Atmanand Prakash Pustak 062 Ank 10 11

SR No.: 531717
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1964
Total Pages: 59
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 7 MB

Page 29

ક્ષમાપના-પર્વ
લેઃ શ્રી ઝવેરભાઈ. બી. શેઠ બી. એ. પર્વાધિરાજ પર્યુષણ પ્રતિવર્ષ આવે અને જાય છે, without સાચું સુખ અંતરાત્મામાંથી મળે છે, બહારથી તદનુસાર આ વરસે પણ એ મહાપર્વ આવેલ છે, આ નહીં. તેની સાચી શેધ કરવા માટે આ મહાપર્વ આપણને મહાપર્વને મહિમા અપરંપાર છે. તે તેની સાથે ધર્મની સૌને જાગ્રત કરે છે. મહાન ઉજવણી લાવે છે આ ઉજવણીમાં દાન, શીલ તેથી ધર્મના ઉપરોક્ત સધળા ભેદને આપણે વિસ્તૃતતપ, ભાવ અને ક્ષમા મુખ્ય હેય છે. તેને લાલ રીતે તપાસીશું તે ધર્મને સાચો મર્મ આપણને સમજાશે. આબાલવૃક્ષ સહુ લે છે. પ્રત્યેક વ્યક્તિ, આ મહાપર્વ
- શ્રી શાલિભદ્રની માતા ભદ્રાદેવીની માફક દાન, ગુપ્ત, દરમ્યાન, યથાશક્તિ દાન આપે છે, તપશ્ચર્યાં કરે છે, શિયળ સાચવે છે અને ઉચ્ચ ભાવના રાખવા યત્ન કરે છે,
આ સુપાત્રે અને ફરજરૂપે આપવું જોઈએ. કીર્તિદાન વયે
ગણવું જોઈએ કેમકે તેમાં અહંભાવ અને કીર્તિ મેળવી તેમજ ક્ષમાપનવિધિ કરે છે.
વાને સ્વાર્થ સંમિલિત બને છે. જે જે ક્ષેત્ર સીઝાતું હોય પરંતુ એક વસ્તુ આપણે સૌ કદાચ ભૂલી જઈએ તેના તરફ લક્ષ આપવું જોઈએ. આ કપરા કાળમાં છીએ કે ઉપર જણાવ્યા તે ધર્મના પાંચે ભેદે સાધનરૂપ મુખ્યત્વે સમઝાતા સાધર્મિક ભાઈઓ પ્રત્યે સહાનુભૂતિછે—સાપ્ય નથી. તે સાધનને શુધરીતે ઉપયોગ પૂર્વક ધ્યાન આપવાની જરૂર છે. તેમને પેટ પૂરતું ખાવા કરીને આપણે મેક્ષદ્વારે પહોંચવાનું છે. એનો અર્થ એ મળતું નથી, અંગ ઢાંકવા પૂરાં વસ્ત્રો મળતાં નથી, રહેવા થયો કે સાધનારૂપ ધર્મના આ સઘળા ભેદોને માત્ર નાનું એવું ઝુંપડું પણ મળતું નથી તેથી તેઓ ધર્મ પર્યુષણ દરમ્યાન જ નહીં પરંતુ દિન-પ્રતિદિન અને આઠે વિમુખ બનતા જાય છે. તેમને માટે સારાએ જૈન સમાજે પ્રહર આચરવાના છે. આપણી પ્રત્યેક ક્રિયા તેને અનુલક્ષીને -જે ધારે તેટલું ભંડોળ એકઠું કરી શકે તેમ છે-એક હેવી ઘટે છે એટલું જ નહીં પરંતુ પ્રત્યેક ભેદનું આચરણ મેટું ભંડોળ એકઠું કરવું જોઈએ. તેમાંથી સીઝાતા શુભ ભાવે શુદ્ધ ભાવે અને ઉચ્ચતર ભાવે કરવાનું છે. સાધર્મિક ભાઈઓને, જરૂર પડશે, ગુપ્ત દાનમાં ખાદ્ય
વિજ્ઞાન, ચલચિત્ર અને અણુબના આ યુગમાં પદાર્થો, વસ્ત્રો ઈત્યાદિ પૂરા પાડવા જોઈએ. એટલું જ કહેવાતે સુધરેલે અને વિકાસ પામેલે પ્રત્યેક માનવી નહીં પરંતુ આવા કામધંધા વગરના ભાઈઓને કાં તે સંતપ્ત છે. હકીકતમાં તેને સાચું સુખ, શાશ્વત સુખ ચગ્ય નોકરી અપાવી દેવી જોઈએ અગર તેમને અમુક અને ચિર શાંતિ મેળવવાની ઝંખના છે. તેની પ્રાપ્તિ મુડી આપીને ધંધે ચડાવવા જોઈએ. પ્રત્યેક આત્મામાં અર્થે તે બાહ્ય જગતમાં સર્વત્ર હરણુફાળ ભરે છે-વલખાં પરમાત્મા થવાની શક્તિ છે એટલે સિધ્ધાંતથી પ્રત્યેક મારે છે. પરંતુ સરવાળે નિરાશ થઈને તે પાછો ફરે છે. માનવી પરમાત્મ સ્વરૂપ છે. તેથી માનવસેવાને પ્રભુસેવા
ગણીએ તે ખોટું નહીં લેખાય. આવા ભંડોળની યોગ્ય પિતાના આત્મામાં જ સુખના મહાસાગર, અખંડ આ વ્યવસ્થા માટે ગામેગામ પ્રતિષ્ઠિત સજજની બનેલી નંદ ભર્યા પડ્યા છે તેને તેને ખ્યાલ આવતો નથી સમિતિ નીમવી જોઈએ તે આ કાર્ય ઘણું સરળ અને કસ્તૂરીમૃગની જેમ.
વ્યવસ્થિત બનશે. સાચું સુખ, ખરી શાંતિ મેળવવા માટે માનવીએ તપશ્ચર્યા હળવી કરીએ યા ઉમ, પરંતુ તપ દ્વારા બહિર્મુખ નહી અંતર્મુખ થવું પડશે. Real happi- આત્મા ઉપર ચડેલા કર્મના પડળે ઉખડતા જવા જોઈએ ness comes from within and not from એને અર્થ એ કે જેમ જેમ તપશ્ચર્યા ઉ તેમ તેમ
આત્માનંદ પ્રકાશ