Prabuddha Jivan 2005 Year 16 Ank 01 to 11

SR No.: 525990
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah, Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2005
Total Pages: 108
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 93

૧૬ઓક્ટોબર, ૨૦૦૫
પ્રબુદ્ધ જીવન આકૃતિ: ગુણાનું કથતિ
'n ડૉ. રણજિત એમ. પટેલ “અનામી' અતિશયોક્તિના રજમાત્ર ભય કે સંકોચ વિના આપણે કહી કર્મથી, પણ બ્રાહ્મણ તો છું જ.’ - શકીએ કે જન સમાજની કહેવતો એ બહુજન સમાજના ઉપનિષદનાં
1. XXX સૂત્રો છે. કેટલાંક પુષ્પો કે દ્રવ્યોના અર્ક સારવી લેવામાં આવે છે. અંગ્રેજી ધોરણ પાંચમામાં સાંભળેલું આ વાક્ય તે કાળે તો છ બાર માસથીય વિશેષ ચાલે તેવા કે ટલાંક શાકભાજી કે વાર્થ પૂરતું સીમિત હતું પણ વર્ષો બાદ એક દુકાનદારને મુખેથી ફળફળાદિના વિટામીનને વિજ્ઞાન એકાદ નાની ડબ્બીમાં સમાસ આપે સાંભળતાં તે સંબંધે અનેક વિચારો મગજમાં ઉમટ્યા. અવસ્થા, છે ત્યારે તે વામન દેહ વિરાટ આત્માને ધારણ કરતાં લાગે છે. અભ્યાસ, અનુભવ ને અવલોકન એક જ વસ્તુને તેના અનેકવિધ સમાજના પ્રત્યેક સ્તરમાં પ્રચલિત આવાં સૂત્રો-કહેવતો પણ સમગ્ર અર્થના કેવા કેવા પ્રકાશમાં જુએ છે. સમાજની અનુભવવાણી હોય છે. બિનઅનુભવી કે અર્ધદગ્ધ ઉપર વર્ણવેલા બંને ય સાચા પ્રસંગોમાં મેં “દકન” ને “આકૃતિ’ અનુભવવાણીને કહો કે પોપટવાણીને-સમયના વહન સાથે સમાજ ને મોટા ટાઈપમાં મૂક્યા છે. ‘દકન’, ‘દિદાર’ ‘સિકલ', “આકૃતિ–આ ઉશેટીને ફેંકી દેતો હોય છે. બલકે જે વાણી સમાજના ઊંડા બધા શબ્દો “સોળે સોળ આની' પર્યાય નથી. એ સાચું, તો પણ અંતરાત્મામાંથી આવતી હોતી નથી તે હવામાં જ વહી જાય છે. જન અમુક હદ સુધી તો તે એક જ અર્થના દ્યોતક છે. પેલા એક્સાઈઝ સમાજની આ લોકવાણી-અનુભવવાણી વૈજ્ઞાનિક કસોટીમાંથી પોલીસે દકન' શબ્દ વાપર્યો, તે જ અર્થમાં પેલા બ્રાહ્મણ વેપારીએ પસાર થાય છે ત્યારે તે એક વૈજ્ઞાનિક સત્ય કે નિયમ બને છે. 'કૃતિ' શબ્દ વાપર્યો. મતલબ કે દિદાર’ ને ‘આકૃતિ' એટલે નખથી
“કમજોર ને ગુસ્સા બહોત', 'કાયર ધણી બેયર પર સૂરો', શિખ સુધીમાં શરીર-ઉઠાવ અને “દકન', “સિકલ', ચહેરો-એટલે પુત્રનાં લક્ષણ પારણામાંથી’ ને “વહુનાં લક્ષણ બારણામાંથી', “યથા ભાલપ્રદેશ, બે જડબાં ને ‘દાઢી’-એમ એ ચાર અસ્થિમાં કેવળ આકાર યથા મુચ્ચતિ વાક્યબાણમ્ તથા તથા જાતિકુલ પ્રમાણમ્', “બહોત પામતી મુખાકૃતિ-એમ નહીં પણ આપણે આ બધાં શબ્દોને તેના લંબા બડા બેવકૂફ', “બાડો બત્રીસ લખાણો', ‘ફેસ ઈઝ ધ મીરર સાચા ને વિશાળ અર્થમાં સમજવાના છે. બાકી જો આકૃતિ જ ગુણોનું
ઓર ઈન્ડેક્સ ઓફ ધ સોલ' (Face is the Mirror or Index of કથન કરતી હોય તો, દુનિયાના પ્રથમ સત્યાગ્રહી સોક્રેટિસ માટે શું the soul)--મનુષ્ય સ્વભાવને વ્યક્ત કરતી સમાજની આવી ઘણી કહેવું ? એની આકૃતિ જરાય સુંદર નહોતી. અર્વાચીનોમાં વાત બધી કહેવતો પાછળ અનેક જનની અનેક વર્ષોની કસાયેલી બુદ્ધિ ને કરીએ તો સ્વામી આનંદે આલેખેલું સાને ગુરુજીનું આ શબ્દચિત્ર તીર્ણ નિરીક્ષણ શક્તિ પડેલી છે?
