Prabuddha Jivan 2003 Year 14 Ank 01 to 12

SR No.: 525988
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2003
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 11 MB

Page 94

૧૪
સાધુ ભગવંતને વંદન કરું છું, 'છાનો લોએ સવ્વ સાહો'
હવે ઉપરોક્ત મંત્ર ૐ કામો પુર્ણ વૃંદાં સાં. તેમાં' વિષે વિચારીએ. 'ૐ ગમો છો' એટલે અહંમ અર્થાત્ સમવસરણા. એ જ્ઞાનાવરણીયકર્મનો ક્ષય વર્ષથી બુદ્ધિનું બુદ્ધ સ્વરૂપે એટલે કેવળજ્ઞાનરૂપે પ્રાગટ્ય છે. ‘છો' એટલે નાકા કે જ્ઞાન અર્થાત કેવળજ્ઞાન,
વંદાં આવીક વર્ડ' એટલે મિલ્લા, વિનાશી, ાિક, અથાયી વેદનનો ક્ષય અને સત્, સ્થાયી, શાશ્વત અનંત સુખ (અનંતાનંદરસ)ની નિષ્પત્તિ. ટૂંકમાં અમાનંદનો થાય અને બ્રહ્માનંદનો પ્રાદુર્ભાવ ઊંડો વિચાર કરીશું તો એ જણાશે કે અબ્રહ્માનંદમાં શાનની દીર્ધતા છે અને આનંદની ક્ષણિકતા છે. વળી જ્ઞાન અને આનંદની ભિન્નતા છે. જ્યારે બ્રહ્માનંદમાં જ્ઞાન અને આનંદની અભેદતા સહ અનંતતા અને વ્યાપકતા છે. આમ ‘વંદણું આણંદ વેઅણં' એટલે સિદ્ધશિલા સ્થિત સિદ્ધ ભગવંતોની પરમાનંદના.
સર્વ સિદ્ધિદાયી સર્વાનંદદાયી સિદ્ધચક્રાય નમઃ નિત્યાનંદદાયી નવપદાય નમઃ
નમામિ નિત્યં સિદ્વચક્રનું
નમામિ નિત્યે નવપદન્ સિદ્ધચક્ર શરણં મમ.
‘ગ઼મો અરિહંતાણં.’ બે હાથ જોડી, મસ્તક નમાવી શમો અરિહંતાણં! શબ્દોચ્ચારથી તો નમસ્કાર એ કાવિક, વાચક નમસ્કાર છે. આવો કરાતો નમસ્કાર જો પ્રેમચેતનામાં ભળી એવી સ્થિતિ સર્જે કે ભગવાન વિના એક ક્ષણ પણ જીવાય નહિ તો એ માનસિક નમસ્કાર બને. ભગવાન એ જ જીવન, એવો ભગવાનની સર્વસ્થતાનો મહૃદયમાં વામ હોય તેવી મન:સ્થિતિ તે જ સામર્થ્યયોગનો ભાવનમસ્કાર જે સિદ્ધાણં બુદ્ધો સૂત્રમાં ગાર્યો છે કે...
જુલાઈ, ૨૦૦૩
ભૂલવો નહિ અને જગતના ઉપકારને યાદ કરી જગતૠણ પૂર્ણ કરવાપૂર્વક ભગવાનના ચરણના શરણમાં સાધક જીવન જીવવું.
'કામો દાસ' એટલે ાપરામભાવ અને વિકભાવને નમસ્કાર કે જે દર્શનહનીયકર્મનો શોપકામભાવ આપે અને લોપાનિક સમ્યક્ત્વને ક્ષાધિક સમ્યક્ત્વમાં પરિવર્તિત કરે, જેનાથી ઉત્કૃષ્ટથી રા ભવમાં મુક્તિ મળે.
‘ામો ાણાસ્ટ' એટલે સમ્યગ્ જ્ઞાનને નમસ્કાર કે જે જ્ઞાનમાં અરિહંતનો અહોભાવ છે અને સિદ્ધપદની અર્થાત્ મોક્ષની પ્રબળ ઈચ્છા છે. એ જ્ઞાન કેવળજ્ઞાનને પ્રગટ કરનાર છે.
‘ઈક્કો વિ ામુક્કારો જિાવર વ સહસ્સ વન્દ્વમાણસ સંસાર-સાગારાઓ, તારે ઈ નર વા નારી વા.'
પ્રબુદ્ધ જીવન
શમી ચારિત્રસ્ટ' એટલે સંસારમાં જેની ગતિ અટકી જઈ, સિદ્ધપદ પ્રાપ્તિ માટે જ જેની દેહવર્તના છે એવાં ચારિત્રને નમસ્કાર. સ્વાધીન સ્વાલંબી જીવન જીવવું અને સહજાનંદમાં રહેવું એ જ ચારિત્ર અથવા દેહના ત્યાગ, વૈરાગ્ય, વ્રત, પચ્ચખ્ખાણ સહિતનું ચેતનાનું અરિહંત સિદ્ધની પ્રીતિ ભક્તિમાં પુષ્પતાદિથી નિર્દોષ યોગપ્રવર્તન.
‘ણામો તવસ' એટલે કલ્પતરુ ચિંતામણિરત્નસમ પરમાત્વ પ્રીતિ ભક્તિથી સંસારમાં નિષ્કામતા, દેહાસક્તિનો નાશ અને દેહાવશ્યકની નિરહંકારપક્ષી, અદીનભાવે, યાચકભાવે પૂર્તિ તેમ પુણ્યોદયે પ્રાપ્ત સર્વ સર્વેશ્વર પરમાત્માચરણે સમર્પણ, તેનું નામ તપ. અથવા નિષ્કામભાવ એવો તપ જે પૂર્ણકામ પ્રદાયક છે એને નમસ્કાર.
