Prabuddha Jivan 2008 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525993
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2008
Total Pages: 304
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 15 MB

Page 262

૧૪
પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬ નવેમ્બર, ૨૦૦૮
ઈચ્છાઓની ૧
કાયાના પાપ બંધાતા જાય છે. પરિણામ? અસંખ્ય ભાવોની દૃઢ થતી જાય છે. ચોથા ગુણસ્થાનકમાં રહેલા જીવોને સુખ રખડપટ્ટી સાથે અશુભ ભાવોના મૂળિયા ઊંડા કરી મોટા મોટા આપનારા પદાર્થો છોડવાલાયક જ છે એવી બુદ્ધિ પેદા કરાવે છે. વૃક્ષો બનાવી વધુ ને વધુ હલકા ભવોમાં રઝળવાનું.
અને એવી માન્યતા અંતરમાં દૃઢ થતી જાય છે. આવા જીવોને એ એકવાર આ જન્મ ગુમાવ્યો પછી ઉચે આવવાનો ભવ ક્યારે પદાર્થોનો ત્યાગ કરવો એ સરળ થતું જાય છે. એટલે કોઈ જ્ઞાની મળશે ?
ભગવંત મળે અને એને સાચી સમજણ પ્રાપ્ત કરાવે તો આ ચંડકૌશિક નસીબદાર કે ગામ લોકોએ ના પાડી છતાં પદાર્થોને છોડવા એને માટે સહજ બને છે. આથી જ્ઞાની ભગવંતો કરુણાસાગર પ્રભુ મહાવીર ચંડકૌશિકના ઉધ્ધાર માટે ત્યાં પધાર્યા કહે છે કે દુનિયાના પદાર્થોને સાચા અર્થમાં સુખરુપે વૈરાગી અને ચંડકૌશિકને ટર્નિંગ પોઈન્ટ મળ્યો.
જીવો જ ભોગવી શકે છે. રાગી જીવો એ પદાર્થોને સુખરુપે ભૂતકાળના અસંખ્ય ભવોના કુસંસ્કારો પ્રમાણે આપણી મન- ભોગવી શકતા જ નથી. કારણ કે વૈરાગીજીવોને એ પદાર્થનો વચન-કાયાની અશુભ પ્રવૃત્તિમાં રચ્યાપચ્યા રહીને વીતરાગ ભોગવટો કરતાં બીજા પદાર્થોની ઈચ્છા પેદા થતી નથી. જ્યારે સર્વજ્ઞનો ધર્મ જાણ્યા પછી ટર્નિંગ પોઈન્ટ ન આવે તો સમજો રાગી જીવોને એ પદાર્થના સુખ ભોગવતાં બીજા પદાર્થોની હલકી ગતિઓની રઝળપાટ નક્કી.
ઈચ્છાઓનો પાર રહેતો નથી. માટે વેરાગી જીવ એ પદાર્થોના ખુદ પ્રભુ મહાવીરને ૧૬-૧૬ ભવ સુધી જૈનશાસનનો મર્મ ભોગવતાં તીવ્રકર્મબંધ કરે છે. આને જૈનશાસનની ખરેખરી જડ ન મળ્યો. ૨૭ ભવ સુધી નીચગોત્ર કર્મનો પ્રવાહ ચાલ્યો. કહેવાય છે. જો આ ચાવી આપણા હાથમાં પેદા થઈ જાય અને જો ચંડકૌશિકને સાધુપણું ગુમાવી તાપસ ધર્મમાં આવવું પડ્યું. બરોબર આત્મામાં સ્થિર બની જાય તો સંસારના પદાર્થોને ત્યાંથી મનુષ્યપણું ગુમાવી તિર્યંચમાં જન્મ લેવો પડ્યો અને પછી ભોગવવા છતાં પણ નરકગતિનો બંધ અને તિર્યંચગતિનો બંધ શું થાત? નરકની ગતિઓ તૈયાર કરીને બેઠેલો પણ બચી ગયો. જ્યાં સુધી એ પરિણામ ટક્યો રહે ત્યાં સુધી એ બંધ થતો અટકી ટર્નિંગ પોઇન્ટ મળી ગયો.
જાય છે. એટલે કે એ જીવો દુર્ગતિનો બંધ કરતાં જ નથી અને આપણે ક્યારે ટર્નિંગ પોઇન્ટ મેળવીશું?
