Prabuddha Jivan 2011 08

SR No.: 526037
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2011
Total Pages: 68
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 2 MB

Page 25

ઓગસ્ટ-સપ્ટેમ્બર, ૨૦૧૧
પ્રબુદ્ધ જીવનઃ જૈન સાહિત્ય કથા વિશ્વ વિશેષાંક
૨ ૫
સાથે કરેલા કપટને એ પામી ગઈ.
રહ્યા છો.” સવારે મોડે સુધી બંને જાગ્યાં નહીં એટલે માતા ત્યાં આવી એ આમ છઠ્ઠા ત્રસકાયિક કુમારે કહેલી ચાર ચાર કથાઓની પણ બંનેને જગાડવા લાગી, “સૂર્ય ઊગ્યો, કાગડા બોલ્યા, ભીંતે તડકા કંઈ અસર આચાર્ય ઉપર થઈ નહીં. એના પણ અલંકારો પાત્રામાં ચડ્યા તો પણ સુખિયાં જણ ઊઠતાં નથી. જ્યારે પતિના વિરહમાં નાખી તેઓ આગળ ચાલ્યા. દુ:ખી થયેલી સ્ત્રી રાત્રે નિદ્રા જ પામી નથી.’
ત્યારે દિવ્યલોકમાંથી આવેલા પેલા શિષ્ય-દેવે ગુરુની પુનઃ આ સાંભળીને જાગી ગયેલી પુત્રીએ માતાને વ્યંગમાં સંભળાવ્યું, પરીક્ષા કરવા એક સાધ્વીસ્વરૂપા સ્ત્રીને અલંકાર વિભૂષિત થયેલી હે મા! તેં જ મને કહેલું કે યક્ષનું અપમાન કરીશ નહીં. હવે અહીં દર્શાવી. તેને જોઈને સૂરિ બોલ્યા, “અમારા માર્ગમાં વિજ્ઞકારી એવી સૂતેલો પુરુષ યક્ષ થયો. એટલે મારો બીજો બાપ તું ખોળી લેજે.” હે સ્ત્રી! તું દૂર ચાલી જા. અહીં તારું મુખ બતાવીશ નહીં.” ત્યારે
માતા કહે, “મેં જેને નવ માસ ઉદરમાં રાખી, જેના મળમૂત્ર પેલી સ્ત્રીએ કહ્યું, “આપ રાઈ અને સરસવ જેવડાં નાનાં પારકાં ધોયાં, તેણે જ ઘરનો ભર્તા હરી લીધો. જેનું શરણું હતું એનો જ છિદ્રો જુઓ છો પણ આપના મોટાં બિલાં જેવડાં છિદ્રો જોઈ શકતા ભય મને થયો.”
નથી.’ આમ સાધ્વી-સ્ત્રીએ આપેલા ઠપકાને પણ સૂરિ ન સમજ્યા. આટલી કથા કહી પેલો ત્રસકાયિક કુમાર આચાર્યને કહે છે, અને આગળ ચાલ્યા. જેમ આ કથામાં પેલાં માતાપિતાએ પુત્રીનો વિનાશ કર્યો તેમ સામેથી તે પ્રદેશના રાજા એમના સૈન્ય સાથે આવી રહ્યા હતા. તમે પણ માબાપ સમાન થઈને વિનાશ કરો છો.' આ કથાની પણ રાજાએ આ મહાત્માને જોતાં વંદન કર્યા. પછી કહ્યું, “હે મહાત્મા! આચાર્ય ઉપર કોઈ અસર ન થઈ ત્યારે કુમારે ચોથી કથા કહેવી શરૂ તમારું પાત્ર ધરો. હું આપને ઉત્તમ મોદક વહોરાવું.” પણ પાત્રમાં કરી
તો અલંકારો ભરેલા હતા તે દેખાઈ ન જાય તે ભયથી મહાત્માએ એક ગામમાં એક બ્રાહ્મણે યજ્ઞ અર્થે તળાવ ગળાવ્યું. તળાવની કહ્યું, ‘આજે મારે આહાર કરવાનો નથી.’ પણ રાજાએ આગ્રહ કરીને સમીપે વનરાજિ ઉગાડી. યજ્ઞમાં અનેક પશુઓનો વધ કરાવતો. ઝોળીમાંથી પાત્ર ખેંચ્યું તો તેમાં આભૂષણો જોયાં. એ જોતાં વેંત
