Prabuddha Jivan 2007 Year 18 Ank 01 to 12

SR No.: 525992
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2007
Total Pages: 246
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 98

૧ ૬ એ છે કે
પ્રબુદ્ધ જીવન છે પી તા. ૧૬ મે, ૨૦૦૭ ( પંથે પંથે પાથેય...
આશ્ચર્યની વાત એ છે કે કોઈ પણ ડૉક્ટર કશું પ્રભુ તારી પાસે ખરા હૃદયથી એટલું માંગું છું કે
પારખી શક્યો નહીં. જુદી જુદી દવાના અખતરા મને બે વર્ષનું Extention આપી દે, જેથી જે મેં " (અનુસંધાન પુષ્ટ છેલ્લાથી ચાલુ)
થતા હતા છતાં કોઈ જ ફરક પડતો ન હતો. ગુમાવ્યું છે તે પાછું મેળવું. બે વર્ષમાં હું તારી
ડૉક્ટરે અંતે કહ્યું કે આ રોગ કોઈ જુદીજ જાતનો ભક્તિ કરી જીવનને સફળ બનાવીશ. એમ થાય હતાં. એમ થાય છે કે કુદરતને સમજવી ખૂબ
છે એની દવા અમારા મેડિકલ સાયન્સમાં બની છે કે આ બે વર્ષમાં તારી ખૂબ ભક્તિ કરું ને મુશ્કેલ છે. અને પાપ-પુણ્યની વ્યાખ્યાઓ પણ
જ નથી. એટલે ઘરે લઈ જાઓ અને જ્યાં સુધી જાણતા-અજાણતા જે અશુભ કર્મો થયા હોય અલગ અલગ સ્થળે અલગ અલગ છે. છેલ્લે
એમનું જીવન હશે ત્યાં સુધી જીવશે. દવા તમારે એની નિર્જરા કરું. દિલમાં ખૂબ દર્દ હતું. ખરા એટલું જ પ્રાર્થ કે હે પ્રભુ તું સૌને સદ્ભતી
જે કરવી હોય તે કરી શકો છો. કોઈ પણ જાતની, હૃદયની ભાવના હશે એટલે પ્રભુએ મારી પ્રાર્થના આપજે અને સોના જીવનમાં આનંદ
કોઈ પણ પ્રકારની. છેવટે મને ઘરે લાવવામાં સાંભળી. બીજે જ દિવસે સવારે ડૉ. ભાવસાર પ્રગટાવજે. કોઈ દુઃખી ભૂખે સૂવે નહીં એટલું
આવ્યો. હું સૂતો હતો ત્યારે મારો સાળો મારી એક મેડિકલ પુસ્તક લઈ મારા પલંગની બાજુમાં કમસે કમ કરજે..
ખબર પૂછવા આવ્યો. મારા દીકરા મનુને પૂછવું બેઠા હતા. આંખ ખોલી જોયું તો ડૉ. ભાવસાર.
કે શું લાગે છે ને શું કરવા માંગો છો. મનુએ કહ્યું ડૉ. ભાવસાર સાંતાક્રુઝ રહે અને બાર વાગે પુરુષાર્થ અને પ્રભુ પ્રાર્થની... કે દર્દ તો પરખાતું નથી તો દવા પણ શું કરવી. હું દવાખાને આવે એને બદલે સવારના પહોરમાં
એક દિવસ ગાંડપણ ઉપડ્યું કે વધામાં ત્યારે આંખો મીંચીને પડી રહ્યો હતો. મારો દીકરો મારા બીછાનાની બાજુમાં જોઈ મને ખૂબ આશ્ચર્ય જો હું સફળ થતો હોઉં તો મારે વધુમાં વધુ અને મારો સાળો એમ ધારતા હતા કે હું ઊંઘી થયું. મેં એમને પૂછ્યું કે આટલા બધા વહેલા ધંધા કેમ ન કરવા. ધંધા વધુ હોય તો એની ગયો છું. એટલે મનુએ મારા સાળાને કહ્યું કે અહીં ક્યાંથી? તેમણે કહ્યું તમારી માંદગીને કારણે પિંજણ પણ ઘણી હોય અને દેખરેખ ડૉક્ટરે બધી જ આશા છોડી દીધી છે એટલે મારી ઊંઘ ઊડી ગઈ છે. એવું તો કેવું દરદ હશે રાખવામાં ખૂબ જ સમય અને શક્તિનો ભોગ અમેરિકા લઈ જવા સિવાય કોઈ રસ્તો નથી. હું જેની કોઈ દવા ન હોય અને જે પરખાય નહીં. આપવો પડે. ધંધા વધ્યા તેમ પિંજણ પણ ત્યારે સાંભળતો હતો. મને થયું કે મૃત્યુની ઘંટડી એટલે મેડિકલ બુક્સ વાંચતો જ રહ્યો. એમાં એક વધતી ગઈ. સમય અને શક્તિ પણ ખૂબ વાગી ગઈ છે ને કોઈ પણ ક્ષણે મારે અહીંથી જગ્યાએ A.C.T.H. ના ઇંજેક્શન આવી આપવા પડે જેને કારણે રોજ રાત્રિના દોઢ પ્રયાણ કરવાનું છે. ત્યારે મારી આંખમાં આંસુ જાતના દરદમાં જ્યાં દરદન પરખાય પણ લક્ષણ બે વાગતા. સંભવિત