સગતિનો બંધ કર્યા જ કરે છે. આ વાત અંતરમાં બરોબર જો જૈન દર્શનની થિયરી પ્રમાણે જ્યારથી જીવને શુદ્ધ પરિણામની સમજાઈ જાય તો દુનિયાના કોઈ પદાર્થમાં તાકાત નથી કે આંશિક અનુભૂતિની ઈચ્છા પેદા શરૂ થાય ત્યારથી પુણ્યાનું બંધી આપણને રાજીપો પેદા કરાવીને રાગ પેદા કરાવી શકે. અત્યાર પુણ્યનો બંધ પેદા થતો જાય છે અને એ પુણ્યાનુબંધી પુણ્યનો સુધી આરાધના કરતાં કરતાં આવી સ્થિતિ પ્રાપ્ત થઈ છે ખરી! બંધ એક અંતમુહૂતમાં તરત જ ઉદયમાં આવે છે અને એ ઉદયમાં આવી સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવા માટે હું આ આરાધના કરી રહેલો છું આવતાં પુણ્યથી મળેલા પદાર્થો તુચ્છ રુપે લાગતાં લાગતાં એ એવી વિચારણા પણ અંતરમાં છે ખરી! સુંદરમાં સુંદર રીતે પદાર્થોનું સુખ મારે જે સુખ જોઈએ છે એ સુખને આપનાર નથી આરાધના કરવા છતાં પણ ભગવાનની ભક્તિ સ્વદ્રવ્યથી કરવા પણ એ સુખને નાશ કરવામાં સહાયભૂત થનાર છે આવી છતાં પણ ઊંચી કોટીના દ્રવ્યો લાવીને ભક્તિ કરવા છતાં પણ વિચારણા અંતરમાં પેદા થતી જાય છે. આને આંશિક જ્ઞાન ગર્ભિત સારા ભાવથી ભગવાનની સ્તુતિ કરવા છતાં પણ તેમ જ સારા વૈરાગ્ય કહેવાય છે. આવા જીવો પુણ્યથી મળેલા સુખના પદાર્થોને ભાવથી ભગવાનના ગુણગાન ગાવા છતાં પણ અને ચેતવંદન સુખરૂપે ભોગવીને તરત જ છોડી દે છે. તેમાં રાગ, દ્વેષ ન થઈ અને સ્તવન પણ સારા ભાવથી બોલવા છતાં પણ તેમ જ જ્ઞાનનો જાય, મમત્વ બુદ્ધિ પેદા ન થઈ જાય એની કાળજી રાખીને એ ઉપયોગ ખરાબ પરિણામ પેદા ન થઈ જાય, અશુભ વિચારો પેદા પદાર્થોનો ભોગવટો કરવાની શક્તિ પેદા થતી જાય છે અને એ ન થાય એની કાળજી રાખીને જીવન જીવવા છતાં પણ જો રીતે ભોગવટો કરતાં કરતાં સાથે સાથે પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય બાંધતા વૈરાગ્યભાવ પેદા કરવાની ઈચ્છા ન હોય તો અને ભક્તિ કર્યા બાંધતા ભોગાવલી કર્મોને ભોગવીને નાશ કરતો જાય છે. આ પછી અનુકૂળ પદાર્થોમાં ભોગવટો કરતાં કરતાં એને સાચવતાં રીતે જ્યારે રાગ-દ્વેષ પેદા થવા દે નહિ અને એનો જેટલે અંશે એને મેળવતાં, એ ચાલ્યા ન જાય એની કાળજી રાખતાં અંતરમાં સંયમ પેદા થતો જાય એને જ જ્ઞાની ભગવંતોએ ઈચ્છાનિરોધ જો રાજીપો પેદા ન થાય એની કાળજી રાખીને જો સાચવવામાં રુપે જે સુખની આંશિક અનુભૂતિ એ જ મોક્ષના સુખની આંશિક આવે તો સમજવું કે મિથ્યાત્વ મંદ પડેલું છે. પણ જો ભક્તિ કર્યા અનુભૂતિ કહેલી છે. પહેલા ગુણસ્થાનકમાં રહેલા જીવો આ રીતે પછી બાકીના ટાઈમમાં પુણ્યનો ભોગવટો કરતાં કરતાં રાજીપો મિથ્યાત્વની મંદતા કરતાં કરતાં જ્ઞાનગર્ભિત વૈરાગ્યભાવ પેદા પેદા થતો જાય, મેળવવામાં આનંદ પેદા થતો જાય, સાચવવામાં કરતાં કરતાં મિથ્યાત્વના ઉદયકાળમાં સુખ આપનારા માને છે અને એ પદાર્થોને ટકાવવામાં રાજીપો અને આનંદ પેદા થતો અને દુ:ખની પરંપરા વધારનાર આ જ છે આવી માન્યતા અંતરમાં જાય તો સમજવું કે આટલા વર્ષોથી આરાધના કરવા છતાં પણ