________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir જેવું ઈચ્છા અન્યનું તેવું આપનું થાય હિંદુ સંસારના દુ:ખદ ચિત્રો ઘણાં છે. તેમાંનું એક દુ:ખદ ચિત્ર સગાં વહાલાંઓ વચ્ચેના ઝઘડાનું છે. આ ઝઘડા મહત્વના હોતા નથી, સિદ્ધાંતના હોતા ! નથી, પણ બહુ ક્ષુલ્લક અને નજીવા હોય છે. હૃદયનું વિશાળ પણ હોતું નથી, ક્ષમા આપવાની તૈયારી હોતી નથી. મનુષ્યનાં શરીર પ્રભુનાં મંદિરો ગણાય છે. તે મદિરામાં પ્રભુની પ્રતિમાને માટે જે ગાખા હોવા જોઈએ તેને બદલે તેજ ગાખામાં આપણું છેડકરવાદી કજીઆઓને સ્થાન આપીયે છીએ અને પ્રભુની પ્રતિમાને ચંદનપુષ્પ ચઢાવવાને બદલે આ ગાખામાં મૂકેલા આપણા કજીઆઓને સવાર સાંજ વંદન કરીએ છીએ. જેવા દેવ તેવા પૂજારી. જે હૃદયમંદિરમાં પ્રભુની મૂર્તિની સ્થાપના થાય તો જીવનમાં શાંતિના ઝરણાં રેલાય પણ પ્રભુની મૂર્તિને બદલે કજીઆ અને વૈરોની સ્થાપના થાય તો શાંતિનાં ઝરણાં સૂકાઈ જાય અને મૃત્યુના ભયંકર ઘટા વાગવા માંડે. મૃત્યુ એટલે એકલુ' શરીરનું મૃત્યુ નહિ, પણ ઉચ્ચ આશાઓનું, મહત્વાકાંક્ષાઓનું, પવિત્રતાનું અને સર્વોચ્ચ આદર્શોનું. શબ્દો અને લાગણીઓ નિર્જીવ નથી, જે શબ્દો મુખમાંથી છૂટે છે અને જે લાગણીઓ હદયમાં થાય છે તેની અસર થયા વગર રહેતી નથી. જે તે પવિત્ર શબ્દો અને લાગ- 1 ણીયા હોય તો તેનું પરિણામ સુંદર આવે છે, જે તે વૈરભાવથી ભરેલા શબ્દો અને લાગણીઓ હાય તો તેનું પરિણામ ભયંકર આવે છે. ઘણીવાર જોવામાં આવે છે કે જે કુટુંબમાં કલેશ શરૂ થાય છે તે કુટુંબમાં એક-બે મૃત્યુ થયા વગર રહેતા નથી. જે વેરભાવે આપણે રાખ્યા અને જે દ્વેષની લાગણીઓને સંઘરી તેનાથી સામાવાળાને તા નુકશાન થાય કે ન થાય પણ આપણા પોતાના ઉપર તેના ફટા આવીને પડે છે અને એક—બે વ્હાલાંઓને ઉપાડી જાય છે. ભરૂચ આગળ નમ દા નદીને એક એવા સંધ્યાકાળે એક વખત હુ’ ઉભા હતા. તે દિવસે કાંઈ પર્વ હતું અને નાના દીવડાઓ પડીયામાં રાખી લાકે નદીમાં તરવા મૂકી દેતા હતા. આવા દીવડાઓની હારમાળા ચાલી જતી હતી. ગુજરાતના બીજા એક શહેરમાં એક રસ્તા ઉપર છેડે ઉભા હતા અને જોઉં છું’ તા ખાળકુવાની હારમાળા લાગી રહી હતી. દરેક મનુષ્ય વિચાર કરવાનો છે કે પોતાને તે નર્મદા નદીમાં તરતા અને જીવનને ઉજવળ કરતા એક દીવડો થવું છે કે વૈર, દેષ, અને કલેશથી ભરેલા એક ખાળકુવા થવું છે. રા. જયસુખલાલ મહેતા. For Private And Personal Use Only