________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
“ આપણા અને પરમાત્મા વચ્ચે આપણા
અહંકાર અંતરાય છે
નિત્ય અભીમાનના,
4 મમતા,
દ કરૂં હું કરૂ, પ્રેમ ગુંથાય,
હું જ સરવે પરી, મારૂં માફ,
હાથ
અભિમાનના, માનવી કિમના.
' '
આટલે ઊભીને, તણી હેાર મારે.
મારૂં છે બધુ, સસાર ગારે.
ધનિક વિદ્વાન છું.
નગા
વગાડે.
પંકજ
જીવન
""
ઊઠે, જાગા !
ગુત,
ગાળે
19
For Private And Personal Use Only
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ઊઠે!, નગો ! સવારમાં ઇશ્વરના પ્રકાશ આવીને આપણી ઊંઘ ઉડાડી દે છે, આખી રાત્રિની ઘસઘસાટ ઉંઘ એક પળમાં ચાલી જાય છે, પરંતુ સયા વેળાના પેલા માહુ કાણુ ભાંગશે ? આખા દિવસના વિચારે અને કર્મોથી આપણી ચારે બાજુ જે એક પ્રકારનું ધૂમસ છવાઇ જાય છે, તેમાંથી ચિત્તને નિર્મળ ઉદાર શાંતિમાં કેવી રીતે સ્થાપીશુ ? આવડે મોટા દિવસ એક કરાળિયાની માફક પોતાની જાળ વિસ્તારતા આપણને ચારે બાજુથી ક્સાવી રહ્યો છેં; ચિર તનન, ભૂમાને પોતાની એથે આવરી રહ્યો છે ! આ બધી જાળને ભાંગી તાડીને આપણી ચેતનાને અનતમાં સજાગ કરવી જોઇશે. બધાંને જાગવાને સમય થયેા છે !
જ્યારે દિવસ અનેકવિધ કર્મા, અનેકવિધ વિચારણાઓ અને અનેકવિધ પ્રવૃત્તિએ દ્વારા આપણને ચાકે ચડાવી રહ્યો હુંાય છે, જ્યારે અખિલ વિશ્વ અને આપણા આત્માની વચ્ચે તે એક પ્રકારનું આવરણ ખડુ કરી દે છે, ત્યારે જો વારવાર આપણે આપણી ચેતનાને મુત્તિષ્ઠત જ્ઞાન્નત કહીને ધિત ન કરીએ, જો આ જાગરણના મત્ર હર પળે વ્યવહારિક કાર્યની વચ્ચે રહ્યાં છતાં આપણા અંતરાત્માથી ધ્વનિત ન થાય તે એક પછી બીજા ચક્રાવામાં, એક પછી બીજી જાળમાં આપણે ફ્સાઇ જ જવાના અને ત્યાર પછી એ તમસમાંથી, એ જડતામાંથી ખહાર નીકળી જવાની આપણને ઇચ્છા સરખીયે નહિં થાય. પરિણામે આસપાસની પરિસ્થિતિને આપણે અત્યંત સત્યરૂપે માની લઈએ. તેથી ચે પર જે ઉન્મુક્ત વિશુદ્ધ શાશ્વત સત્ય રહેલુ છે તે પર આપણા વિશ્વાસ ન રહે. અને સૌથી વિચિત્ર તા એ થાય કે તે સત્ય તરફ સશય અનુભત્રવા પૂરતી સાગતા પણ આપણામાંથી એસરી જાય ! માટે જ્યારે આખા દિવસનાં અનેકવિધ કર્માંના કાલાહુલ મચી રહ્યો હાય, ત્યારે આપણા મનની ગંભીરતામાં ઊઠે, જંગે ”ના ધ્વનિ અસ્ખલિતરૂપે ઊઠ્યાં કરી !
61
સ’ગૃહિતઃ--*-કમળાબહેન સુતરિયા, એમ. એ. બી. ટી
