________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
આમાન પ્રકાશ આપી તેણે પિતાની દાન કીર્તિ સર્વ સ્થળે પ્રસરાવી હતી. તેના પટભવન (તબુ) ની આગલ યાચકને વૃદ ઉભરાઈ જતાં હતા.
એક વખતે એક દારસી વીરદાસની પાસે આવી ઉભી રહી. વીરદાસે તેણીને પિતાની પાસે લાવીને પુછ્યું-સુંદરી, તું કોણ છે? અને અહિં શા માટે આવી છું ? તે રમણી હસતી હસતી બોલી–શેઠજી, આ નગરમાં હરિ નામે એક સુંદર વેશ્યા છે. તે આ નગર યવનપતિ મહારાજાની માનિતી છે. યવનપતિ તેણીના સંદર્ય અને સંગીતથી મોહિત છે. તેથી મહારાજા યવન પતિએ એવી વ્યવસ્થા કરી છે કે, જે કઈ વ્યાપારી આ દ્વીપમાં વેપાર કરવાને આવે તે દરવર્ષે તે હરિણી વેશ્યાને એક સે આઠ સોના મહોરો આપે. તેથી તે મને આપની પાસે મોકલી છે. વળી તે આપને પ્રત્યક્ષ મલવા ઈચ્છે છે. આપ જે એક વખત તે રણની મનોહર મૂર્તિ અવલોકશો તે આપનું હૃદય ઘણું પ્રસન્ન થશે.”
દાસીના આવા વચન સાંભળી વીરદાસ વિચારમાં પડે. વીરદાસ સદા તેલનું મહાવ્રત ધારણ કરતા હતા. એની મનોવૃત્તિ પરસ્ત્રી કે વેશ્યા તરફ પણું અનાદર ધરાવતી હતી. તેથી તેણે હરિણી વેશ્યાને તે દાસીની સાથે એકસો આઠ સોનામહેર મેકલાવી આપી. દાસીએ તે દ્રવ્ય પિતાની સ્વામિની હરિણીને આપ્યું. તે વખતે વેશ્યાએ દાસીને કહ્યું, દોસી, મારે તેની પાસે થી દ્રવ્ય લેવાની ઈચ્છા નથી. ગમે તેમ કરીને તેને અહીં લાવ્ય. તે ઉપરથી દાસી વીરદાસને બેલાવા ગઇ. વિવેકી વીરદાસે વેશ્યાની પાસે આવવાની ના કહી. પણ તે ચતુર દાસી તેને ગમે તેમ સમજાવીને વેશ્યાની પાસે લાવી. વેશ્યાએ વરદાસને હાવભાવથી વશ કરવા માંડે, પણ તેણીના હાવભાવ વૃથા થયા. વીરદાસની પવિત્ર વૃત્તિ તેણીના હાવભાવને તાબે થઈ નહિ. વેશ્ય હરિણી જયારે વીરદાસની ઉપર વિજય મેલવી શકી નહિ, એટલે તે વેશ્યા એ કપટ કરવીદાસના હાથમાંથી તેના નામની મુદ્રિકાકાઢી લીધી પછી
For Private And Personal Use Only
