Prabuddha Jivan 2014 Year 62 Ank 01 to 12

SR No.: 525999
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2014
Total Pages: 700
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 256

પ્રબુદ્ધ જીવન
જૂન ૨૦૧૪ ભજનો, વેદ ઉપનિષદ તથા ધર્મને આચરણમાં સંગોપતા લેખો તો વાક્ય, ‘વિશ્વ શાંતિનું બીજ પ્રસન્ન દામ્પત્યમાં છે' કેટલું બધું સૂચક જ્ઞાન પ્રચૂર છે! હોવા જોઈએ.
છે. Charity begins at home જેવું. વાતો વિશ્વ શાંતિની કરતા શારદાની વાણી રૂપ ‘પ્રબુદ્ધ જીવન' બનતું ગયું છે. ઉત્તરોત્તર એમાં હોય અને ઘરમાં પતિ-પત્નીનું જામતું ન હોય એ કેમ ચાલે? પહેલાં જીવનના કર્મોને ઘડે તેવા શ્રીમદ્ રાજચંદ્રના ચારિત્ર્ય ઘડતર ચિંતનનો ગૃહશાંતિ તો સ્થાપો, પછી વિશ્વ શાંતિ ઉપર ભાષણો આપજો ! પરિપાક પણ જીવનની કેડી કંડારનાર દરેક જણને પ્રેરણાના પીયૂષ વિદુષી હીરાબેન પાઠક અને સાક્ષરવર્ય રામનારાયણ પાઠકના દામ્પત્ય પાય છે.અવારનવાર યોજાતા વ્યાખ્યાનોની વાણીનો આસ્વાદ જીવન વિશે આપે લખ્યું છે ત્યારે મને યાદ આવે છે શ્રી રામનારાયણ પાઠકે પાનાઓને મુખરિત કરે છે.
પોતાની પ્રથમ પત્નીનું અવસાન થયું ત્યારે લખેલું એક કાવ્ય “ધમાલ ન જ્ઞાનની દીવડીને તમે સામયિક દ્વારા વિશેષ ઉજ્જવળ બનાવો છો, કરો!” “જીવનને હૂંફ આપતા ૧૨૫ કાવ્યો’ પુસ્તકમાં શ્રી સુરેશભાઈ દલાલે સર્વધર્મ સમભાવનો ઉદ્દેશ પણ પાર પાડો છો. માનવને બુદ્ધ - પ્ર-વિશેષ આ કાવ્યને લઈને તેનો આસ્વાદ કરાવ્યો છે. - એટલે સામયિક વાંચે તો જ્ઞાનની ગંગોત્રીનું આચમન સારી રીતે
ધમાલ ન કરો! લઈ શકે. વાંચન જ એકાગ્રતા કેળવે છે તો જ એ વાંચન જીવનલક્ષી- ધમાલ ન કરો, – જરાય નહિ નેન ભીનાં થશો, કર્તવ્યલક્ષી, ચારિત્ર્યલક્ષી, રાષ્ટ્રલક્ષી બને છે એ સત્ય હકીકત છે. ઘડી બે ઘડી જે મળી - નયનવારિ થંભો જરા,
ડૉ.શ્રી બસ, આપ સતત આ સામયિકમાં જ્ઞાનના દીવડાઓનું તેજ કૃતાર્થ થઈ લો, ફરી નહિ મળે જ સૌંદર્ય આ, પ્રસરાવતા રહો તથા આપની જ્ઞાનપૂર્ણ શક્તિઓને વિશેષ ઉજાગર સદા જગત જે વડે હતું હસતું માંગલ્ય કો' ! કરી વાચકોના અંતરને અવિનાશીના માર્ગે દોરતા રહો એ જ પરમાત્મા ધમાલ ન કરો, થશે બધી સમૃદ્ધિ માંગલ્યની, પાસે અભ્યર્થના રહે!
ધરો અગર દીપ ચંદન ગુલાલ ને કુંકુમ; આભાર - આવો ભાવ રહે.
ધરો કુસુમ શ્રીફળો, ન ફરી જીવને આ થવો 1 મનસુખલાલ ઉપાધ્યાય
સુયોગ અણમૂલ સુંદર સુહાગી માંગલ્યનો ! ઘાટકોપર - મુંબઈ
પત્નીનું શબ ભોંય પર છે. મરણ ટાણે સામાન્ય રીતે રોકકળ થતી મોબાઈલ: ૦૯૮૨૦૫ ૫૧૦૧૯ હોય છે. કવિ આ ધમાલની ના કહે છે. જાણે કે પોતે જ પોતાને કહેતા
હોય એમ કહે છે કે આંખ સહેજ પણ ભીની ન થાય. આંખની આડે ‘પ્રબુદ્ધ જીવન'ના માર્ચના અંકમાં તો તમારો તંત્રીલેખ “દામ્પત્ય
જો આંસુનો પડદો આવે તો ફરી ફરી આ સૌંદર્ય જોવા નહીં મળે. આ તીર્થો-લગ્નસંસ્થા’ વાંચવાની મજા જ આવી ગઈ. વાંચતાં વાંચતાં
અંતિમ ઘડીએ આંખ ભરી ભરીને પ્રિય વ્યક્તિને જોઈ લેવા દો. આ જાણે કે લગ્નનો માંડવો રચાયો હોય, ચારે બાજુ દીવડાઓ ટમટમી
પ્રિય વ્યક્તિ હતી ત્યાં સુધી એમ જ લાગતું કે સારાયે જગતમાં જે રહ્યા હોય અને રંગબેરંગી સુગંધી પુષ્પોની બૌછાર વરસી રહી હોય
માંગલ્ય છે તે એના દ્વારા જ ભર્યું ભર્યું હતું. મરણનો શોક નહીં પણ એવો આનંદમય અહેસાસ થયો. મનમાં આનંદ આનંદ થઈ ગયો.
