Prabuddha Jivan 2008 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525993
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2008
Total Pages: 304
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 99

Regd. With Registrar of Newspaper for India No.RNI 6067/57
[ 0 વર્ષ : (૫૦) + ૧૮ 0 0 એક ૫ ૦ ૦ તા. ૧૬ મે, ૨૦૦૮
• • • શ્રી મુંબઈ જૈન યુવક સંઘનું માસિક મુખપત્ર • • •
,
૩
પGફ QUJવી
૦ ૦ પ્રબુદ્ધ જીવન પાક્ષિક ૧૯૩૯થી ૧૯૮૯ : ૫૦ વર્ષ • • વાર્ષિક લવાજમ રૂા.૧૨૫/-૦ ૦ છૂટક નકલ રૂા. ૧૦/- • •
તંત્રી : ધનવંતતિ. શાહ ક
રોજીદાન - શ્રેષ્ઠ દાન આપણા પૂર્વ રાષ્ટ્રપતિ અને પ્રખર તત્ત્વચિંતક ડૉ. રાધાકૃષ્ણન હિંમત આપે, બાળકોને પ્રેરણા આપે, એક બે વરસે એક વખત સર્વપલ્લીએ એક વખત કહ્યું હતું કે “આપણી ભારતીય સંસ્કૃતિ, જાત્રાએ જવાનો કાર્યક્રમ પણ ગોઠવી દે, “આમ ન થાય, આમ જ સંસ્કાર અને ધર્મનું જતન ભારતનો મધ્યમ વર્ગનો માનવી જ કરે થાય' એવા સંસ્કારી આગ્રહ રાખે, રીતરિવાજોમાં કોઈ છે.” આ કથનમાં જરાય અતિશયોક્તિ નથી કે નથી અન્ય વર્ગ સગવડિયો બાંધછોડ ન કરે. આર્થિક ભીડમાં હાથ લંબાવવાનો માટે પૂર્વગ્રહ.
વિચાર માત્ર ન કરે. મનમાં મુંઝાય, મનમાં મરે અને શ્રદ્ધામાં મુંબઈના પરામાં ૧૦૦૨૦૦ ફૂટની જગ્યામાં રહેતું મધ્યમ- જીવે. વર્ગીય એક કુટુંબ કેટલી બધી કરકસર કરે છે! ઘરના બધાં કામો આવા મધ્યમ વર્ગના માનવીમાં અખૂટ શક્તિ હોય, પુરુષાર્થની આટોપ્યાં પછી જમીન ઉપરની ચીજ વસ્તુ ઉપર ભીંતે ગોઠવી તમન્ના હોય, પ્રમાણિકતાનો ભેખ હોય. પણ પગથિયા વગર દે–પોતાના જીવની ચિંતાઓની જેમ–ચાલીમાં પાણીનું એક પીપ ચઢાણ થાય ખરું? ધંધો કરવાની કોઠાસૂઝ હોય પણ ધન ક્યાંથી એના ઉપર થોડો અસબાબ, રાત્રે કેટલાંક સભ્યો બહાર ચાલીમાં લાવે? આપણી બેંકો તો બે રૂપિયાની સિક્યોરિટી લઈને પચ્ચીસ સૂએ, ફાટેલાં સાડલામાંથી પડદાં બનાવાય અથવા ઊનાળે પૈસા આપે. પાછું બીજા જ મહિનાથી ૧૬% વ્યાજ, અને ઓઢવાની ચાદર. ફાટેલાં ટુવાલમાંથી નેપકિન બનાવાય અને પ્રારંભમાં જ સાહેબોને ભ્રષ્ટાચારની રકમના શ્રી ગણેશ. ફાટેલાં ધોતિયામાંથી રૂમાલ. ઘરમાં એક નાના ડબ્બામાં ઘરના કોઈ ખાનગી શરાફ પાસે જાય તો વળી અપમાન સાથે મહિને પ્રત્યેક સભ્ય રોજની દશ પૈસાની ધર્મબચત એમાં નાખતા જાય, ૩ ટકા એટલે બાર મહિને ૩૬% વ્યાજ, એ પણ ત્રણ મહિનાનું પછી એ રકમનો ઉપયોગ કબૂતરની ચણ માટે કરાય, રોટલી વ્યાજ કાપીને પછી રકમ આપી આંખમાં ઉપકાર દેખાડે! ઈસ્લામ વણાતી હોય ત્યારે પહેલી રોટલી ગાયને કે કાગડાને અને બટકુ ધર્મમાં સિદ્ધાંત છે-“વ્યાજ ન લેવું, વ્યાજ ન ખાવું.” ઉત્તમ સિદ્ધાંત રોટલો કૂતરાંને અવશ્ય સમર્પિત થાય. જૂના કપડામાંથી ક્યારેક છે. નમન કરીએ એવો સિદ્ધાંત છે. આ તે કેવો વ્યવહાર કે તમે વાસણ ખરીદે તો ક્યારેક કોઈ રાહત ફંડમાં એ કપડાં આપી દે. એક વાર ધન કમાઈ લ્યો પછી તમે આરામથી ગાદી તકિયે બેસો આમ હસતાં હસતાં કશમકશ જીવન જીવતું આ કુટુંબ, મંદિરે અને તમારા ધનથી બીજો જે પસીનો પાડે એ તમે દૂધપાકની જેમ જાય ત્યારે દાન પેટીમાં યથાશક્તિ રકમ પધરાવે પધરાવે જ. પીતા રહો! આવાં વ્યાજ ખાઉને “નાક' ન હોય એટલે આવા વાતાવરણની પરવા કર્યા વગર સાંજે સાદડીમાં જઈ આશ્વાસનના પસીનાની ગંધ-સુગંધ ને ક્યાંથી અનુભવે? શબ્દોથી મિત્ર-સગાના કુટુંબના દુ:ખના સહભાગી થાય, ઘરે પ્રત્યેક ધનપતિએ જોન રસ્કિનનું પુસ્તક “અન ટુ ધ લાસ્ટ' મળવા આવેલ વિધવા નણંદ કે દેરાણી, જેઠાણી કે અન્ય કુટુંબના વાંચવું જોઈએ. ગાંધીજીએ એ વાંચ્યું, એમની ઊંઘ હરામ થઈ સભ્યોને ઘરેથી ખાલી હાથે જવા ન દે, એવી જ રીતે કોઈના ઘરે ગઈ અને એ પુસ્તક પચાવી ગયા. જીવનભર એ વાચનમાંથી એમણે જાય ત્યારે એ કુટુંબના સભ્યના હાથમાં રકમ જરૂર મૂકે, અને સમાજને સમાનતા અને પ્રમાણિક પુરુષાર્થનું અમૃત પીરસ્યું.
ના ન હોય' એવાં પ્રેમભર્યા શબ્દોની ખેંચાતાણી થાય. લગ્ન જગતને અપરિગ્રહનો સિદ્ધાંત આપનાર ભગવાન મહાવીરમાં પ્રસંગોમાં હોંશે હોંશે હાજરી પૂરે, ઘરના સભ્યો એક બીજાને જગતે પહેલાં સમાજવાદીના દર્શન કર્યા, એ રીતે જોન રસ્કિને