Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11

SR No.: 531663
Original Sutra Author: N/A
Author: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publication Year: 1959
Total Pages: 28
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Magazine, India_Atmanand Prakash, & India
File Size: 3 MB

Page 14

૧૩૬
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
જાય છે તે અનેક તવાને માનવામાં તૃપ્તિ અનુભવતી · કરવા તેની મુશ્કેલીમાં આવી પડતાં. કેટલાક વિચારોએ નથી. એકથી વધારે તવાને માનવામાં તેમની બુદ્ધિએવુ સમાધાન શેખી કાઢ્યું કે જે અંગત પૂર્વમહા મૂંઝવણુમાં પડી જાય છે. વળી, આ વિદ્યાના એમ આયવા રામષથી રંગામલુ ન હોવા છતાં પણ પણ માને છે કે સર્વાં નશાઓના ઉદ્દેશ બંધી તાવિક દૃષ્ટિએ તદ્દન નિઃસાર છે અને તૈથી જ વસ્તુને એક કરવા માં છે. હવે આને એકજ આપણે તે સ્વીકારી શકતા નથી. જગમાં તે સ્પષ્ટ જવાબ છે. દનશાસ્રનું ધ્યેય આત્માની પ્રાપ્તિ રીતે અનેકતા પ્રતીત થાય છે, તો પછી એકતાને છે આથી વધારે નહિ તેમ આથી જરાય શૈધવા માટે ફાંકાંજ મારવા રહ્યાં રેતીમાં કોઇ પક્ષ એન્ડ્રુ' પણ નહિ. જે વસ્તુ કાષિ એક થાય પોતાનું માથુ દાટી દે અને શરીરના બધા ભાગ નહિ તે વસ્તુને પણ એક કરવાનું મિથ્યા “સાહસ બદ્ધાર રાખે ત્યારે અખા પડ્યુ રેતીમાં ટાઇ ગયેલી ઘણાં દાર્શનિકોએ કર્યુ' છે. સત્યને યથાતથ અને યથાવાથી તેને બાહ્ય જગતના લોપ થઇ ગયેલા લાગે
સ્થિત જાણવું એજ એકમાત્ર ધ્યેય દર્શનશાસ્ત્રનુ હોઇ શકે. આપણી કલ્પનાને અનુકૂળ વર્ષોંન ઘડી કાઢવુ અને તેને સત્યદર્શન તરીકે ઓળખાવવું એવા દુસાહસને નશા કશુ કહે ?
છે. તે પ્રમાણે આપણે હકીક્તો સામે આંખો બંધ કરી દઇએ તા અનેકતા અદશ્ય થઈ જાય. આવી જ રાતે અનેકાને સાચા ગણીને એક માત્ર બ્રહ્માને સ્વીકાર શાં૪ર મતવાદીઓએ કર્યા જણુાય છે,
જ્ઞાનની પ્રક્રિયાને તપાસીએ તે। પ્રથમ જ્ઞાતા અને જ્ઞેય એમ સ્પષ્ટ દ્વૈત ઊભું થાય છે. જ્ઞાતા એટલે જાણુકાર અને શેષ એટલે જે વસ્તુનું જ્ઞાન થાય તે જ્ઞાન પશુ એક પ્રકારને અનુભવ છે અને તે દ્વૈત મૂલક × છે. સર્વ અનુભવેદમાં અનુભવતા એટલે અનુભવ કાર અને અનુભવાયેલ વસ્તુ આમ એ હતુ રપષ્ટ હોવા છતાં તેમાંતી અભેદનુભવી રીતે અનુભવી શકે છે ? મને બ્રહ્માનુભવ થાય છે, હું અભેદ અનુભવું છુ. આવાં વાક્યે અભેદનો ભેદ કર્યા વગર ખેલી શકાય જ નહિ,
માણુ
આમ છતાં અદ્વૈતવાદનું આણું ઘણું સાને પ્રબળપણે થયુ છે અને હજુ પણ થયા કરે છે એમાં જરાણુ સંદેહ નથી. પરંતુ જે લોકા અદ્વૈતને સ્વીકારે છે તેમને તા પહેલેથી જ એક મોટી મુમસ્યાને સામના કરવા પડે તેમ છે. આ સમસ્યા તે એક અને અનેક વચ્ચેના સંબંધની છે. અદ્વૈત પ્રમાણે સત્ય પદાર્થો એક છે પરંતુ પ્રતીયમાન દા અનેક છે આપણે જો એકજ સત્પદાનું અને જગતના મૂલતઃ એકત્વનું પ્રતિપાદન કરીકે ત અનેલની સ્પષ્ટ પ્રાતિ જે થાય છે તેના ખુલાસા શ છે ? અનેકના એકની સાથે મેળ ક્રેવી રીતે બુધબેસતા
હવે જ્યારે પદાર્થના ખાદ્ય આકારમાં, જેમ કે પાણીમાં અને અગ્નિમાં, ઇ એવી વસ્તુ પ્રતીત મતી નથી કે જે એ પદાર્થના એકવનુ ભાન કરાવે ત્યારે આ વિચારક એવું પ્રતિષત કરે છે કે આવી એક તની પ્રતીતિ આત્માની કોઇ મૂળભૂત જરૂરિયાતમાંથી ઉત્પન્ન થયેલી હોવી જોએ. તે પછી એકત્વની પ્રતીતિ ખરી રીતે વાસ્તવિક્તામાં છે જ નદ્ધિ અથવા કદાપિ હોય તે! તે આપણે જાણી શક્તા નથી. માત્ર એટલું જ કહી શકાય છે કે આપણી વિચારશ્રેણ એવા ધ્યેય માટે ઝખી રહી છે. પશુ ખાવી ઝંખના તા આકાશપુષ્પનું સૌંદર્ય જો આનદ મેળવવા જેવી છે. નભંળ એકત્વનો માન્યતા ગમે તેટલા
આકર્ષક લગતા હેય અથવા અમુક દન સંપ્રદાયને જરૂરી લાગતી ય તો પશુ સાચા અદ્વૈતવાદની રચના માટે તે યાગ્ય ભૂમિકા બની શકતી નથી એ વાત હવે લગભગ બધા અધુનિક દાનિ કબૂલ રાખે છે. પશુ કેવલાદ્વૈતવાદી દર્શનિકો આ વાત રાખશે કે કેમ તે કહી શકાય નહ.
કબૂલ
જગતના પદાથ માત્રને બે દૃષ્ટ વડે જોઇ શકાય. એક દષ્ટિ છે. સામાન્ય ગામિની અને બીજી છે વશેષ ગામિની, કેવલાદ્વૈત વેદાંતમાં સામાન્યગામિની દૃષ્ટિ