Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 04

SR No.: 531788
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1971
Total Pages: 22
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 4 MB

Page 8

વાળા છાખડાનું વજન વધતું ચાલ્યુ. અને છેવટે દયાના સમુદ્ર રૂપ એ મેઘરથ રાજા પાતે જ છાબડામાં આખા ને આખા બેસી ગયા અને એલ્ય! મારી આત્મા અને દેહુ આજે ધન્ય અની ગચા ! કારણ કે આવુ' નાશવંત અને અનિત્ય શરીર પણ આજે પરની પીડ હરણુ કરવામાં કારણરૂપ ખની શકયું'.' આમ કહી પેલા માજને હસતે મુખે રાજાએ કહ્યું: ‘હું બાજ પક્ષી ! મારા સમગ્ર દેહનું ભેજન કરી તારી ક્ષુધાને તૃપ્ત કરી લે !'
કરુણાના અવતારરૂપ મેઘરથ રાજા જ્યારે આમ ખેલ્યા ત્યારે ‘જય જય’ એવા શબ્દોથી ઉંચે એલતા એક દેવ તેની પાસે પ્રગટ થયે અને કહ્યુંઃ ‘રાજન ! પુરુષોને વિષે તમે જ એક પુરુષ છે ! તમારૂ જીવન ધન્ય છે કારણ કે તમે પુરુષાથથી ભ્રષ્ટ થયા નથી. ઇશાનેન્દ્ર નિર ંતર તમારા સત્ત્વની પ્રશ'સા કરે છે અને આવી પ્રશંસા યથાર્થ છે કે નહીં' તે જાણુવા મેં આ બધી તમારી પરીક્ષા કરી છે. આ માટે મારાથી થયેલ અપરાધની ક્ષમા માગું છું.' દેવ આમ કહી ત્યાંથી અદૃશ્ય થઈ ગયા અને પેલા પક્ષીઓ પણ ઊડી ગયાં. રાજાના અંગ ઉપાંગે! મૂળ હતાં તેવાં જ આપેાઆપ થઈ ગયા.
હવે એકદા ધીરજવાન પૃથ્વીપતિ મેઘરથ રાજા અઠ્ઠમ તપ કરી વૈરાગ્યના સૌભાગ્યવાળા ધ્યાનને ધારણ કરી પ્રતિમાએ રહ્યા. તે વખતે પેાતાના અંતઃપુરમાં રહેલા મેાટી પ્રીતિવાળા ઇશાનેન્દ્ર’ તમને નમસ્કાર છે, તમને નમસ્કાર છે’ એમ ખેલતાં નમસ્કાર કર્યાં. ઈશાનેન્દ્રની આવી ક્રિયા જોઇ ત્યાં ઊભેલી તેમની અને પટ્ટરાણીએ આતરૂપા અને સુરૂપાએ સ્વાભાવિક રીતે પૂર્ણ ઃ હું સ્વામી ! આપે આ
નમસ્કાર કાને કર્યાં ? ' ઇન્દ્રે તેમને જવાખ
:
આપતાં કહ્યું: ‘પુડી(કણી નગરીમાં મેઘરથ નામે રાજા છે, જેના વિચાર-વાણી-વર્તન એક સરખા છે, તેમજ તેનું ચારિત્ર અત્યંત ભગ્ર અને ઉજજવળ છે, તએ અત્યારે અર્જુમ તપ કરીને મહાપ્રતિમા વડે અનુપમ ધ્યાનમા છે તેથી મેં તેમને નમસ્કાર કર્યાં.
ન
અતિરૂપા અને સુરૂપા બને તે વખતે તે કશુ બેસી પણ ઈન્દ્રની ગેરહાજરીમાં અને રાણીઓએ આ વિષય પર ચર્ચા કરી. અતિરૂપા એમ માનતી હતી કે કેોઇ માણસને નીચે પડવાના નિમિત્તો જ પ્રાપ્ત ન થયા હાય અને તેથી તેનું ચારિત્ર નિર્મળ અને ઉજ્જવળ રહ્યું ડૅાય તે તેથી તેવા માણસ કાંઈ વંદના પત્ર ન ગાય. સુરૂપા કાંઈક કુતૂહલપ્રિય સ્વભાવ ધરાવતી એટલે ખેલી; અરે ! આપણે જાતે જઇને તેની પરીક્ષા કરીએ સેનાના કસ જેમ કસેાટી વડે થાય છે, તેમ માણસની ચકાસણી પણ સ્ત્રી વડે જ
થઇ શકે છે.’
આવે। નિણ્ય કરી અતિરૂપા અને સુરૂપા મેઘરથરાજાને ક્ષેાસ પમાડી ચલાયમાન કરવા તેની પાસે જઇ પહેાંચી, અને બંનેએ કમળ જેવા નેત્રવાળી ઘણી સ્ત્રીએ વિકી અપ્સરા જેવી આ બધી સ્ત્રીઓએ મેઘરથ રાજામાં વાસના જાગ્રત કરી ભેગેા માટે લલચાવવા આખી રાત નૃત્ય-સંગીત દ્વારા અનેક પ્રયત્ન કર્યા, પણ ધ્યાનસ્થ રાજા પહાડ જેવા અડગ અને અચળ રહ્યા. પ્રાતઃકાળના સમય નજીક આવતાં બંને દેવીએએ પાતાના વેકિયરૂપને સહરી લઇ રાજાની પાસે ક્ષમા માગી અને અપ્સરાએ પડ્યું તેને કેમ માહિત ન કરી શકી તેનુ રહેય પૂછ્યુ.
મેઘરળ રાજાએ સ્મિતપૂર્વક તેમને કહ્યું; હું દેવીએ ! નૈસર્ગિક સૌન્દયને જોઈ ચિત્ત
આત્માનંદ પ્રકાશ