ઉપરોક્ત ચારેય સાધનાપદમાં વીર્ય ભેળવવાનું છે એટલે કે વીર્ય ફોરવવાનું છે અને સાધના દ્વારા ગુણ પ્રગટ કરવાના છે.
એ દર્શનપદથી દર્શનાચાર આપી નિષ્પદર્શનને સભ્યતાનો પરિવર્તિત કરી પૂર્ણદર્શન એવું કેવળદર્શન પ્રગટ કરવાનું છે.
(૨) જ્ઞાનપદથી જ્ઞાનાચાર આરાધી મિથ્યાજ્ઞાનને સમ્યગ્ જ્ઞાનમાં પરિવર્તિત કરી પૂર્ણ જ્ઞાન એવાં કેવળજ્ઞાનને પ્રગટ કરવાનું છે.
(૩) ચારિત્રપદથી ચારિત્રપાલનથી અનાચાર, દુરાચાર, પપ્પાચાર છોડી સદાચાર, શ્રાવકાચાર, સાધ્વાચાર પાલનાથી સ્વરૂપ સ્પર્ધા કરી, સર્વજ્ઞસ્વરૂપ વેદી, સ્વરૂપસ્થ થઈ, પાર્થિવની પ્રાપ્તિને અનેન્સુખમાં મહાવાનું છે અને સહજાનંદી બની રહેવાનું છે.
(૪) તપપદથી તપાચારની સેવનાથી નિષ્કામ, નિરીહી, તરાગ બની પુનંદી, પૂર્ણકામ બનવાનું છે, જે અાહારીપદ છે કેમકે એ અશરીરી અવસ્થા છે. દેહધારીને દેહ માટે આહારની આવશ્યકતા છે. અર્દશીને આહારની જરૂર નથી.
ગાધર ભગવત ગૌતમ સ્વામીજી મહારાજાનો વીતરાગ તીર્થંકર ભગવંત મહાવીર સ્વામીજીને કરાતો નમકાર આવી સામર્થ્યોગનો ભાવનમસ્કાર હતો. ગૌતમસ્વામીજી, મહાવીર સ્વામી ભગવંત વિના એક ક્ષણો પણ જાવી શકતા નહિ એવી એમની પ્રેમચેતના ભગવાનમાં ભળી ગઈ હતી કે કહી ભગવાનમય બની ગઈ હતી. માટે જ તો ભગવાન હૈ. ગોધમા | હું ગોયમા ! ના સંબોધનથી વાત્સલ્ય વહાવતાં હે તો ગોતમસ્વામી અર્હ ખતે ! અહં ભંતે ! ના ઉચ્ચારણાર્થી ગદગદિત (૫) ઉપરોક્ત ચારેયમાં વર્ષમાનભાવે પૂર્ણતાના પ્રાગટ્ય સુધીની થતાં. એ ભગવાન વતી ભગવતી થઇને જીવતો હતો, તેથી તો ૫૦,૦૦૦ એકધારી ગતિ, એકધારું સાતત્ય જાળવી રાખવું એ વીર્યાચારની છલના કેવળજ્ઞાની ભગવંતના ગુરુ કેવળજ્ઞાન દાતાર બન્યા. ભગવાનના વિસ્ડમાં છે, જેનાથી સર્વ તરાય (વિઘ્ન) પાર કરી અનંતશકિત સ્વરૂપ પ્રગટ વિલાપ કર્યો તો જે ન આર્તધ્યાન કહેવાય તે એમને માટે કેવળજ્ઞાનકરવાનું છે. જીવની ચેતનાશક્તિનું મૂળ વીર્ય આઠ રૂચક પ્રદેશ છે. જૈન જનક શુધ્ધાનરૂપે પરિાખ્યું, કારણ અવિનાશી એવાં ભગવાન માટેનું સર્વ આત્મ પ્રદેશ વ્યાપક બનાવવાનું છે. એ રુદન હતું જે અવિનાશી જ બનાવે.
રુદન
શક્તિથી મળેલું પુણ્ય, પરમાત્મચરાકમલમાં ધરી દેવું અને જગતન ઉપર ઉપકાર કરવી અર્થાત્ જગતણા અદા કરવું,
શક્તિ ભગવાનમાં દાસત્વ માંગે છે અને ભગવાન જગતતિ કરુણ ઇચ્છે છે.
ટૂંકમાં 'વામી અતિાં' એટલે સ્વર્થના અસ્તિત્વનો હોય. 'શો સિદ્ધા' એટલે સ્વરૂપને નમસ્કાર. અર્થાત્ ‘હું દેતુ નથી' એ સ્વરૂપનો જ્ઞાનના બળે સ્વીકાર અને ભગવાન થવા માટે દેહ ત્યાગની તૈયારી જે નિર્વાણાનું લક્ષ્ય છે. 'વામો આયર્નિયામાં' એટલે સદાચાર, પંચાચારનો સ્વીકાર અને ઉદારતાભર્યા વાર, શો ઉપરાણું એટલે જ્ઞાનની સાચી સમજનો પ્રાદુર્ભાવ અને વ્યવહારમાં, વચનમાં પરમ વિનય, ‘ઊમો લોએ સવ્વ સાહૂણં' એટલે કોઇને શંખ દેવું નહિ, ભગવાનનો ઉપકાર
ભગવાનમાંથી કારસ વહે છે. ભગવાનની આંખોમાંથી વીરસ કરે છે.
(સંપૂર્ણ) n કલક : સૂર્યવંદન ઠાકોરદાસ ઝવેરી