Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વાંચી હશે. મને એ વાર્તા બહુજ ગમતી. એ વાર્તામાં નુકસાન થયું છે. તે ઘેરથી નાસ્તા માટે અગર તે આવ શેખચલી બહુ ગરીબ આદમી હોય છે. એક વાપરવા માટે તમને જે કાંઈ પૈસા મળ્યા હોય તેમાંથી મોટા ટમલામાં કાચનાં વાસણો લઈ એ વેચવા બેસે ડું બચાવીને એને સહાય કરવી એ તમારી પવિત્ર છે, બેઠાં બેઠાં એ તંદ્રામાં પડે છે. તંદ્રામાં એને એ ફરજ છે. તમે પસંદ કરે તે “શેખચલ્લી સહાયક ફંડ” ભાસ થાય છે કે પિતે ખૂબ પૈસાદાર બન્યો છે, વરુ, ને નામે આપણો ફાળો કરીએ અને આ ફાળા માટે રની પુત્રીને પિતે પર છે , અને કોઈક કારણે એ આપણે એકાદ નાટક પણ ભજવીએ. એ નાટક સાવ માનતી ન હોવાથી પોતે એને લાત મારી હડસેલી દે છે. નવી ઢબનું હશે : શેખચલ્લીના જીવન પર એ તંદાના આ ભાસ સાથે તે એટલે તદાકાર બની ગયે રચાયેલું હશે" છે, કે પોતાની એ કાલ્પનિક સ્ત્રીને સાચેસાચ ખરેખર, શેખચલ્લીના જીવન પર એક મજેદાર એ લાત મારે છે ! પણ આ વાત એના નાટક રચી શકાય. ઝીણી દષ્ટિએ વિચારીએ તે એનું પગ પાસે પડેલા પેલા ટોપલાને લાગે છે અને એમાં
જીવન કરુણત છે. ભાગ્યે જ જોવા મળતુ' “હેમલેટ' રાખેલાં કાચનાં તમામ વાસણો ફૂટી જાય છે. આમ એ
દુનિયામાં રોજબરોજ બન્યા કરતું ગરીબ શેખચલ્લી કમાઈને પેટ ભરવાનું પિતાનું સાધન દરેક સ્થળે નજરે આવતું એ જીવન છે, એ આપણું જ ગુમાવી બેસે છે !
સરખા દરેકના ખુદ અનુભવનું છે. શેખચલ્લી એ સામાન્ય વાર્તામાંના શેખચલીને મારા બધા સાથીઓ ખૂબ
આદમીને સાચો પ્રતિનિધિ છે. આપણુ દરેક જણમાં હસતા; અને માસ્તર પણ આ મૂરખ માનવી જેવાં એને થડેષણે અંશ રહેલે જ છે. એની કથની કાનિક મારા કરશે નહિ અને એ વાર્તામાંથી સામાન્ય માનવીના જીવનની સાચેસાચી કરૂણાન્ત કથની છે. લેવાને બાધ ભાર દઈને અમને સમજાવતા. એમનું સાચી વાત છે કે શેખચલી સાવ ગરીબ હતે. કહેવું મારે ગળે જરા પણ ઊતરતું નહિ, એ જમાનામાં પણ ગરીબાઈ એ માનવીને ગુને હાઇ ન શકે. કોઈ જિંદાબાદ' શબ્દ પ્રચલિત નહ; નહિતર વચલી લાંબી ગરીબ માનવીની બાબતમાં એક વાત તે આપણે રજામાં “શેખચલી ઝિંદાબાદ”ના પિકાર કર્યા વિના હું અવશ્ય કબૂલ કરવી પડશે કે હજુ સુધી એણે કાયદેસર કદી રહત નહિ. આ શેખચલી પ્રત્યે મને આટલી બધી અગર તો ગેર કાયદેસર }ઈ પણ રીતે માણસને લૂટયો આત્મીયતા લાગવાનું શું કારણ છે તે ત્યારે કોઈને નહિ હેય. અર્થાત ગરીબાઈ માટે બિચારા શેખચલ્લીને સમજાવી શકત નહિ; છતાં મને મનમાં તો કાયમ લાગ્યા કોઈ દોષ દઈ નહિ શકે જ કરતુ કે સાથીઓ અને ભારતર શેખચલ્લીની જે બનવા જોગ છે કે કેટલાકએક ગરીબ માણસે અવહેલના કરે છે, એમાં તે એના તરફ કેવળ અન્યાય આળસુ હોઈ શકે. પણ શેખચલ્લીને એની હરોલમાં જ થાય છે.
બેસારી નહિ શકાય. વાસણને ટોપલે માથે ઊંચકી આજે એને પચાસ ઉપર વરસ થયાં છે. છતાં હજી વેચવાનો ધંધો કરવા એ આળસનું લક્ષણ તે કદી મારી એ માન્યતા કાયમ જ રહી છે, એટલું જ
હે જ ન શકે ! નહિ પરંતુ વધારે દઢ બની છે. આજની કોઈ વાચન- વળી શેખચલી ભલે ગરીબ હતું, પરંતુ એનામાં માળામાં એ વાતને સમાવેશ કરવામાં આવે અને એ સારી એવી સૌદદૃષ્ટિ હોવી જ જોઈએ; નહિ તે પાઠ વિદ્યાર્થીઓને ભણાવવાનો જે મારે વારો આવે પિતા પાસે સાવ થોડી મૂડી હોવા છતાં કાચનાં વાસણો તે હું તેમને કહીશઃ “બાલમિત્રો ! કાચનાં વાસણો ખરીદવામાં એને એ શા માટે રોકે? પણ કાયના કટી જવાને લીધે આ આપણા જાની દેસ્તને ખૂબ ગ્લાસમાંથી લસ્સી પીવામાં કેવું કાવ્ય રહેલું છે એ તે
૨
BU MIMT White
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531727 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 063 Ank 10 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1965 |
| Total Pages | 61 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 6 MB |