Prabuddha Jivan 2003 Year 14 Ank 01 to 12

SR No.: 525988
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 2003
Total Pages: 156
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 11 MB

Page 127

ઑક્ટોબર, ૨૦૦૩
પ્રબુદ્ધ જીવન માનનારા પાપકર્મની લૂંટ કરે છે. પાપ આખરે તો પીંપળે જઈને પોકારે છે. ન કરવાનું કરી બેસે છે. અ-ધર્મ યુક્ત ‘સેક્સ’ એ પાપ છે. પ્રેમધર્મ પાપી પકડાય છે અને સજાને પાત્ર થાય છે. જેવું કરે, તેવું પામે. બાવળિયો =લગ્ન, પણ કામ+અધર્મ વ્યભિચાર. લગ્ન એટલે પ્રભુતામાં પગલાં વાવનાર કદી કેરી મેળવતો નથી. જેવું વાવે, તેવું લણો.
માંડવાં, અને વ્યભિચાર એટલે પશુતાના પાપમાં ગળાબૂડ થવું તે. કામ બધા ધર્મો માને છે કે માણસને તેના કર્મનું ફળ મળે છે. સારાં કર્મ- જાત, નાત, સંબંધ, વિવેક, ધર્મ ચૂકાવી દે છે. અઘટિત કામભોગ, પુણ્યનું ફળ શુભ, પ્રગતિ, સંપત્તિ વગેરે છે. ગીતા કહે છે કે માણસ બળાત્કાર, આડા સંબંધો ને વ્યભિચારનો અંજામ બૂરો આવે છે. જર, શુભ-સત્કર્મોથી પુણ્ય કમાય છે ને સ્વર્ગે જાય છે. પણ પુણ્ય ક્ષીણ જમીન ને જોરુ એ ત્રણ કજિયાનાં છોરુ છે, તેમ પાપનાં પણ ભેરુ છે. થતાં પાછો પૃથ્વી પર આવે છે. જે પુણ્ય કરે છે તેને સ્વર્ગ મળે છે, જે કહે છે કે માણસ સ્વભાવે જ પતનશીલ છે, તેનામાં ‘આદિમ પાપ' પાપ કરે છે તેને નરક મળે છે. પુશ્ય-શુભ કર્મ, પાપ-અશુભ કર્મ એ રહેલું છે. આદમ અને ઈવે ના કરવાનું કર્યું, અને ત્યારથી પાપની બંનેથી રહિત થાય તો મોક્ષ મળે છે. પણ એ ઘણી ઊંચી દશા છે. શરૂઆત થઈ ગઈ. ગ્રીક પુરાવૃત્ત પ્રમાણે દેવ બધાને મોટે ભાગે અસતના આપણે કહીએ છીએ કે પુણ્યથી પ્રગતિ થાય છે, પાપથી અધોગતિ કુંભનું જ પાણી પાય છે, તેથી અસવૃત્તિ ને અસત્યવૃત્તિ જ કર્યા કરે થાય છે. જેણે પાપ કરતાં પાછું નથી જોયું તેને કોણ બચાવે ? છે. માનવથી ચડિયાતું છે દેવત્વ, પણ માણસ મૂળભૂત રીતે પ્રાણી-પશુ
