Atmanand Prakash Pustak 071 Ank 11

SR No.: 531814
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1973
Total Pages: 30
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 14 MB

Page 22

જશ પણ ફેર દશ નહિ. પરંતુ યુવાનેને એમ નેમ છે. જ્યાં વસે મેળવવાની આટલી બધી લાગ્યું કે કંઈક ખોટું થઈ રહ્યું છે. ઈતર ધમીએ તૃષ્ણા, ભૂખ, તાલાવેલી હોય ત્યાં ત્યાગ ભાવના જે મહારાજ સાહેબને આવકારે છે તે આપણે શા ઊભી જ શાની રહે? એક મ્યાનમાં બે તલવાર માટે નહિ? વળી આપણું સમાજમાં હલકું ન સમાય ખરી? દેખાય તેટલા ખાતર તેઓએ ઈતરધર્મીઓની વિનંતિ સ્વીકારી નહિ.
કાળાબજાર કરીને, સાચુજ કરીને, દાણચોરીને
વેપાર કરીને લેકે લખલૂટ ધન કમાય છે ખરા. યુવાને ઉપડયા મહારાજ સાહેબ પાસે અને પરંતુ તેમના જીવને શાંત નથી હતી તેને ખબર તેમને પોતાના ઉપાશ્રયમાં સ્થાન આપ્યું. તેમને નથી કે એક દિવસ, તેણે જમા કરેલ આવા પ્રકાર માટે ગરમ પાણી કરીને વહોરાવવા માટે સ્ત્રીઓ રની સઘળી મૂડી છોડીને તેને યમદેવના સંકજામાં તૈયાર નહતી. તેમણે સમાજના આબાલવૃદ્ધને સપડાવું પડશે. ત્યારે તેને તે ધન-સમૃદ્ધિને ઉપાશ્રયમાં આવીને પિતાની વાણી સાંભળવા પરાણે ત્યાગ કર્યાને રંજ હૃદયમાં રહી જશે. તેના બે લાવ્યા.
આત્માને અતૃપ્ત રહેશે. કદાચ તેને અતૃપ્ત
આત્મા તરીકે જ્યાં ત્યાં ભટકવું પણ પડે. તેમની વાણીના અખલિત, પુનિત પ્રવાહમાં સૌને નવરાવ્યા-રસતરબોળ કરી નાખ્યા. એકાદ ત્યારે શાંતિ-સુખ-આનંદ કેને? ત્યાગીને. અઠવાડીયામાં તે તેમણે એવી જાદૂઈ અસર કરી એકદા એક ગામડામાં એક વ્યાખ્યાનકાર કે તેરાપંથી અને ઈતર ધર્મના પ્રજાજને મહારાજ આવેલા ભગવાનની આરતીને ચડાવે થતા હતા. સાહેબને ભગવાન સ્વરૂપ માનવા લાગ્યા લેકેની એક
એક ઘરડા માજી હતા. તેની પાસે ખાસ મુડી ગેરસમજ દૂર થઈ ગઈ
નહતી. બહારગામ નેકરી કરતે તેને પુત્ર દર
મહિને પૈસા મોકલતે અને માજી પિતાને ગુજારે આ સઘળે પ્રભાવ મહારાજ સાહેબની ત્યાગ
કરતા. તે દિવસે ભગવાનની આરતીને ચડાવે ભાવના અને સમતાભાવને હતેા. મહારાજ સાહેબની ત્યાગ ભાવનાથી ઈતર ધમીએ પ્રભાવિત થયા અને ધ
ઘણે વધારે થે. માજીએ દઢ નિશ્ચય કરેલે કે તેમને પિતાને પધારવા વિનંતિ કરવા ગયા. તેઓ
આજે તે ભગવાનની આરતી મારે જ ઉતારવી. સમજતા હતા કે અન્ય સાધુઓની માફક આ સાધુ
તેમણે તેમનું પિતાની માલિકીનું ઘર આરતીમાં મહારાજ ત્રાગુ કરતા નથી. કોઈ ચીજ કે પયાની પણ કરી દીધું. મારામાં પોતાનું સર્વસ્વ માગણી કરતા નથી. તેમની ભાવના તે અન્ય ત્યાગી દેનાર માજીને લોકોએ મુરખ ગણ્યાં પરંતુ ભલું કરવાની – બીજાના આદ્ધારની છે.
ભગવાનને ખાતર વેચ્છાથી સર્વસ્વ ત્યાગ કર્યાને
માજને અલૌકિક આનંદ પ્રાપ્ત થયો હતો અન્યને વિજ્ઞાનના આ ઝડપી યુગમાં લેકે એ પૈસાની ખાતર, શુભ કાર્ય માટે જે માનવી યુકિંચીત પાછળ આંધળી દોટ મૂકી છે લમીના ઉપાર્જન પણ ત્યાગ કરે છે તેને માત્માને આનંદ જીવનના માટે તે ટાઢ, તડકે, વરસાદ, રાત કે દિવસ જેતે સુખ અને શાંતિ મળે છે લૌકિક અને પાર નથી, પાપ કે પુણ્યની કઈ તેણે ભેરખા રાખી લૌકિક પ્રગતિ માટે ત્યાગ અનિવાર્ય છે. પર્યુષણ નથી. યેનકેન પ્રકારે પૈસે પ્રાપ્ત કરે તે તેની પર્વમાં સહુ કેઈ ત્યાગને મહિમા સમજે.
૧૩૮]
[આત્માનંદ પ્રકાશ