________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જેને યુવકને ખાસ.
૨૭૭ છીએ, તેજ ધારણાઓ ફરી જશે કે કાયમ રહેશે ? એ કંઈ ચોક્કસ ધારી શકાતું નથી. તે પણ હાલના યુવકેના અરધા સંસ્કાર અમારા વિચારના છે. અને અરધા જુદા સંસ્કારો છે. પરંતુ હાલના યુવકેના હાથમાં ઉછરેલા બાળકે-કે જેના અરધા સંસ્કાર યુવકેના છે. અને અરધા સંસકાર પરદેશી ધોરણ પર અપાતી કેળવણીના છે. તેઓ અમારાથી તદ્દન જુદાજ સંસ્કારવાળા માલુમ પડે છે. એ ચક્કસ છે. તેઓ વળી કેણ જાણે કઈ તરફ ખેંચાઈ જશે તે કહી શકાતું નથી.”
વળી અમને તે એમાં એ યુવકોને પણ વાંક જણાતું નથી. તેઓ એવા કઈ સંજોગોમાંથી પસાર થાય છે, કે જ્યારે અમે વિચાર કરીએ છીએ, ત્યારે તો દયા આવે છે. અમે પાંચશેરનું ઘી ખાધું છે. બાલ્યાવસ્થા પૂર્ણ આનંદમાં જ વીતાડી છે, જ્યાં અમારા શરીરની મજબુતાઈ અને કયાં હાલના તકલાદી શરીરે. આ બધા ફેરફારનું અગમ્ય કારણ હોવું જોઈએ. આમાં અમારો પણ શો વાંક? શું અમારી ઈચ્છા હોય કે ભવિષ્યના યુવાને નબળા પડે? જરૂર માનજે કે એવી અમારી ઈચ્છા જરા પણ ન હોય, પરંતુ એટલું જરૂર માની શકીએ કે કઈપણ અજાણતા થયેલી અમારી ગફલતેનું પરિણામ હાલના જુવાનીયાઓને ભેગવવું પડે છે. અને ભવિષ્યના બાળકોને પણ ભેગવવું પડશે. પરંતુ કઈ વખતની, કઈ ગફલતનું આ પરિણામ હશે, તે કળી શકાતું નથી.
જૈન યુવકેને ખાસ આવી ભવિષ્યની આપણે સ્થિતિને વિચાર કરી જુઓ, અને આપણા સિવાય, બીજા દેશોની બીજી કેમના જે વંશ વારસદાર થશે, અને આની આ રીતે દરેકને નબળાઈના સંસ્કાર મળે જશે, તે વખતે પણ જે આજથી ઉંઘમાં ગાળીશું તે તેઓની સાથે આપણે ટકી શકીશું ? તેને પણ સાથે જ વિચાર કરી લેશે. અત્યારે હજુ આપણે શહેરની વચ્ચે છીએ, ખાસ શહેરી મોભાદાર કામ કરનારા ગણાઈએ છીએ, પહેલાં રાજ કાજ, અને વેપારમાં આગળ પડતા હતા, તેમાં રાજકાજમાંથી તે કયારને આપણે પગ ખસી ગયા છે. વ્યાપારમાં પણ હવે નામનો જ પગ રહ્યો છે. (સટ્ટાને હું વ્યાપાર ગણતા નથી) મારી ધારણું પ્રમાણે આપણી કોમના હવે નવા થતા નવ જુવાનીયાઓને સ્વતંત્ર ધંધે મળવો બહુ મુશ્કેલ છે. બાપદાદાના પણ ખાસ ધંધા પિતાના હાથમાં નથી રહ્યા. હશે તે અસ્થિર એવા–સદો, શેર બજાર, કે દલાલી જેવાં હશે. તેને શું ધંધે કહી શકાય ? મહેનતના ધંધામાં અગાઉની માફક મહેનત બની શકતી નથી. ઉપર ઉપરથી સારું સારૂં ગમેતેમ
For Private And Personal Use Only