Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
માયાજાળ
-
લેખક–
પૂ. મુનિ શ્રી મહાપ્રભવિજયજી મહારાજ. માયા એટલે દંભ, પ્રપંચ, કપટ વિગેરે. તેથી સર્વે એકબીજાને માયાવડે ઠગનારા હોય છે. કારીગર, માયાવી માણસ દંભી પ્રપંચી, કપટી વિગેરે હલકા અંત્યજ અને કોઈ પણ જાતનું કામ કરી આજીવિકા ઉપનામોથી ઓળખાય છે અને સર્વત્ર અનાદર- ચલાવનાર ખોટા સેગનો ખાઈ સાધુજનને વંચે છે. તિરસ્કાર પામે છે.
વંતરાદિકની નઠારી નિમાં રહેલ કર દે છળ માયાવીની મતિ જેને તેને છેતરવાની હોય છે, કરી પ્રાયઃ પ્રમાદી મનુષ્યને અને પશુઓને પીડે છે. અને તે જ પ્રપંચમાં તેની વિચારજાળ પથરાએલી મસ્યાદિક જલચરો છળ કરીને પોતાના બચાઓહોય છે. માતા, પિતા અને ગુરુ આદિ પ્રયજનોને નું જ ભક્ષણ કરે છે અને તેઓને ધીવર માયાવડે પણ છેતરે છે. તેને અન્યની પરાધીનતા સેવવી પડે જાળમાં બાંધે છે અને હણે છે. વિવિધ પ્રકારના છે અને પિતાની માયાજાળ ખુલી ન પડે તે માટે ઉપાયી કર વચનામા પ્રવીણ શીકારીઓ પણ નિરંતર ભય રાખવું પડે છે. માયાવી બહારથી માયાથી જ સ્થળયારી પ્રાણીઓને બાંધે છે અને મારે નવનીત જે નમ્ર છતાં અંદરથી અત્યંત કઠિન છે અને તેવી જ રીતે પક્ષીઓ સાથે વર્તે છે. અને કઠેર હોય છે. જ્યારે સરળ આત્મા જે આ પ્રમાણે સારાએ જગતમાં પરવંચના કરવામાં બહાર હોય છે તે જ અંદર હોય છે. તેથી સરળ- તતપર પ્રાણીઓ પોતાના આત્માને જ વેચી સ્વધર્મ સ્વભાવી જ્યાં ત્યાં મૌન-સત્કાર પામે છે. માયાવીની અને સદગતિને નાશ કરે છે. તેથી તિર્યંચમાં ઉત્પન્ન ધર્મ કરણી નિષ્ફળ થાય છે જ્યારે સરળની સફળ થવાનું ઉત્કૃષ્ટ બીજ, મોક્ષધારની ભૂંગળ અને વિશ્વાસથાય છે.
રૂપ વૃક્ષને દાવાનળ સમાન માયા વિદ્વાનોએ ત્યાગ | માયા અસત્યને જન્મ આપનારી માતા, શીલ- કરવા યોગ્ય છે. પૂર્વે ભવની માયાના કારણે મલ્લિનાથ વૃક્ષને કાપવાની ફરશી, અવિદ્યાના જન્મભૂમિ અને તીર્થંકરને પણ સ્ત્રીપણું પ્રાપ્ત કરવું પડ્યું, માટે દુર્ગતિનું કારણ છે. કુટિલપણામાં ચતુર અને માયા- જગતને દ્રોહ કરનારી માયા સપિરણીને જગતૂને આનંદવડે બગલાની જેવી વૃતિવાળા પાપી પુરુષો જગતને નું કારણ સરળતારૂપ ઔષધવડે જીતી લેવી. વંચતા પોતાના આત્માને જ વેચે છે. રાજાએ સરળતાને વરેલા સંસારમાં રહેલા આત્માઓ ખોટા પગુણના યોગથી છળ અને વિશ્વાસઘાતલડે પિતાથી જ અનુભવાય તેવું અકૃત્રિમ મુતસુખ અર્થ લાભ માટે સર્વ જગતને છેતરે છે. બ્રાહ્મણે મેળવે છે. જેના મનમાં માયારૂપ શંકુ કલેશ કયો તિલક, મુદ્રા, મંત્ર અને દીનત્વ બતાવી અતરમાં કરે છે અને જેઓ બીજાને હાનિ કરવામાં જ તત્પર શૂન્ય અને બહાર સારવાળા થઈ લેકેને ઠગે છે. છે, તેવા વંચક પુરુષને ક્યાંથી સુખ હોય? સર્વ વણિકલેકે ખોટા તોલા અને માનમાપાથી તથા વિદ્યાઓમાં વિદત્તા મેળવ્યા છતાં અને સર્વ પ્રકારની દાણચોરી વિગેરેથી ભેળા લોકોને વંચે છે. પાખંડીઓ કળાઓ પ્રાપ્ત કર્યા છતાં ધન્ય પક્ષોને જ બાળકના અને નાત જપ, મીંછ, શિખા, લાર્મ, વલ જેવી સરળતા પ્રગટે છે. બાળક અજ્ઞ છતાં તેની અને અગ્નિ વિગેરેથી શ્રદ્ધાવાળા મુગ્વજનને ઠગે છે. સરળતા પ્રીતિ ઉપજાવે છે, તે જેઓના ચિત્ત સર્વ વેશ્યાઓ અરાગી છતાં હાવભાવ, લીલા, ગતિ અને શાસ્ત્રોના અર્થમાં આસક્ત થયેલા છે તેમને સરળતા કટાક્ષવડે કામીજનોનું મનોરંજન કરતી સર્વ જગતને પ્રીતિ ઉપજાવે તેમાં શું કહેવું ? સરળતા સ્વાભાવિક ઠગે છે. ઘતકારો અને દીનદુઃખી ખેટા સેવનથી છે અને કુટિલતા કૃત્રિમ છે તે સ્વાભાવિક ધર્મને અને બેટા નાણથી ધનવાનને વંચે છે. સ્ત્રીપુરુષ, છાડી કૃત્રિમ ધમને કોણ આશ્રય કરે ? પ્રાયઃ સર્વે પિતાપુત્ર, સહદર, સહજન, સ્વામી સેવક અને બીજા જને છળ, પિશુનતા, વક્રોક્તિ અને પરવચનામાં
ઉ( ૧૦ )૩.
For Private And Personal Use Only
| SR No. | 531616 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 052 Ank 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1954 |
| Total Pages | 24 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 4 MB |