મરણમાંથી માંગલ્યની વાત! માંગલ્યની તમામ સમૃદ્ધિ લાવો. દીવો, જાણે કે પ્રસન્નતા છવાઈ ગઈ. આટલા બધા પ્રસન્ન દામ્પત્યો વિશે
ચંદન, ગુલાલ, કંકુ, ફૂલો, શ્રીફળ – આ માંગલ્ય ટાણાને વિલાપ વાંચીને તો જાણે કે જીવનભરનો થાક ઉતરી જાય અને સ્કૂતિ ન આવી કરી કરીને લોપી ન દો, મળવું અને છુટા પડવું એ યોગ પણ છે, જાય તો જ નવાઈ !
સુયોગ પણ છે. માણસ મરણ પામે છે પછી સ્મૃતિમાં સદા સદાને મિત્ર દંપતી ઈન્દુબેન અને શ્રીકાન્તભાઈ વસાના આમંત્રણને માન માટે સજીવન થઈ જાય છે. શું આ પણ પ્રસન્ન દામ્પત્ય જીવન નથી ! આપીને આપ જ્યારે ફિલ્મ અને ગઝલના જૂના ગીતોથી ભરેલી સંગીત દામ્પત્ય તીર્થોના આ સુંદર તંત્રીલેખમાં આપે વાસ્તવિક અને સત્ય સંધ્યાને માણવા ગયા અને બે બેઠકો સાથે ન મળવાથી તમે તમારા પ્રમાણના કેટકેટલા પ્રસન્ન દામ્પત્યોનું સુરેખ વર્ણન કર્યું છે ! એમાં હોસ્ટેલ મિત્ર જશવંતભાઈ લાખાણી સાથે બેઠા અને સ્મિતાબહેનને વળી આપે તો આ સર્વે ભાગ્યશાળીઓને બિરૂદ આપ્યું છે દામ્પત્ય બીજી જગ્યા શોધી લેવાનું કહેવાથી તમારા મનને વળગેલા તીર્થોનું! દામ્પત્ય જીવન અને એ પણ વળી તીર્થ સમાન ! વાહ, વાહ, અપરાધભાવની નિખાલસ કબુલાત અને સુશીલાબેન સૂચકની નજરમાં તારે તે તીર્થ ! આ ભવસાગરમાંથી તારીને સિદ્ધસાગર તરફ પ્રયાણ પકડાઈ જવાથી મધ્યાંતર પછી તેમણે કરી આપેલી નવી ગોઠવણ થકી માટે નિમિત્ત એવું આ અતિ ભવ્ય દામ્પત્ય જીવન! અભિનંદન! બંનેને સાથે બેસવા મળ્યું એ પછી તમારા મુખ ઉપર ઉપસી આવેલા ગુહસ્થાશ્રમને બ્રહ્મચર્યાશ્રમની સમકક્ષ મુકવાનું સાહસ અને અનુભૂતિ શરમના શેરડાનું સચોટ વર્ણન તો ખરેખર માણવા જેવું લાગ્યું. એમ તો આપ જેવા કોઈક મહાન વિરલા જ કરી શકે. લાગે છે કે જાણે આપ હજી પણ ઝીણું ઝીણું મલકી રહ્યા હો ! વાહ, સ્વ-પરના મિલનથી પરની પ્રાપ્તિની યાત્રા દ્વારા અદ્વૈતની યાત્રાના વાહ, મજા આવી ગઈ. આ વાંચતાં તમે એ વખતે જાણે કે તમારી રાજમાર્ગનું નિરૂપણ કરતાં આપે કેટલું બધું સાચું લખ્યું છે કે, ઉંમરની ત્રીસી કે ચાલીસીમાં સરકી ગયા હશો એમ લાગે છે. “પરાપૂર્વથી પ્રચલિત અને સર્વ સંસ્કૃતિ દ્વારા સ્વીકૃત લગ્ન પરંપરા
સોનગઢ આશ્રમમાં ભણાવતી વખતે કારાણી સાહેબે આપને કહેલું એક સામાજિક શિસ્ત છે, તે પશુતાથી બચાવી પ્રભુતા બક્ષે છે, રસની
(૬)