Prabuddha Jivan 2016 08 Bar Bhavna Visheshank

SR No.: 526097
Original Sutra Author: N/A
Author: Sejal Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2016
Total Pages: 148
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 5 MB

Page 113

પ્રબુદ્ધ જીવત : બીર ભીવતા વિશેષાંક ઓગસ્ટ ૨૦૧૬ ૬ પ્રબદ્ધ જીવન ; બાર ભાવના વિશેષાંક ક્ર પૃષ્ઠ ૧૧૩ પર ભાવતા વિશેષાંક ક્ષણ પ્રબુદ્ધ જીવત :
| : બીર ભાવના વિશેષુક # પ્રબુદ્ધ જીવત : બીર ભાવતા વિશેષાંક ## પ્રબુદ્ધ જીવન : બીર પ્રબુદ્ધ જીવી : બાર ભાવતા વિરોષક BN પ્રબુદ્ધ જીવન : બાર ભાવતા વિશેષાંક ## પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક BE પ્રબુદ્ધ જીવન
$ ઉત્પત્તિ, સ્થિતિ અને નાશ થાય છે એવી ચેતનરૂપ નિત્ય વસ્તુ માંડીને હિરણ્યગર્ભના પદપર્યંતના ઐશ્વર્યમાં આરૂઢ થયેલી છું હું એ બંને ભિન્ન છે, એમ જાણવું તે વિવેક કહેવાય. સાદી રીતે અસ્પૃહાનો ઉદય થાય તેને વૈરાગ્ય કહેવાય છે. સાવ સાદી રીતે હું મેં કહીએ તો, બ્રહ્મ એક જ વસ્તુ નિત્ય છે અને તે સિવાયની બધી કહીએ તો જગતભાવને હૃદયથી દૂર કરવો એનું નામ વૈરાગ્ય. 9 વસ્તુઓ અનિત્ય છે, આમ સમજવું તે જ નિત્યાનિત્ય વસ્તુવિવેક વૈરાગ્યનું ફળ જ્ઞાન છે, જ્ઞાનનું ફળ ઉપરતિ છે અને ઉપરતિનું શું & છે. આત્મા રૂપરંગરહિત છે, જ્યારે શરીર અને ઈન્દ્રિયોથી માંડીને ફળ આત્માના આનંદથી પ્રાપ્ત થતી શાંતિ છે.
જગતના તમામ તત્ત્વ-પદાર્થોને નામરૂપ છે. જેને નામરૂપ છે ષ સાધનસંપત્તિઃ છે તેનો નાશ છે. આત્માનો નાશ નથી, કેમકે એને રૂપરંગ કશું વૈરાગ્યની સ્થિરતા થવાથી શમ-દમ વગેરે છ સંપત્તિ છે
નથી. એ કેવળ સાક્ષીરૂપ અને દ્રષ્ટા છે. આ વાતની સમજ એટલે સુલભતાથી સિદ્ધ કરી શકાય છે. શમ, દમ, શ્રદ્ધા, સમાધાન, ૐ વિવેક. જગતના પદાર્થોને આપણે આપણાં શરીર, મન અને ઉપરતિ અને તિતિક્ષા એ છ સંપત્તિના નામો છે. દ્રવ્યરૂપ સંપત્તિ છે હું બુદ્ધિ વડે અનુભવીએ છીએ. તે બધા અસ્થાયી અને પરિવર્તનશીલ વિના જેમ અન્નવસ્ત્ર વગેરે પદાર્થો મેળવી શકાતા નથી, તેમ આ છું ક છે. ચૈતન્યરૂ૫ આત્મા જીવનના બધા અનુભવો ગ્રહણ કરનાર છ સંપત્તિ વિના બ્રહ્મનો અનુભવ થઈ શકતો નથી. મનને નિષિદ્ધ , હું સાક્ષીરૂપ અને ટ્રક છે. શરીર, મન અને બુદ્ધિ જેવાં અંગો ગ્રાહ્ય વિષયચિંતનમાંથી રોકવાનું બળ શમ કહેવાય છે. એટલે કે મનને હું ૬ અને દશ્યરૂપ છે. દશ્ય હંમેશાં અંતવાળું (સાત્ત) અને નાશવંત વશ કરવું તેને શમ કહે છે. નિષિદ્ધ વિષયો તરફના ઈન્દ્રિયોના ૬
(અશાશ્વત) છે. પરંતુ દ્રક અનંત, અપરિવર્તનશીલ અને શાશ્વત પ્રબળ વેગને રોકવાનું સામર્થ્ય દમ કહેવાય છે. એટલે કે વિષયો ? ૨ છે. જેમને પ્રતીતિ છે કે આત્મા અમર છે, શરીર-સંસાર-પદાર્થો તરફ જાગેલી ઈન્દ્રિયોની કામનાને વશ કરવી તેને દમ કહે છે. ? ૐ વગેરે બધું ભંગુર છે, એ જાતનો ઔચિત્યપૂર્ણ નિર્ણય કરી શકનાર ટૂંકમાં કહીએ તો આપણા મનને આંતરિક રીતે ક્ષુબ્ધ કરતી હૈં
