Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
બંધમતી
પપ
કેવી સૃષ્ટિ ! વેલી વૃક્ષને વીંટળાઈ ગઈ છે. મેર હરિ. ઊંચે ઉડાવી લીધી! જાણે વરુણદેવે સાગરસુંદરીને યાળા વનમાં નાચે છે. હેલ ધાન ભરે છે ! મંદ અધર તોળી લીધી. કોઇ જળહાથીએ જાણે પૂર્ણ મંદ મલયાનિલ વાય છે બંસરીના મીઠા સૂર ને વિકસિત કમળને સૂઢમાં રહી ઊંચું કર્યું ! ચંદનની સુવાસ એમાં વહી આવે છે !
પાણી પી ગયેલી બધુમતી થોડેક સહારે મળતાં બંધુમતીનાં ઢોર નિર્મળાં જળ પીએ છે. આ સાવધ થઈ ગઈ. વસ્ત્રોને સંભાળી શકાય તેમ નહોતું, વખતે નાનું એવું એક વાછરડું પાણી પીતું ગેલ પણ શરીરને સમાવી લીધું. જુવાનના હાથના આધારે કરતું નદીમાં આગળ વધી ગયું. સરિતા બે કાંઠે હતી. એ પિતાના દેહને પાણી પર લઈ આવી. બે હાથે વાછરડું મધવહેણમાં પાયું ને તણાવા લાગ્યું. ગરીબ ઝડપથી પગમાં પડેલી વસ્ત્રની આંટી કાઢી નાખી ! વાછરડું બેંબેં કરી રહ્યું!
બંધુમતી!” પેલો જુવાન બોલે, “આવ, મારા બંધુમતીને કાને એ આર્તસ્વર આવ્યો. તે એ એક ખભા પર બેસી જા ! એક હાથે તરતો તરતો,
ઊંચકીને તને બહાર લઈ જાઉં !' લાગલી દેડી. ઢોરઢાંખર તે એને જીવ માટે વહાલાં. ' હતાં. એણે આગળ પાછળને વિચાર કર્યા વગર નદીમાં અનિવાર્ય નિરાધારતા માણી રહેલી બધુમતી આ $ લાવ્યુંએ મગરમચ્છની જેમ હલકાર કરતી વહે સાંભળી રોષમાં આવી ગઈ, ને બોલી : ‘તારા હાથ જમાં પહોંચી, ને વાછરડાને પૂંછડે પકડી વહેણ બહાર ઉપર બેસીને બંધમતી તરશે? જા, જ, ' બધુમતીએ કેકી દીધું, ગોવસ સમ-જળમાં આવતાં ધીરે ધીરે
આટલું કહેતાંની સાથે યુવાનનો હાથ છોડી દીધે,
ધ્ય પ્રતા સાથે તમારા કાંઠા તરફ ચાલ્યું ગયું.
પાણીમાં પગનું જોરથી એક હલેસું માથું ! એ હલેસ પણ ગેવત્સને ભયમુક્ત કરનાર બંધુમતી પોતે
જુવાન સામયિકની મશકની જેમ ફૂલેલી છાતી પર ભયમાં ઘેરાઈ ગઈ, ઉતાવળમાં એના ખભા પર રહેલું
પડયું ! સામયિકને અણધારેલો લાધે પુરુષને હર્ષ ઉત્તરીય કેડ આગળ વીંટળાઇને પગમાં બેડીની જેમ
ચુરચુર થઈ ત્યાં ને ત્યાં વેરાઈ ગયો. ગ્રંથ, ઈ ગયું ! હાથના બળ પર એણે વહેણમાંથી બંધમતી પોતાના પ્રયત્ન પર તરવા માંગતી હતી. નીકળવા પ્રયત્ન કર્યો. જેમ પ્રયત્ન કર્યો એમ એ વધુ પણ હજી એ એટલી સ્વસ્થ રહેતી. ફરી એ પાણીના ગુંચવાઈ ગઈ. એક વાર ઊંડા પાણીમાં ડૂબકી ઊડા તળમાં સરી ગઈ. જુવાન આગળ વધ્યા. એણે ખાઈ ગઈ.
જરા ગુસ્સામાં ને જ રા પ્રેમના ભાવથી કહ્યું :
હાય રે હાય ! સોનાપરી ને રૂપાપરી જેવી બંધુ- મતી, હવે તાકીદે મહદ ન પહોંચે તે ક્ષણ બે ક્ષણની મહેમાન હતી ! ચારેતરફ કોલાહલ થઈ ગયે. પણ કોલાહલ કરનારાં હમેશાં કાર્યસિદ્ધિ માટે કમજોર હોય છે. કોઈ બંધુમતીને જીવ બચાવવા પિતાને જીવ હેડમાં મૂકવા તૈયાર ન થયું. અચાનક ઝાડની ડાળ પરથી આછી આછી બંસી વાતે એક જુવાન નીચે કુવો, મત્સ્યના વેગથી વહેણ તરફ સરી ગયે. મધ વહેણમાં પહોંચીને બધુમતીને જોતજોતામાં એક હાથે
“બધુમતી ! મારો હાથ પકડીશ, તો નાના બાપની નહિ થઈ જા !”
પણ એટલી વારમાં બંધુમતી પિતાના પ્રયત્નથી ઉપર આવી, પળ બે પળમાં એ સવસ્થ થઈ ગઈ, ને બોલી :
એમ કોઇની વાડી નહિ છવું !' બહુમતી જાણે કહેતી હતી કે પરાશ્રયથી છવવું, પારકાની દયાથી જીવવું મારે મન મત કરતાંય ખરાબ છે,
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531647 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 056 Ank 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1958 |
| Total Pages | 20 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |