Prabuddha Jivan 2005 Year 16 Ank 01 to 11

SR No.: 525990
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah, Dhanvant Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2005
Total Pages: 108
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 8 MB

Page 18

પ્રબુદ્ધ જીવન
૧૬ માર્ચ, ૨૦૦૫
અમારા વર્ગશિક્ષક અમીદાસ કાણકિયા મળ્યા. તેઓ અમને ગુજરાતી કે રેડિયો રૂપકોમાં ભાગ લેતા ત્યારે ક્યારેક સંવાદો ભૂલી જતા, શીખવતા. મને ગુજરાતી વિષયમાં રસ લેતો એમણે કર્યો હતો, પણ હોંશિયારીને લીધે પરિસ્થિતિ બરાબર સાચવી લેતા કે સાંભળનારને એમણે કહ્યું, ‘રમણભાઈ, તમારે જો બી.એ.માં ગુજરાતી વિષય સંવાદમાં કંઈ ગડબડ થઈ છે એવો અણસાર પણ ન આવે લેવો હોય તો ઝેવિયર્સ કૉલેજમાં જાવ. ત્યાં કવિ બાદરાયણ ભણાવે એ દિવસોમાં ઝેવિયર્સ કૉલેજે સરસ મોટો હોલ બનાવ્યો હતો, છે. તમને સારો લાભ મળશે. તેઓ મારા મિત્ર છે. અમે નરસિંહરાવ એમાં કૉલેજનાં અને બહારનાં બિનધંધાદારી નાટકો ભજવાતાં. દિવટિયાની પાર્સ સાથે ભણેલા હતા.' કાણકિયા સાહેબની ભલામણ કૉલેજનું ગુજરાતી મંડળ પણ એના વાર્ષિક દિન નિમિત્તે નાટક, થઈ એટલે એલ્ફિન્સ્ટન છોડી હું ઝેવિયર્સ કૉલેજમાં દાખલ થયો. ભજવતું. એમાં વિદ્યાર્થીઓ સાથે બાદરાયણ પણ ભાગ લેતા. એક કૉલેજ ચાલુ થતાં બાદરાયણને મળવાનું થયું અને પરીક્ષામાં વખત ‘પુત્ર સમોવડી' નાટક ભજવવાનું નક્કી થયું. એમાં ગુજરાતી વિષયમાં સૌથી વધુ માર્ક્સ મળવાને લીધે અમારો પરિચય માલતીબહેન દેવયાની થયાં, મધુકર રાંદેરિયા કચ થયા અને વધુ ગાઢ થયો. એ દિવસોમાં હું મુંબઈમાં ખેતવાડીમાં રહેતો અને બાદરાયણ શુક્રાચાર્ય થયા. એમાં બાદરાયણ ગોખેલા સંવાદો ભૂલી બાદરાયમ સી. પી. ટેન્ક પાસે રહેતા એટલે એમને ઘરે જવાનું પણ ગયા અને પરિસ્થિતિ અનુસાર પોતાને સૂઝયા એવા સંવાદો બોલવા ક્યારેક બનતું.
લાગ્યા. એથી મધુકર જરાપણ ગભરાયા વગર લખેલા સંવાદોને એક વખત વર્ગમાં કોઈ વિદ્યાર્થીએ ‘બાદરાયણ' નામ વિશે પૂછયું બદલે બાદરાયણના વાક્યના અનુસંધાનમાં બીજા જ સંવાદો બોલવા ત્યારે એમણે ભગવાન વેદવ્યાસનું એ બીજું નામ છે એ તો કહ્યું લાગ્યા. એથી માલતીબહેન બહુ ગૂંચવાયા. તો પણ પરિસ્થિતિ અને અને બાદરાયણ શબ્દ બદરી એટલે કે બોરડીના ઝાડ ઉપરથી આવ્યો ભાવ અનુસાર તેઓ પણ થોડા લખેલા અને થોડા કલ્પેલા સંવાદો છે એ પણ સમજાવ્યું. પછી એમણે બાદરાયણ સંબંધ એટલે શું એ બોલ્યા. ત્રણેનો અભિનય એવો સહજ અને સરસ હતો કે ઘણા વિશે કહ્યું કે કોઈપણ સંબંધ ખેંચી તાણીને બેસાડી દેવામાં આવે શ્રોતાઓને ખબર ન પડી કે આમાં કોઈ છબરડો થયો છે. તેને બાદરાયણ સંબંધ કહે છે. પ્રાચીન સમયમાં એક શ્રીમંત માણસને એક વખત રેડિયો ઉપર કોઈ સામાજિક વિષય પર નાટક (રૂપક) ત્યાં લગ્નપ્રસંગ હતો. ઘણાં બધા જમવા આવ્યા હતા. ક્યારેક બધાની ભજવવાનું હતું. એમાં ભાગ લેનાર ચંદ્રવદન મહેતા, બાદરાયણ ઓળખાણ ન હોય. તેઓ એક પછી એક બધાંને આવકારતા હતા. અને ભૂખણવાળા હતા. રેડિયો નાટકમાં શ્રોતાઓને માત્ર અવાજ ત્યાં બે અજાણ્યા માણસો જમવામાં ઘૂસી ગયેલા. યજમાને પૂછ્યું, સંભળાય. ચહેરા કે અભિનય દેખાય નહિ. રેડિયો નાટકમાં ભાગ ભાઈ, તમને ઓળખ્યા નહિ.' એટલે મહેમાનોએ કહ્યું, ન ઓળખ્યા લેનાર દરેકને એમના સંવાદોની સ્ક્રિપ્ટ આપવામાં આવતી. નાટકના અમને ? આપણો તો બાદરાયણ સંબંધ છે.' યજમાન વિચારમાં દિવસે બાદરાયણ આવ્યા, પણ એમની થેલીમાંથી સ્ક્રિપ્ટ નીકળી પડી ગયા. પછી નમ્રતાથી પૂછ્યું, 'બાદરાયણ સંબંધ એટલે શું ? નહિ. ઘરે ભૂલી ગયા. હવે શું થાય ? આવી બાબતોમાં ચંદ્રવદન અમને સમજ ન પડી.” ત્યારે મહેમાનોએ કહ્યું, ગુખા વેરી દે, હિંમતવાળા. એમણે કહ્યું, “ભાનુશંકર, નાટકની થીમ યાદ રાખજો અમાવે વર વ | એટલે કે તમારા ઘરઆંગણામાં બદરી એટલે કે અને તમને સૂઝે એ બોલજો. હું પરિસ્થિતિ સંભાળી લઈશ.' નાટક બોરડીનું ઝાડ છે અને અમારા ઘરે ગાડાનું જે પૈડું છે એ બોરડીના એવી રીતે ભજવાયું (બોલાયું) કે શ્રોતાઓને કંઈ ખબર ન પડી કે ઝાડના લાકડામાંથી બનાવ્યું છે. આ બંને બોરડીઓ માદીકરી થાય.'- આમાં કંઈ ગરબડ થઈ છે. - આ રીતે ‘બાદરાયણ સંબંધ” એક રૂઢપ્રયોગ બની ગયો.
જેમને પાન ખાવાની આદત હોય એવા કેટલાક લોકો લહેરી બાદરાયણ વખતોવખત અમારા વર્ગમાં કોઈક સાહિત્યકારને સ્વભાવના થઈ જાય. બાદરાયણની સાથે પાન ખાનારા મિત્રોમાં લઈ આવતા. એ રીતે અમને વર્ગમાં ચંદ્રવદન મહેતા, જ્યોતીન્દ્ર જ્યોતીન્દ્ર દવે, અમીદાસ કાણકિયા વગેરે હતા. પાનનો રસ ઘૂંટાતો દવે, સુંદરજી બેટાઈ વગેરેને સાંભળવાની તક મળી હતી. એમાં હોય ત્યારે ઝટ ઊભા થવાનું મન ન થાય. વળી એમનું શરીર ધૂળ જ્યોતીન્દ્ર આવ્યા તે પ્રસંગ યાદ રહી ગયો છે. લાંબો કોટ, ધોતિયું હતું. એથી બાદરાયણ સમયપાલનમાં કંઈક મંદ હતા. કૉલેજમાં અને ટોપી પહેરેલા જ્યોતીન્દ્રનો પરિચય આપતાં બદરાયણે કહ્યું કે કેટલીકવાર અમારા વર્ગમાં પાંચ સાત મિનિટ મોડા આવવું એ એમને એમનું શરીર એટલું બધું દૂબળું અને હાડકાં દેખાય એવું છે, જાણે માટે સ્વાભાવિક હતું. વિદ્યાર્થીઓ પણ એનાથી ટેવાઈ ગયા હતા. કે તેઓ કોઈ દુકાળમાંથી ન આવ્યા હોય !' જ્યોતીન્દ્ર-બાદરાયણની ક્યારેક કબીબાઈ સ્કૂલમાંથી છૂટી ઝેવિયર્સ સુધી ચાલતા આવવામાં , મેત્રી એટલી ગાઢ હતી કે એમને કશું માઠું ન લાગે. પછી હાજરજવાબી વાર લાગતી. ચંદ્રવદન સાથેની મૈત્રીને કારણે અને પોતાનામાં રહેલી જ્યોતીન્દ્ર બોલવા ઊભા થયા ત્યારે એમણે કહ્યું કે “બાદરાયણે મારો એવી શક્તિને કારણે બાદરાયણને રેડિયો-રૂપકમાં ભાગ લેવા ઘણી પરિચય આપતાં જે કહ્યું તે સાચું છે. હું દુકાળમાંથી આવ્યો હોઉં વાર નિમંત્રણ મળતું. ત્યારે રૂપકનું જીવંત પ્રસારણ થતું. એ માટે એવું લાગે છે. પણ તમને બાદરાયણનું શરીર જોઈને નથી લાગતું બાદરાયણ ક્યારેય મોડા પડતા નહિ. મોડા પડવું પોસાય નહિ. કે તેઓ ક્યાંક દુકાળ પાડીને આવ્યા છે.”
તેઓ પંદરવીસ મિનિટ વહેલા પહોંચતા. પરંતુ કેટલાયે સાહિત્યિક તેઓ બંનેની આ મજાકં તો ત્યાર પછી તેઓ બંનેએ ઘણી કાર્યક્રમોમાં તેઓ અને જ્યોતીન્દ્ર મોડા પહોંચતા. ત્યારે જ્યોતીન્દ્ર સભાઓમાં કહી હતી.
ખુલાસો કરતા કે અમારે મોડું થયું કારણ કે અમે “પીવા” ગયા બાદરાયણ સ્વભાવે લહેરી હતા. તેઓ મિત્રો સાથે હોય, હતા. (બધા હસે), પણ બીજું કંઈ નહિ, ચા પીવા ગયા હતા. વિદ્યાર્થીઓ સાથે હોય, જ્યાં હોય ત્યાં હાસ્યની છોળો ઊડતી. લહેરી ભૂખણવાળા બાદરાયણના પ્રથમ શિષ્ય એટલે બંને વચ્ચે ગાઢ સ્વભાવને કારણે જ તેમની કાયા હૃષ્ટપુષ્ટ રહેતી. તેઓ ભારે સંબંધ હતો. ભૂખણવાળાની નિમણૂંક ગુજરાતી એનાઉન્સર તરીકે વજનવાળા હતા, પણ ચાલવામાં ધીમા નહોતા. આ લહેરી સ્વભાવને દિલ્હી રેડિયોમાં થઈ ત્યારે ભૂખણવાળાનું દિલ્હી જવાનું નક્કી થયું. કારણે તેમનામાં ભૂલકણાપણું હતું. ક્યાંક જાય તો પોતાની એ દિવસે બોમ્બે સેન્ટ્રલ પર એમનાં સગાં, મિત્રો વગેરે ઘણાં એમને ચીજવસ્તુ ભૂલી જાય કે કોઇને ઘણા દિવસ પછીનો સમય આપ્યો વળાવવા આવ્યાં હતાં. ચંદ્રવદન મહેતા પણ આવ્યા હતા. બાદરાયણે હોય તો ભૂલી જાય એવું બનતું. તેઓ સ્કૂલ કે કૉલેજના નાટકોમાં પણ કહ્યું હતું કે તેઓ પણ વળાવવા આવશે. પરંતુ તેઓ દેખાયા