ. (૨) લટું કાંચન સમ ગણે, શત્રુ મિત્ર સમ ભાવ: સુખ દુઃખના ત્યાં શા ગજાં, કોણ પૂછે તસ ભાવ. (૩) ગાતાં પ્રભુના ગીતડાં, વહે અશ્રુની ધાર તે હૃદય ના ડંખતે, જાણે જગતાધાર. (૪) ભક્તિ સાગર ઉછળે, ડ્રો ભક્ત તસ માંય, જેમ જેમ ઊંડો ઉતરે, મળે મુક્તાફળ ત્યાંય. (૫) કોણ હતો તું કયાં હન? કયાં ઊભે છું આજ
ક્યાં જાવા મન અબડા, કેણ હશે તુજ સાથ? (૬) હું ભૂલ મારું ભૂલો, પછી દેહ માટીના ભૂલે, તબ ભાન ભિતરનું થશે, ને અજબ શાન્તિ વ્યાપશે. (૭) નિજ તેજનાં દર્શન થતાં, કંઈ નાદ અભૂત જાગતે; રગ રગ અને રોમાંચમાં, અદ્ભૂત ઓજસ વ્યાપતે. (૮)
. ઝવેરી મૂલચંદ આશારામ વૈરાટી
