Prabuddha Jivan 2018 11

SR No.: 526124
Original Sutra Author: N/A
Author: Sejal Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2018
Total Pages: 60
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 6 MB

Page 24

કલંકિત આલેખી નાખવા તે બરદાસ્ત કેમ થાય?
વહેંચી આપ્યાં છે. અલબત્ત, મારી આ વાતો માત્ર જૈન આ નવલ ધારાવાહી રૂપે પ્રગટ થતી હતી ત્યારે, આ વિષયે સ્ત્રોતો-આધારિત છે. બૌદ્ધ-સ્ત્રોતોમાં લેખકે આલેખ્યું, તે પત્રો લખેલા. તે પત્રો લેખકને પાઠવ્યા, જે નિરુત્તર જ રહી ગયા. પ્રમાણે હોય તો તે અસંભવિત નથી. સવાલ એટલો જ થાય સ્મરણ છે કે લેખકે બૌદ્ધ સાહિત્યના ઉલ્લેખોને યથાર્થ માનીને તેવું કે જો લેખકે જૈન સાહિત્યનો પણ અભ્યાસ, તેમના કથન પ્રતિપાદન કરેલું. મારો સવાલ એ હતો કે સંપ્રદાય-દ્વેષથી પ્રેરિત પ્રમાણે, કર્યો હોય તો, તેમાં વર્ણવેલા ઐતિહાસિક મુદ્દાઓને સંથાલેખોને સાચા માનીને લખી દેવું, તે શું સાંપ્રદાયિકતા ન નજરઅંદાજ સાવ કરીને એકલા બૌદ્ધ સ્ત્રોતને જ યથાર્થ ગણાય?
માન્યો હશેને? આ ઉચિત છે? આ બધા દાખલા ટાંકીને હું એવું પ્રતિપાદન કરવા નથી ૭. પ૭, ૫૮, પ૯ આ ત્રણ પ્રકરણો “શાલિભદ્ર' સાથે સંબંધ ઇચ્છતો કે જૈન ધર્મની કે જૈનોની ટીકા-ટીપ્પણી થાય જ નહિ. ધરાવે છે. આ ૩ પૈકી એક-૫૮મું પ્રકરણ “મહાવીર' અને વિચારશીલ જૈન આવું સંકુચિત કે બંધિયાર માનસ ધરાવી ન શકે. તેના મુખ્ય સિદ્ધાંતોનો પરિચય કરાવનારું પણ છે. ઉપન્યાસમાં ટીકા કરો, અવશ્ય કરો. પરંતુ તે કાલ્પનિક ન હોવી જોઈએ, મહાવીર' એક ઉપયુક્ત પાત્ર લેખકની દષ્ટિએ ભલે બનતું એટલે પોતાની કલ્પનાઓ તથા માન્યતાઓ – આધારિત ન હોવી હશે, પણ શાલિભદ્રનાં બે પ્રકરણો તો તદ્દન આગંતુક જેવાં જોઈએ, તેમ જ દ્વેષ કે અરુચિથી પ્રેરિત ન હોવી જોઈએ. ટીકા અને તેથી અનાવશ્યક પ્રક્ષેપ સમાં ભાસે છે. શાલિભદ્રની વાસ્તવિકતાના ધરાતલ ઉપર હોય, વિષયને બરાબર સમજ્યા ઓળખાણ કર્યા પછી આખા ઉપન્યાસમાં તેનું કોઈ જ કર્તવ્ય પછી થતી હોય, ત્યારે તે ઉપકારક જ બને છે, નકારાત્મક નથી કે અસ્તિત્વ નથી; તેથી તે પાત્ર કે તેનો પરિચય ન થાય તો રહેતી.
તેમાં વાચકે કાંઈ ગુમાવવાનું નથી. જો જૈન પાત્ર તરીકે જ હવે વૈશાલી વનરવધૂ' ની વાત કરીએ. સર્વપ્રથમ તો આ તેનો પરિચય અપાતો હોય તો, તેનાથી વધુ જરૂરી અને ઉપન્યાસ પરત્વે થોડાક સામાન્ય પ્રશ્નો ઉદ્દભવે તેમ છે. જેમ કે – ઉપયુક્ત પાત્ર તો ‘અભયકુમાર' છે. તેને લેખકે એક સાવ ૧. વૈશાલી ઉપર આક્રમણ શ્રેણિક બિંબિસારે નહિ, પણ તેના મામૂલી અને ઉપેક્ષિત પાત્ર તરીકે ક્યાંક અછડતું આલેખ્યું