જુઓ-૩૦,૩૨ વરસની ઉમ્મર, ઠીંગણ, મરેઠી બાંધો, ને રોતલ દરેક સમાજ, પોતાની તળપદી ભાષામાં આવાં અર્થાન્તરન્યાસી દયામણા ચહેરા પર વૈષ્ણવ બૈરાંઓની વેવલી ઘેલછા, પણ આંખો સત્યો તારવે છે. સમાજને જો ભાષાનાં. બાહ્ય વ્યવધાનો નડતાં ન તેજ તેજના અંબાર ! વેધક બુદ્ધિમત્તા જાણે ડોળામાં સમાય નહિ. હોય તો એમાં વહેતી અનુભવની ગંગાઓનું આદ્ય હું અવાક્ બની ગયો. આંખ-ચહેરા વચ્ચે આવડો ફેર ! મનમાં પ્રભવ-સ્થાન-પિયર–એક જ હોય છે. ભાષાનાં વળગણ પૂરાં થતાં થયું, આ કઈ કોટિનું પ્રાણી હશે ! પ્રાણીનું નામ હતું સાને ગુરુજી.” વિશ્વમાં બધે એક જ મનુષ્યસ્વભાવ ને એક જ અનુભવ-સત્યની આજકાલ મીચ આલ્બોમ (Mitch Albom) ના પુસ્તક 'Tuesday લીલા છતી થાય છે.
with Morrie'એ જે ધૂમ મચાવી છે. જગતની અનેક ભાષાઓમાં ‘આકૃતિ : ગુણાનું કથયતિ' એ સંસ્કત ઉક્તિ તો હું અંગ્રેજી એનો અનુવાદ થયો છે એવી જ ધૂમ સાને ગુરુજીના પુસ્તક “શ્યામચી ધોરણ પાંચમામાં ભણતો હતો ત્યારે સાંભળેલી પણ આકૃતિની આઈ'એ મચાવેલી...પણ એમની આંખો ને ચહેરા વચ્ચે સ્પષ્ટ વિભાવનાનો ત્યારે ખ્યાલ નહીં, અને આજેય સ્પષ્ટ ખ્યાલ આભ-જમીનનો ફેર ! અલબત્ત, આંખો એ અંતરની–આત્માની હોવાનો દાવો કરી શકતો નથી. કારણો કહું,
આરસી સમાન છે પણ ગુણોનું નિદર્શન કરતી આકૃતિનું શું ? જૂની વાત છે-લગભગ અર્ધી-સદી પુરાણી. એક પ્રોફેસરને નવલકથામાં કેટલાંક ગુણવાચક વિશેષ-નામો ને તેમના બાહ્ય ગેરકાયદે શરાબની શીશી લઈ જતાં એક્સાઈઝ પોલીસે પકડ્યા. દેખાવ ને આંતરવર્તનના અભ્યાસ ઉપરથી પણ “આકૃતિ : ગુણાન પૂછ્યું: ‘તમે કોણ છો ?' જવાબ મળ્યો : ‘ફલાણી કૉલેજમાં હું કયતિ' એ સૂત્ર સિદ્ધાંતમાં પણ કેટલું બધું સાચું છે તેનો સ્પષ્ટ માનસશાસ્ત્રનો પ્રોફેસર છું.’ પોલીસે મુખ પર આશ્ચર્ય સાથે હાથમાં ખ્યાલ આવે છે. જો કે અસાધારણ ને લબ્ધપ્રતિષ્ઠ કલાકારોની લહેકો કરતાં કહ્યું: ‘તમારાં ‘દકન' પ્રોફેસર જેવાં લાગતાં નથી. સિસૃક્ષાશક્તિ-વૃત્તિનો ઉદ્રક ગમે તેટલો ઉદ્દામ હોય ને એમના XXX
અતિ બહોળા અનુભવ વ્યાપમાંથી એ ગમે તેટલાં વ્યાવર્તકુલ વડાપ્રધાન પંડિત જવાહરલાલને વિદ્યાનગરમાં સાંભળી આણંદની ક્ષણોવાળાં પાત્રો સર્જે તો પણ સર્જનની અમુક કક્ષાએ એકવિધતાનો એક દુકાનમાં કૈક ખરીદી કાજે પેસતાં જ દુકાનદારે આવકાર આપતાં દોષ આવ્યા વિના રહેશે નહીં. એકમાત્ર વિશ્વકર્મા જ એવા અપ્રતિમ કહ્યું: ‘પધારો સાહેબ', મેં કહ્યું : “અરે ભલાભાઈ ! હું સાહેબ નથી, કલાકાર છે કે જેમાં વિપુલ સર્જનોનાં એ એકવિધતાના દોષને સ્ટેજ નોકર છું.’ વેપારી કહે, એમ તે હોય સાહેબ ! બનાવટ શા માટે સાજ પણ અવકાશ નથી. ઘણીવાર ઘણાં પશુ જેવાં માનવી ને માનવી કરો છો ? મેં કહ્યું: ‘જો ભાઈ, તારા ધંધાને અર્થે તું મને સાહેબ જેવાં પશુઓની વિપુલ ને વિવિધ ચહેરાસૃષ્ટિ જોતાં ઉક્ત કથન કહીશ એથી હું કંઈ કુલાઈ જવાનો નથી, બાકી સાચું કહું તો હું તો સત્ય લાગશે ! કૉલેજમાં માસ્તર છું.’ વેપારી કહેઃ 'પ્રોફેસર ને ? એ તો ‘આકૃતિ એકવાર કૉલેજના “સોશિયલ ગેધરીંગ’ વખતે ફીશ પોન્ડ (Fishગુણાનુ-કથયતિ'. રૂપિયા-આના-પાઈમાં બોલવાને બદલે તે Pિond) ના કાર્યક્રમમાં, ખાસ કરીને કૉલેજની વિદ્યાર્થિનીઓએ સંસ્કૃત સુભાષિત દ્વારા સંભાષણ કરવા લાગ્યો એટલે મેં કહ્યું: ‘જોષી મને મારા “સોગિયા’ ચહેરા ઉપરથી “કેસ્ટર ઓઈલ'ની શીશી ભેટ ? - . .. . . . -2.0 0 0 , ૨. ૧ ? મ eી ૧-૧ , ૧ *** * *.1 - 10 --