Prabuddha Jivan 2017 02

SR No.: 526103
Original Sutra Author: N/A
Author: Sejal Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2017
Total Pages: 44
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 16

૧૬
પ્રબુદ્ધ જીવન
ફેબ્રુઆરી, ૨૦૧૭
આજના વિજ્ઞાનની દૃષ્ટિએ પણ આ વાત એકદમ સાચી છે. વ્યષ્ટિ (wisdom)નો વિષય છે. સામાન્ય બુદ્ધિનો વિષય નથી; અસામાન્ય અને સમષ્ટિ વચ્ચે સાવયવ સમગ્રતા (organic whole) છે. જુદી બુદ્ધિનો વિષય છે. It is a matter of common sense and જુદી યોનિના જીવોનું અસ્તિત્વ ભલે જુદું જુદું જણાતું હોય પણ તે common sense is uncommon in a man! બધાં એકમેકથી સ્વતંત્ર નથી, પણ એકમેક પર આધીન (not indepedent, આ મધુવિદ્યા બે ત્રણ મહત્ત્વની બાબતોની સમજણ આપે છે. but interdependent) છે. આ બધા જીવો એક વિરાટ સમગ્રના ભાગો એક તો એ વાત એ સમજાવે છે કે આ સૃષ્ટિમાં જે કાંઈ તત્ત્વો-સત્ત્વો કે અંશો છે (all are parts of a stupendons whole).
છે તે એકમેક સાથે પરસ્પર સંકળાયેલા છે. એટલે એમાંનાં કોઈ આગળ ચાલતાં ઋષિ જણાવે છે કે આ બ્રહ્મતત્ત્વ બધાં જીવોનો તત્ત્વ-સત્ત્વનો અન્યથી અલગ કરીને વિચાર કરવો જોઈએ નહીં, અધિપતિ છે, બધાં ભૂતોનો રાજા છે. જે રીતે રથના પૈડાંની નાભિ એવી એકાંગી દૃષ્ટિને બદલે સમગ્રતાને લક્ષ કરતી અખિલ-સર્વગ્રાહી અને નેમિ (hub and ring)માં બધા આરા (spokes) જોડાયેલા દૃષ્ટિએ વિચાર કરવો જોઈએ. નહીંતર આપણને ખંડિત તથ્થો મળશે. રહે છે, તે જ રીતે બધા જીવો, બધા દેવો, બધા લોક, બધા પ્રાણ અખિલ સત્ય નહીં મળે. ઉદાહરણ રૂપે પૃથ્વી, જળ, અગ્નિ, વાયુ, અને બધા આત્મા આ બ્રહ્મ સાથે જોડાયેલા રહે છે. બધાં બ્રહ્મના જ આકાશ, સૂર્ય, ચંદ્ર, મેઘ, વિદ્યુત, દિશાઓ, ધર્મ, સત્ય વગેરે જેવાં નાનાવિધ રૂપો છે. એ બધાં બ્રહ્મમાંથી પેદા થાય છે અને અંતે બ્રહ્મમાં જાગતિક તત્ત્વો (cosmic body parts)નો વિચાર જો આપણે જ સમાઈ જાય છે. માટે આ બ્રહ્મતત્ત્વ તે અસ્તિત્વનો અર્ક છે, સાર આપણા શરીરના એના સંબંધિત ભાગો - મુખ, પ્રાણ, આંખ, ભાગ છે, રસ છે, મધુ છે. તે હંમેશ આનંદદાયી છે કેમકે મધુરસ છે કાન, નાક, જીભ, ત્વચા, ચિદાકાશ – સાથે ન કરીએ તો આપણી અને માટે અમૃત સમાન છે.