અનુગામી અને પુત્ર રાજા કોણિક - અજાતશત્રુએ કર્યું હોવાનો છે. જ્યારે શાલિભદ્ર માટે ૩ પ્રકરણો! જરા અટપટું લાગે. સિદ્ધ ઇતિહાસ છે. લેખક આનો પૂરો વ્યત્યય કરે છે, અને આવું તો ઘણું બધું છે આ ઉપવાસમાં. પણ મારે જે વાતો પર શ્રેણિકના નામે તે આક્રમણ, યુદ્ધ ચઢાવે છે.
ધ્યાન દોરવું છે તે વાતો તો આ છે:૨. એ યુદ્ધમાં વૈશાલીનું ગણરાજ્ય હારેલું, અને વૈશાલીનો સર્વનાશ લેખકે વિભિન્ન પ્રસંગે અને પ્રયોજનવશ, ત્રણ પાત્રોને ઠીક
થયેલો. અહીં લેખક વૈશાલીને વિજેતા આલેખીને મગધનો ઠીક ઉપસાવી છે. ૧. ભગવાન મહાવીર. ૨. રાજકુમારી ચન્દ્રભદ્રા પરાભવ દર્શાવે છે.
એટલે કે શીલચન્દ્રના. જૈનો તેને ચન્દના કે ચન્દનબાલા તરીકે ૩. વૈશાલીની રાજકન્યા ચેલ્લાણા' શ્રેણિકની રાણી છે, જેનો ઓળખે છે. જૈન ગ્રંથો અનુસાર તેનું ખરૂં નામ વસુમતી હતું. તેની
પુત્ર કોણિક પછીથી મગધ-સમ્રાટ બન્યો હતો. લેખક શ્રેણિક માતાનું નામ રાણી ધારિણી હતું, જેનો પત્તો આ ઉપન્યાસમાં અને અંબપાલીનો અભિસાર દર્શાવે છે, અને તેનાથી થયેલ મળ્યો નથી. ૩. હરિકેશીબલ. (ચાંડાલ જાતિના તે – નામના એક પુત્રને, શ્રેણિકના વચન અનુસાર, ભાવી મગધ-નરેશ તરીકે જૈન સાધુ). વર્ણવે છે. સંભવતઃ તે અજાતશત્રુ છે.
ભગવાન મહાવીર અને રાજકુમારી ચન્દ્રભદ્રાની વાતો લગભગ ૪. વિડંબના તો એ છે કે લેખક અંબપાલીને શ્રેણિકની ભોગ્યા એકમેકથી સંબંધિત બનીને જ આવે છે. મૂળ કથા, જૈન ગ્રંથો સ્ત્રીની પુત્રી તરીકે વર્ણવે છે.
અનુસાર, એવી છે કે ચંપાના રાજા દધિવાહનને પરાસ્ત કરીને ૫. શ્રેણિકને તેનો પુત્ર કોણિક બંધનમાં મૂકે છે, અને તે જ કૌશામ્બીપતિ શતાનીકનું સૈન્ય ત્યાં લૂંટ ચલાવે છે. એક સૈનિકના
સ્થિતિમાં તે અવસાન પામે છે, એવું ઇતિહાસ કહે છે. લેખક હાથમાં રાણી ધારિણી અને કુમારી વસુમતી સપડાય છે. તેમાં શ્રેણિકને, તેની ભોગ્યા સ્ત્રીના સંતાનરૂપ સોમના હાથે બંધનમાં ધારિણી આત્મહત્યા કરે છે અને વસુમતી કૌશામ્બીમાં ગુલામલેખે મૂકાવે છે, અને પછી તેને મુક્ત કરીને પુનઃ રાજ્યારૂઢ દર્શાવે વેચાય છે. ધનાવહ નામે શ્રેષ્ઠી તેને ખરીદીને ઘેર લઈ જાય છે, છે. સોમ બુદ્ધમાર્ગે ચાલ્યો જાય છે. આ રીતે મુક્ત થયા પછી પુત્રીવતું રાખે છે. શેઠાણીને વહેમ જતાં તે વસુમતીને અંધાર શ્રેણિકના હાથમાં તેનો અંબપાલી દ્વારા જાત દીકરો (કોણિક) કોટડીમાં બંધના મૂકે છે. તેમાંથી છૂટકારો થયા પછી તે કન્યા પહોંચે છે.
ભગવાનને લગભગ છ માસના ઉપવાસ-પારણાં કરાવે છે. કાળાંતરે ૬. રથમુશળ અને મહાશિલાકંટક એ બન્ને યંત્રો મગધની સેના તે ભગવાન મહાવીરના હાથે દીક્ષા લઈ પ્રથમ સાધ્વી આર્યા
પાસે જ હોય છે. લેખકે બેય યંત્રો મગધ અને વૈશાલીને ચન્દનબાલા નામે પ્રતિષ્ઠિત થાય છે.
(૨૪)
પ્રબુદ્ધજીવન
નવેમ્બર- ૨૦૧૮