ખરો વિવેકી છે. જગત અનિત્ય છે. તેમાં જે જન્મેલું છે, તે સ્વપ્નના કામનાઓને વશ કરવી તે શમ છે અને વાસના જગાડતી ઈન્દ્રિયોને શા જગત જેવું અને આકાશના હાથી જેવું મિથ્યા છે. જે ઊગે છે તે કાબૂમાં લેવી તે દમ છે. વિષયી જીવોને અતિપ્રિય લાગતા વિષયો શા છે આથમે છે. જે ખીલે છે તે કરમાય છે. જે જન્મે છે તે મૃત્યુ પામે હળાહળ વિષ જેવા પ્રતીત થઈ તેમાં મનની સ્વાભાવિક ઉપેક્ષા રે દ છે. આખું જગત વિનાશી છે. સર્વ સંયોગો ક્ષણિક છે, નિત્ય રહે અને સકામ કર્મમાં ફળની ઇચ્છાપૂર્વક પ્રવૃત્તિ ન થાય તે ઉપરતિ = રેં રહેનાર નથી. તેથી કોઈ વ્યક્તિ કે વસ્તુનો મોહ કરવા જેવો કહેવાય. એટલે કે પોતાના ધર્મનું આચરણ કરવું તે ઉપરતિ છે. હૈં નથી.
એટલે કે વિષયો તરફ મનની અગતિને ઉપરતિ કહેવાય. ઉપરતિ કે ઈહામુત્રાર્થફલભોગવિરાગઃ
શમ અને દમ કરતાં એ રીતે જુદી પડે છે કે શમ અને દમની ડુ આ લોકના કે પરલોકના વિષયો અથવા ફળ ભોગવવા તરફ પ્રવૃત્તિમાં મનની બહાર દોડતી વૃત્તિઓને સંયમમાં રાખવા પ્રયત્ન છું કે વૈરાગ્ય એટલે આ લોકનાં કંચન, કામિની, સત્તા તથા પરલોકના કરવો પડે છે, જ્યારે ઉપરતિમાં એવો પ્રયત્ન કરવો પડતો નથી; કે ૭ ભોગ ઉપર ઇચ્છા જ ન થવી. બીજી રીતે કહીએ તો આપણને એ સ્વયંભૂ હોય છે. પ્રારબ્ધ કર્મથી પ્રાપ્ત થતાં માનઅપમાન, 9 હું લોભાવતા કે લલચાવતા આ પૃથ્વી કે સ્વર્ગના વિષયો તરફ સુખદુ:ખ, ટાઢતડકો અને ભૂખતરસ વગેરે સહન કરવાના વલણને
પૂર્ણ અને સતત ઉપેક્ષાભાવ. સભાનપણે તો ખરી જ, પરંતુ તિતિક્ષા કહેવાય. સાદી રીતે કહીએ તો જીવનમાં આવતી શું 2 અજ્ઞાનપણે પણ તેનાથી વિલગતા હોવી. જેમ કાગડાની વિષ્ટા યંત્રણાઓ અને પીડાઓને મૂંગે મોઢે સહી લેવાના ગુણને તિતિક્ષા છે
તરફ આપણી નજર પડે તો તેથી આપણે નથી તેના તરફ કહે છે. શ્રદ્ધા એટલે પરમ ઈષ્ટમાં વિશ્વાસ. સગુરુના અને ૐ આકર્ષાતા, નથી લલચાતા. આપણે તેને જોયું ન જોયું કરીને સત્શાસ્ત્રના ઉપદેશમાં સુદઢ વિશ્વાસ રાખવો તેને શ્રદ્ધા કહે છે હું તેની ઉપેક્ષા કરીએ છીએ. તેમ વિષયોનો ન તો રાગ, ન તો છે. એટલે કે વેદસંહિતાઓ અને ગુરુવચનોમાં પૂર્ણ અને નિર્વિવાદ છે #વિષયોનો દ્વેષ. રાગ પણ નહિ, વિરાગ પણ નહિ, પરંતુ આસ્થાને શ્રદ્ધા કહેવાય. જેમ શરીરને માટે ખોરાકની તેમ
વીતરાગપણે કેળવવું તેને વૈરાગ્ય કહે છે. વિષયો પોતાને વશ માણસના મન માટે શ્રદ્ધાની જરૂર હોય છે. મનુષ્ય પોતાની શ્રદ્ધાનું કે હું છે એવા ભાનવાળા મનુષ્યનો જોયેલા અને સાંભળેલા વિષયોમાં લંગર જ્યાં સુધી રોપે નહીં, ત્યાં સુધી એની જીવનનૌકા હાલક હું હૈ તૃષ્ણાનો અભાવ. મનુષ્યમાં વિવેક જેમ જેમ દૃઢ થતો જાય છે ડોલક થતી રહે. ક્રિયારંભ માટે શ્રદ્ધા જરૂરી છે. કર્મને ગતિ દેવા હૈ કૅ તેમ તેમ દોષબહુલ ક્ષણભંગુર જડવસ્તુમાં રહેલો રાગ ક્ષીણ માટે શ્રદ્ધા જરૂરી છે. શ્રદ્ધાથી કર્મશક્તિ પ્રગટ થાય છે. મનુષ્ય ગુ થતો જાય છે, ને અંતે હિરણ્યગર્ભના પદમાં પણ દોષદર્શન પોતે સ્વીકારેલી પ્રવૃત્તિમાં ખંતથી ચોંટી રહે તે માટે તેનામાં જુ થવાથી તેમાં લાલસા રહેતી નથી. એવી રીતે આ લોકના વિષયોથી આત્મવિશ્વાસ પણ હોવો જોઈએ. આ આત્મવિશ્વાસને પણ શ્રદ્ધા છે
પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક જ પ્રબુદ્ધ જીવન : બાર ભાવતા વિશેષાંક BE પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક શક્ય પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક BA પ્રબુદ્ધ જીવન બાર ભાવતા વિશેષાંક BE પ્રબુદ્ધ જીવતઃ બાર
પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક : પ્રબુદ્ધ જીવતઃ બાર ભાવતા વિરોષક જ પ્રબુદ્ધ જીવત: બાર ભાવતા વિશેષાંક : પ્રબુદ્ધ જીવત : બાર ભાવતા વિશેષાંક : પ્રબુદ્ધ જીવતઃ