સમજ અધૂરી રહે. વૈશ્વિક સત્ત્વો તત્ત્વોનો આપણા વૈયક્તિક પિંડે કે બ્રહ્માંડે જે કાંઈ અસ્તિત્વ ધરાવે છે તેનું અસ્તિત્વ (આત્મા સત્ત્વો-તત્ત્વો સાથે સીધો સંબંધ છે. એ સંબંધને સાંકળતું તત્ત્વ છે ઉર્ફે બ્રહ્મ)માં સંકળાયેલું છે. બધું જ આત્મા (બ્રહ્મ) આધારિત છે, ચૈતન્ય, જે આત્મા અને બ્રહ્મનું અદ્વૈત રચી આપે છે. જ્યારે આ તત્ત્વને એના વિના કશાનું અસ્તિત્વ નથી. મતલબ કે આ આત્મા (બ્રહ્મ) જ વિસરીને આપણે કાંઈ પણ વિચારીએ છીએ ત્યારે આપણે “સંસારી’ સર્વના સારરૂપ હોઈ, તે જ શ્રવણ, મનન અને નિદિધ્યાસન કરવા છીએ, “બ્રહ્મવિદ્’ નથી. માટે સૌ સાંકળતી આ સાંકળ વૈશ્વિક ચૈતન્યને યોગ્ય ગણાવું જોઈએ. પરંતુ જીવોમાં આ સમજ ખીલેલી ન હોવાથી લક્ષમાં રાખીને જ આપણે વિચારવું જોઈએ. આ વૈશ્વિક ચૈતન્ય (cosmic એ પોતાના ભૌતિક અસ્તિત્વને અને આસપાસ રહેલી સચરાચર consciousness)ને જ આ ઋષિ મધુ કહે છે. સૃષ્ટિને તથા એમાં વિકસેલા સંસારને જ સત્યરૂપ જાણી પોતાના આ વિદ્યા બીજી એ વાત સમજાવે છે કે બ્રહ્માંડમાં જે કાંઈ છે તે અસ્તિત્વને એળે ગુમાવી દે છે. ભૌતિક અસ્તિત્વ (શરીર અને ઇન્દ્રિયો) પરસ્પર પર આધારિત છે, પરસ્પરને આધીન છે. એમાં જે કાંઈ છે તથા ચમકદમકથી લલચાવતો, લોભાવતો સંસાર અસાર છે. કારણ તેનો અરસપરસ સંબંધ છે. પરમ ચૈતન્ય (supreme being)એ આ કે તે પરિવર્તનશીલ, વિકારશીલ અને નાશવંત છે. તેને પકડી રાખવો સચરાચર સૃષ્ટિનું સર્જન કરેલું છે અને એનાં પ્રત્યેક સર્જનમાં એ કે તેનામય રહેવું એ તો વિવેકહીનતા છે. જે અપરિવર્તનશીલ, વિભૂતિરૂપે અનુરૃત રહેલું છે. પ્રત્યેક સર્જનમાં આંતરબાહ્ય રીતે વિકારરહિત અને શાશ્વત છે તે આત્મા (બ્રહ્મ)ને જાણવું, ઓળખવું, વ્યાપ્ત છે. એણે અનેક રૂપો ધારણ કર્યા છે, છતાં અનંત, અદ્વૈત, સમજવું અને પામવા મથવું એનું નામ વિવેક છે. અસારને છોડીને સુસંવાદી, કલ્યાણગામી પોતાની પ્રકૃતિ છોડી નથી. આ સષ્ટિના સારને ગ્રહવામાં વિવેકબુદ્ધિ (rationality) છે. જે સાર-અસાર વચ્ચેનો, નિયંતાની આ સર્જક, સર્જન અને સર્જન પ્રક્રિયાની આ ખૂબી મધુવિદ્યા નિત્ય-અનિત્યનો ભેદ કરી શકે તે બુદ્ધિશક્તિને વિવેક કહે છે. વડે પામી શકાય તેમ છે. અંગ્રેજીમાં કહીએ તો એ power of discrimination અથવા power આ વિદ્યા ત્રીજી એ વાત સમજાવે છે કે આ સંસાર અને એનો of judgement છે. આ શક્તિ (power) અને સામર્થ્ય (ability) સર્જનહાર એક ન હોઈ શકે, તે એનાથી અલગ ક્યાંક કોઈ રૂપમાં આપતી આવડતને “મધુવિદ્યા' કહે છે. જે રીતે મધમાખી પુષ્પોમાંથી વસી રહ્યો છે, એ ભ્રમણામાંથી આપણને છોડાવે છે. આ ભ્રમણા રસ ચૂસીને, તેનો અર્ક, તેનો સારભાગ સારવી લે છે, તે જ રીતે જે ‘વિવેકી અજ્ઞાન છે. આ સંસારનો સર્જનહાર એની અંદર-બહાર સર્વત્ર રહેલો આત્મા’ હોય તે અસ્તિત્વના અર્ક, તેના સારભાગને – બ્રહ્મને – જાણી છે, એ દૂર લાગે છે, પણ આપણી નજીક, આપણી અંદર જ વસેલો લે છે. પુષ્પમાંથી રસ ચૂસી તેનું મધમાં રૂપાંતર કરવું તે મધમાખીની છે. જીવનનું આખરી રહસ્ય, અંતિમ સત્ય, આ વાત જ ખરી છે, મધુવિદ્યા છે. જેમ હંસ પાસે દૂધ અને પાણીને જુદા પાડી, દૂધને હકીકત છે, વાસ્તવિક છે એ આ વિદ્યા સમજાવે છે. ચિત્ત તદ્રુપ ગ્રહણ કરવાનો નીરક્ષીર વિવેક છે, તેમ મનુષ્ય પાસે સત્ શું છે ચૈતન્ય વિકસે છે. આ તો બ્રહ્મ લટકાં કરે છે, બ્રહ્મ (આત્મા) પાસે ! તેનો ભેદ કરી સત્યને ગ્રહણ કરવાનો વિવેક હોવો જરૂરી છે. સત્અસત્, આત્મ-અનાત્મ, નિત્ય-અનિત્ય વચ્ચે વિવેક કરવાની બાબત “કદંબ' બંગલો, ૩૫, પ્રોફેસર સોસાયટી, મોટાબજાર, વલ્લભ વિદ્યાનગરમાહિતી, શિક્ષણ, તાલીમ કે કસબનો વિષય નથી; એ શાણપણ ૩૮૮ ૧૨૦. ફોન નં. ૦૨૬૯૨ ૨૩૩૭૫૦.સેલ નં. ૦૯૭૨૭૩૩૩૦૦૦.