________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
ડાઈનિક સાહિત્યના દૃષ્ટાંતા અને ઉપમા
છે કે તરનાર માણસને ગળે એકેક ખાંડીના વજનની શિક્ષા બાંધી હેાય તે તે પાણીમાં તરી શકે નહિ પણ જરૂર ડૂમે. ગળે બાંધેલી શિલાઓ દૂર કરી કે તુરત જ તરવામાં મુશ્કેલી નહિ' નડે તે પાીની ઉપર જ રહેશે. તેવી રીતે તુંબડાની ઉપર અસંખ્ય માટીના ક્ષેપો કર્યા હોય અને તે તુંબડાને પાણીમાં મૂકયુ હોય તો તે કાટિઉપાયે પણ તરે નહિ. અને જરૂર ડૂબે જ પણ લેપે! ખસી જતાં જ તે સ્વ-ભાવથી જ પાણી ઉપર તરી આવે છે. જવ પશુ સ્વ-ભાવથી શુદ્ધ ઢાય છે પણ જન્મ-જન્માંતરનાં કર્મ પુદ્ગલે। મોંટવાથી તે બધનમાં પડયો છે, બુધને દૂર કરા એટલે નિલે`પ તુંબડાની પેઠે પાણી ઉપર પરમહંસની જેમ તરી શકશે અને સંસારસમુદ્રના પાર પણ જઈ શકશે. સંસારી જીવને ઝેર'બીજની ઉપમા આપી છે. જેમ કાશમાં એટલે જીડવામાં રહેલુ' એ 'ડબીજ કાશ તૂટતાં જ ઊડીને બહાર નીકળે છે તેમ અનેક જન્મનાં ક્રબંધના તૂટી જતાં જીવ સ્વ-ભાવને પામે છે.
તેને
૪૭
વળી મુક્ત જીવને સ્વ-ભાવ ઊંચે જવાના છે, ગીતામાં પશુ આવી જ મતલબના એક શ્લોક છે જે અહિં અસ્થાને નહિં ગણાય.
*➖➖➖➖➖➖➖➖➖
ऊर्ध्वं गच्छन्ति सच्चस्था मध्ये तिष्ठन्ति राजसाः ।
जघन्य गुणवृत्तिस्थाअधोगच्छन्ति तामसाः ।।
અર્થાત્ સત્ત્વપ્રધાન જીવે ઊધ્વગામી હોય છે, રજો ગુણી મધ્યમાં એટલે સંસારમાં રહે છે પણુ ખૂબ 'િવા લાયક તમેગુરુપ્રધાન લેાકેાની તા અધેતિ જ છે.
ટૂંકામાં મિથ્યાવજન્ય અને અજ્ઞાનકાલિમાનાં મળેા જ્યારે દૂર થાય છે ત્યારે જવ શુદ્ધ, બુદ્ધ, મુક્ત, સિદ્ધ બને છે.
જન્મ
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
उद्दघाटनद्वारे पंजरे विहगोऽनिलः । यत् तिष्ठति तदाचर्य प्रयाणे विस्मयः कुतः १ ॥
ખુલ્લાં જેનાં નવ દ્વારા, પાંજરે પ્રાણ પ્`ખીડું; પુરાઈ રહે ને તે કૌતુક, ઊડી જાતાં નવાઈ શી ?
For Private And Personal Use Only