છે કે એને કારણે મગજ હતા ને ભગવાનને પ્રાર્થના કરતો હતો કે આવા હોય ત્યાં આ દવા કામ લાગે છે. અને પર કોઈ બહુ મોટી અસર થઈ હશે. ત્યારબાદ જીંદગીભર મેં ખૂબ મહેનત કરી છે. કુટુંબકબીલા ક્યારેક તો એના રિઝલ્ટ એવા સુંદર આવે છે એક દિવસ દુકાનમાં હું ફોનમાં વાત કરતો માટે, દોલત કમાવા માટે, ઇજ્જત-આબરુ જાણે કોઈ ચમત્કાર થયો હોય! એટલે મને થયું હતો અને ઓચિંતા કોઈ પણ જાતના ખ્યાલ મેળવવા માટે જીંદગીનો બધો સમય મેં વાપરી કે આ ઇંજેક્શન તમારા પર ટ્રાય કરી જોઉં. મેં વગર મારી મુઠ્ઠી ખુલી ગઈ ને ટેલિફોન નીચે કાઢ્યો છે. અને એમાં પ્રભુની દયાથી સારી એવી કહ્યું કે મને કોઈ વાંધો નથી પરંતુ મોટા ડૉક્ટરની પડ્યો. ફરી બે ત્રણ વાર એવું જ બન્યું. આ સફળતા મળી છે. પણ જેની મારા પર આટલી અનુમતીલઈ પછી શરૂ કરશું જેથી મારેવધુરીબાવું શું થાય છે ને કેમ બને છે; કાંઈ સમજાયું મોટી કૃપા વરસી, જેણે મને જીવનમાં બધી જ ન પડે. સાંજના ડૉક્ટર પાછા આવ્યાને જણાવ્યું નહીં, પછી કોઈ સંબંધી મળવા આવ્યા ને હું જાતનું સુખ આપ્યું; લાયકાત હોવા કે ન હોવા કે મેં ફોન કરી એમની સંમતિ લીધી છે ને તેમણે કાઉન્ટર પાસે એમને મળવા ગયો. વાત કરતાં છતાં પણ, અને એને જ યાદ કરવાનું હું ભૂલી કહ્યું કે આ પ્રયોગ કરવામાં કોઈ નુકસાન નથી. કરતાં જાણે મને એમ થયું કે મને સામેથી ગયો. એને માટે ક્યારેય કોઈ સમય ફાળવ્યો નહીં. ૪૦ ઇંજેક્શનનો કોર્સ હતો ને એ આપવાની કોઈએ ધક્કો માર્યો ને હું મારી બાજુએ ચત્તો જીંદગીમાં જે ઉત્તમ વસ્તુ મેળવવાની હતી તે ચૂકી શરૂઆત થઈ. પ્રભુએ મારી પ્રાર્થના સાંભળી પાટ પડ્યો. બેઠો થયો. ઊભો થયો છતાં કંઈ ગયો ને ધનદોલત, સુખ-સમૃદ્ધિ મેળવવા પાછળ હોય કે કેમ મારી તબિયત એકદમ સુધરી ગઈ. સમજાયું નહીં કે આમ કેમ બન્યું. આવું ફરી ભાગતો રહ્યો. મનમાં ખૂબ દુઃખ હતું, આંખમાં જૂના બધા લક્ષણ ક્યાં ગયા ને ક્યારે ગયા એની બે ત્રણ વાર બન્યું. અંતે હું ડૉ. ભાવસાર આંસુ હતાં અને હૃદયમાં ખરો પશ્ચાતાપ હતો. મેં ખબર જ ના રહી. ખરું કહું તો પ્રભુએ મારી પાસે ગયો. એણે બરોબર તપાસ્યો ને પછી ઇશ્વરને પ્રાર્થના કરી કે હે પ્રભુ મને મોતનો કોઈ પ્રાર્થના સાંભળી ને ડો. ભાવસારને દેવરૂપે મારે કહ્યું કે બધું જ નોર્મલ છે છતાં આમ કેમ બને છે ડર નથી કે કોઈ ગભરામણ નથી અને આ દેહ ત્યાં મોકલ્યા. હું બચી ગયોને ડૉક્ટરનો આભાર એ સમજાતું નથી. એટલે પછી Nuro- ખરી પડે એનું કોઈ દુઃખ નથી. દુઃખ છે તો ફક્ત માન્યો. પ્રભુને કહ્યું કે તે મારી પ્રાર્થના સાંભળી Surgeonને બતાવ્યું. એમણે પણ એજ કહ્યું એક જ વાતનું અને તે એકે મનુષ્યનો ભવ મળવા તે બદલ હું તારો ખૂબ આભારી છું ને જીવનમાં કે બધું જ નોર્મલ છે છતાં આમ કેમ બને છે એ છતાંયે મેં તને યાદ ન કર્યો. ક્યારેય તારી ભક્તિ તને ક્યારેય નહીં ભૂલું. સમજાતું નથી. છેવટે નક્કી કર્યું કે બ્રીચ કેન્ડી ન કરી કે ન તો તારી સેવા-પૂજામાં થોડો સમય હૉસ્પિટલમાં દાખલ કરવા. મોટા ડૉક્ટરોની ફાળવ્યો. જીંદગીનું ખરું કર્તવ્ય ચૂકી ગયો ને રોયલ કેમિસ્ટ, ૮૯-A, ક્વીન્સ ચેમ્બર્સ, કૉન્ફરન્સ રાખી જોઈન્ટ ટ્રીટમેન્ટ કરવી. ખૂબ જ ક્ષણભંગુર ચીજો પાછળ ભટકતો રહ્યો. આજ મહર્ષિ કર્વે રોડ, મુંબઈ-૨૦.