________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
લેખક:
સવા લાખ ટકાનો દહાડે !
સેકસી
સુધાચંદ્ર, જલદી પગ ઉપાડ, હ ફાટે તે પૂર્વે તળાટીએ પહોંચવું જોઈએ. મિત્ર વિનયચંદ્ર, જૈનધર્મની દષ્ટિએ અજવાળું થયા વગર માર્ગગમન કરવું ઈષ્ટ લેખાય કે ? તે પછી જ્યણને પ્રશ્ન કયાં રહી શકે ?
અરે ભલા ભાઈ, હારી ને હારી નજર સામે માત્ર સાધ્વીઓના જ ટેળા નહિ પણ કેટલાક સાધુઓને અત્યારે પૂર્વે જતાં જોયા છતાં તને આ સવાલ ઉદ્ભવે છે ? આપણું શ્રાવકવર્ગ કરતાં તેમણી જયણ મટી ગણાય છે. તેઓ કાય જીવન રક્ષક કહેવાય છે અને એ માટે પ્રતિજ્ઞાબદ્ધ પણ છે.
સુહદ, એક તરફ પ્રભુ આજ્ઞા છે કે હથેલી સુઝયા વગર જવર અવર તે શું પણ કોઈ નાનકડી ક્રિયા પણ ન કરવી, જ્યારે બીજી બાજુ ગાડરીયા વૃત્તિનું આવું પ્રદર્શન! રસ્તે પડેલી ચીજ પણ ન દેખાય એવા અંધકારમાં આ ત્યાગીગણની દેહાદેડ (!) સાચે જ હદયને મુંઝવે છે ! જે પ્રશ્નન કરવામાં આવે તે ક્યાં તે જવાબ મળે કે આ તે “શાશ્વત તીર્થ છે” “મે ડું કરાય તે તડકે થઈ જાય.” અથવા તે બચાવ થશે કે “અમે જ માત્ર આમ કરીએ છીએ એવું નથી, મોટા મોટા સાધુઓ પણ આ રીતે વહેલાં જાય છે !”
વાત ફેંકી દેવા જેવી નથી. મુનિધર્મના બંધારણની નજરે ખાસ વિચારણીય છે પણ જ્યાં એકધારી નિર્ણાયકતા પ્રવર્તે છે ત્યાં કહેવું છેને ? અને સાંભળે પણ કોણ? કેવળ અરણ્યરુદન !
અહા ! કાતકી પૂર્ણિમાની આ મંગળ પ્રભાતે આપણે પણ અન્ય ચિંતન મૂકી કેવી ચર્ચામાં ઉતરી પડ્યા. આ તે હારો સાથ મળે નહિં તે હું ઘણું ખરું “ચા-પાણ” પતાવી મેડો ચઢવા માંડું છું એટલે પાછા ફરવાની ઉતાવળ કરવી જ ન પડે. નિરાંતે પૂજનમાં સમય ગાળી શકાય અને ઉતરતાં લગભગ બે કે ત્રણ વાગે છતાં અકળામણ ન થાય.
ભાઈ, ત્યાગીગણે મર્યાદા છેડી અતિ વહેલું કરી મૂકયું છે અને આપણે રાગીઓએ હદબહારનું મોડું બનાવી દીધું છે. એમાં ચા-પાણીએ અને આંગી ઉતરવાના મેડા સમયે ઘી બોલવાની પ્રથામાં વ્યતીત થતાં કાળ સાથે પૂર્યા છે ! આમ કરવા જતાં પ્રાતઃકાળના મરમ કાળમાં કુદરતના ધીમે ધીમે શરૂ થતાં દૈનિક ક્રમમાં, આછા આછાં પથરાતાં સહસ્રરશ્મિના રૂર્તિદાયક કિરણોમાં મધુર સ્વરે ટહુકાર કરી વાતાવરણમાં કલેલ પ્રસરાવતાં પક્ષીગણના ગાનમાં જે અનેરો આનંદ સમાયે છે એ સર્વ ગુમાવી
For Private And Personal Use Only