જ્યારે યજ્ઞ કરાવનાર તે પુરૂષનું મૃત્યુ થયું ત્યારે વાસનાબળે તે જ રાજા ચોંકીને બોલી ઊઠ્યા, ‘તો પછી શું તમે જ મારા છયે પુત્રોને ગામમાં બકરો થઈને અવતર્યો. ચરવા માટે એ બહાર જાય ત્યારે મારીને આ આભૂષણો લઈ લીધાં છે?' રાજાનાં આવાં વચનો પૂર્વભવના સંસ્કારોને કારણે પોતે કરાવેલા તળાવને તથા વનરાજિને સાંભળીને સૂરિ ભયભીત બન્યા અને કાંઈ જ બોલી ન શક્યા. જોયા કરતો.
પછી તે જ સમયે પોતે પાથરેલી આ બધી માયાજાળ સંકેલીને એક વખત એ બકરાના પૂર્વભવના પુત્રે યજ્ઞનો આરંભ કર્યો. દિવ્યલોકમાંથી આવેલો શિષ્યદેવ પ્રગટ થયો. એણે પોતાનું સમગ્ર ત્યારે એ પુત્ર આ બકરાને (જે પૂર્વભવમાં એનો પિતા હતો) વૃત્તાંત કહી સંભળાવ્યું અને ગુરુને પ્રતિબોધ કર્યો કે, “હે પ્રભો ! યજ્ઞબલિ માટે લઈ જવા માંડ્યો ત્યારે તે બકરો મોટે અવાજે બે મેં જેમ આપને નાટક જોતાં ભૂખ-તરસની ખબર ન રહી તેમ દેવ પણ કરવા માંડ્યો. કોઈ મુનિએ આ દૃશ્ય જોયું. પછી પેલા બકરાને દિવ્ય નાટકો જોતાં કોઈ પણ સંભારતા નથી અને આ મનુષ્યલોકમાં ઉદ્દેશીને કહ્યું, ‘તેં જ તળાવ કરાવ્યું, તેં જ યજ્ઞ મંડાવ્યો, તેં જ આવવાનો ઉત્સાહ પણ રાખતા નથી.” પશુબલિ અપાવ્યા, હવે હું મૂર્ખ! બેં બેં શું કરે છે?' આ સાંભળીને ગુરુ પ્રતિબોધિત થયા. સત્ય દર્શન પ્રત્યેની એમની શ્રદ્ધા ડગી પૂર્વભવનું સ્મરણ થતાં તે મૌન બની ગયો. યજ્ઞ માંડનાર પુત્રે જવાથી, મનમાં સંશયો જાગવાથી તેઓ મિથ્યાત્વી બની ગયા હતા. મુનિને પૂછ્યું, “આ બકરો બરાડા પાડતો હતો. હવે મોન કેમ થઈ તે સંશય નિર્મૂળ થતાં સત્ય દર્શન પ્રત્યેની, સિદ્ધાંત-શ્રુત પ્રત્યેની ગયો?' મુનિ બોલ્યા, આ તારો પૂર્વભવનો પિતા છે.” પછી કથાનું એમની શ્રદ્ધા સ્થિર થઈ. જ્યારે શ્રદ્ધાથી વિચલિત થયા હતા ત્યારે સમાપન કરતાં કુમાર આચાર્યને કહે છે, “આ રીતે જે બ્રાહ્મણે વિવિધ કાયા ધરાવતા છ કુમારોએ કહેલી કથાઓની માર્મિકતા વિચારેલું કે યજ્ઞ મને શરણરૂપ બનશે એ જ એના બકરાના પણ એમને સમજાઈ નહોતી. એટલે કોઈ પણ જીવે સત્ય દર્શનથીઅવતારમાં વધસ્થંભ રૂપ બન્યો. એ જ રીતે હે મહાત્મા, હું તમારો સાચી શ્રદ્ધાથી વિચલિત થવું નહીં. શરણાગત છું. પણ તમે શરણું બનવાને બદલે અનર્થકારી બની
* * • ધર્મને સાંભળીને મનુષ્ય કલ્યાણકારી શું છે તે જાણે છે. વળી તે ધર્મને સાંભળીને પાપ શું છે તે જાણે છે. આમ ધર્મશ્રવણ
દ્વારા તે બંનેને જાણીને જે શ્રેય હોય છે તેનું તેણે આચરણ કરવું. આ સંસારમાં જીવને માટે ચાર પરમ વસ્તુઓ અત્યંત દુર્લભ છે : (૧) મનુષ્યજન્મ, (૨) શ્રુતિ એટલે શાસ્ત્રશ્રવણ, (૩) ધર્મમાં શ્રદ્ધા અને (૪) સંયમપાલન માટે વીર્ય એટલે આત્મબળ..