Page Text
________________
જાન્યુઆરી, ૨૦૧૪
તું હોય મારી સાથે ત્યારે મારું તો વ્યક્તિત્વ જ બદલાઈ જાય છે.
મારા વિચાર, વાણી, વર્તન તારાથી પ્રભાવિત છે.
કાળી, પાષાણ વચ્ચે રમતું ભમતું હું તો ઝરણું છે.
જ્યાં જ્યાં મારું માથું ફરે,
માથું ચડે, માથું નડે, માથું લડે.
ત્યાં ત્યાં વિનય દોસ્ત!
હળવે હાથે માથું પંપાળી દેજે.
વિનય તું મારું માથું સાચવજે બીજું બધું સચવાઈ જશે.
તું મારી સરનાજ!
તું મારું માથું, બધું મારી સાથે.
જ્યાં મન લાગે ત્યાં નમન કરવાનું, નમવાનું.
શીખવજે મારા જિગરી દોસ્ત !
પ્રાર્થનામાં આત્મારામ સાથે ઘોડી ગાંડીઘેલી વાર્તા પણ થઈ શકે ને! જાત સાથેની મુલાકાત, રૂ-બ-રૂ થવું, સન્મુખ થવું એ તો આનંદ જ આનંદ. મનને તળિયે બેઠેલો એક અનુભવ પ્રાર્થનામાં આ રીતે આવે છે.
દશે આંગળીએ.
દશે દિશાએ,
દશ દશ ગાંઠો બાંધતાં મને આવડે છે. બાંધવું એ તો મારો સ્વભાવ છે.
બાંધતાં બાંધતાં હું જ બંધાતો જાઉં છું. સમજતો નથી કારણ કે સમજ પણ બંધાતી જાય છે.
પ્રબુદ્ધ જીવન
હું ગાંઠ બાંધું છું. કસકસાવીને બાંધું છું દાંત ભીડીને બાંધું છું છૂટી ન છૂટે એવી ગાંઠ માટે મલકાઉં છું, હરખાઉં છું.
મારી વાચામાં ગાંઠ
મારી દૃષ્ટિમાં ગાંઠ
મારા શ્રવણમાં ગાંઠ
મારા વ્યવહાર તહેવારમાં ગાંઠ.
હું સોયમાં દોરો પરોવતાં પહેલાં જ
ગાંઠથી આરંભ કરું છું.
પછી સોયના નાકાને, દોરાને દોષ દઉં છું. બાંધેલી ગાંઠો નડે-કનડે ત્યારે કાપું છું. મારા કષાયોને થાપું છું.
પ્રભુ, માટે સરકતી સરળ ગાંઠ શીખવી છે. ગાંઠ સંકલ્પની,
ગાંઠ આગ્રહની
દુરાગ્રહની નહિ, વિગ્રહની નહિ. મારે ગાંઠી છોડવી છે. ખરેખર તો મારે મને છોડવી છે.
આ અડાબીડ ગાંઠ કેમ છૂટશે ?
મારે દશે આંગળીએ, દશે દિશાએ છૂટવું છે. હવે ગાંઠ કે નથી છોડતો.
ગાંઠ મને છોડી રહી છે.
સરળતા આર્જવ જેવી મજા કયાં છે ! શહેરના જાણીતા રસ્તેથી ઘણાં વખત પછી હું નીકળ્યો. એક વળાંક પછી સામે નજર ગઈ. નજર ત્યાં જ થંભી ગઈ. એક ઝાડ ફૂલોથી છલોછલ. અધધ ફૂલો. એ પુષ્પોને જોતાં જ પ્રાર્થના થઈ ગઈ. આનંદ પ્રાર્થના રૂપે પ્રગટ્યો. હજી સ્વપ્નમાં એ પુષ્પો અને પ્રાર્થના સાથે જ આવે છે.
બધા રસ્તાઓ બહુ રોય નરકે ના હોય મારો રસ્તો મ તરફ જાય છે.
કેટકેટલું રડ્યો!
રડવાના કોઈ હિસાબ હોતા હશે ?
વિરહ ને સંતાપમાં આંખે આવ્યાં આંસુ.
મિલન કે મનગમતું મળ્યું આંખે હર્ષાશ્રુ ક્યારેક રત્રો કાચું
ક્યારે ૨ત્રો પાકું
અહીં આંસુનો દુકાળ નથી.
તોય માગું એક જ આંસુ
બસ, એક જ આંસુ.
પ્રભુ, તમે એક જ બિન્દુ પાડ્યું સંગમદેવ તમને સતાવી
બાંધી રહ્યો'તો કર્મોના ભારે ભાગ. ભવાંતરે નહિ આવે કોઈ ઉગારો
સહજ કરુણાના કરનારા
તમે દુ:ખદાતા સંગમ માટે પાડું એક છે
૨૭
પ્રભુ, હું માગું એ અધુ
મારા મનમાં પ્રગટી એવી કરુણા.
જેવી પ્રભાતે પ્રગટે અરુણા...
અશ્રુનું સાચું મૂલ્ય સમજાય અને કોઈના દુઃખદર્દ જોઈ આંસુ અવતરે એવી પ્રાર્થના છે. એ અશ્રુ કંઈક ભલું કરવા પ્રેરે એ પણ ઈચ્છું છું.
કોઈનો ઉપકાર યાદ આવે અને અંતરમાંથી આભારનો ભાવ પ્રગટે તે પ્રાર્થના છે. પ્રાર્થના એ વિનંતી છે. ઋજુ, નમ્ર, નાજુક, પમરાટવાળા
| SR No. | 525999 |
| Book Title | Prabuddha Jivan 2014 Year 62 Ank 01 to 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dhanvant Shah |
| Publisher | Mumbai Jain Yuvak Sangh |
| Publication Year | 2014 |
| Total Pages | 700 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India |
| File Size | 19 MB |