ભારતીય ધર્મશાસ્ત્રો પ્રમાણે અસત્ય, હિંસા, ચોરી, સંઘરાખોરી, છે, તેથી સહેલાઈથી પશુતામાં સરી પડે છે. આહાર, નિદ્રા, ભય અને સ્વચ્છંદ, કામાચાર વગેરે મોટાં પાપ છે. સમાજમાં પણ હત્યા કરવી, મૈથુન એ ચાર લક્ષણો પ્રાણી માત્રનાં છે, માણાસના પણ. આથી માણસ જૂઠું બોલવું, ચોરી કરવી ને છિનાળવું કરવું એ મુખ્ય પાપ કહેવાયાં છે. એ ચારને માટે પાપ કર્મ કરે છે. આહાર માટે તે જીવહિંસા ને ચોરી કરે કામ, ક્રોધ અને લોભને કારણે માણસ દુષ્ટ કર્મો કરી બેસે છે. તેથી છે. નિદ્રાને ખાતર તે કુંભકર્ણ બની પ્રમાદવશ પાપ કરે છે. ભયને ગીતા કહે છે તેમ એ ત્રણેય નરકનાં દ્વાર છે. પાપનું મૂળ કામ-' કારણે તે આક્રમક બની હિંસા કરે છે. મૈથુનને કારણે તે વિવેકભાન વિષયવાસના છે. એ સંતોષાય છે તો બીજો અવગુણ-દોષ લોભ જાગે ભૂલી વ્યભિચાર અને બળાત્કારનાં પાપ કરે છે. શાસ્ત્ર કહે છે કે છે ને લોભે લક્ષણ જાય ને માણસ નીતિ-રીતિ છોડી વસ્તુ, ધન, સંપત્તિ માણસની માણસાઈ તેના ધર્મપાલનમાં છે. ધર્મ એ માણસનો અધિક ને વ્યક્તિને મેળવવા પ્રયત્ન કરે, યુદ્ધ કરે, સંઘર્ષ કરે, જીતે, હારે, મરે. ગુણ છે. ધર્મહીન માણસ પશુ સમાન છે. ધર્મપાલન એ પુણ્ય છે, જો કામ ન સંતોષાય તો ક્રોધ જન્મે. ક્રોધ માણસને પોતાને પણ બાળીને અધર્મ પ્રવૃત્તિ એ પાપ છે. જે ધર્મનું પાલન કરે છે, તેને ધર્મ પાપથી ભસ્મીભૂત કરી દે. ક્રોધી માણસ અંધ બની જાય ને આડેઘડ પાપ ભેગાં બચાવે છે. ધર્મ એ પુણ્યની ખેતી છે. કવિએ કહ્યું છે કે “જીવા પટેલિયા કરે. ક્રોધ પાપનું મૂળ છે. ગીતાએ દર્શાવ્યું છે તેમ, વિષયોનું ધ્યાન રે ! તું સતુની ખેતી કરજે.” વિવેકની વાડ વડે સત્ય-પુણ્યનું જતન કરવાથી તેમાં આસક્તિ જાગે, આસક્તિથી કામ જન્મ, કામથી ક્રોધ કરવાનું છે. જે ધર્મ-વિવેકને વીસરીને પાપનાં પોટલાં બાંધે છે, તે જન્મ, ક્રોધથી સંમોહ જાગે, સંમોહથી સ્મૃતિ નાશ પામે. સ્મૃતિ નાશ પાપના ભારથી જ મરી જાય છે. શાણા સમાજમાં પાપીઓને કોઈ સ્થાન પામતાં બુદ્ધિ નાશ પામે અને બુદ્ધિનાશ થતાં માણસનો વિનાશ થાય છે. નથી. માણસ પાપને ચાહે તો તેનું વ્યક્તિગત જીવન જ નહિ, તેનું પાપનું ફળ વિનાશ છે.
સમાજજીવન પણ ખતમ થઈ જાય. માણસે પાપ કરતાં સો વાર વિચારવું જોઇએ. આપણાથી કોઈ પાપ તુલસીદાસે કહ્યું છે: “દયા ધરમ કા મૂલ હૈ, પાપ મૂલ અભિમાન.' ન થઈ જાય તેનું સતત ધ્યાન રાખવું જોઇએ. તૃણા-વાંસનાનો છેદ દયા એ ધર્મનું મૂળ છે, અભિમાન એ પાપનું મૂલ છે. માણસ અભિમાન, કરવો જોઇએ, જેથી ખોટું કર્મ ન થાય. બીજાને ક્ષમા આપવી જોઇએ, ઘમંડ, ગર્વ અને અતિ માનના ખ્યાલમાં ઘણાં દુષ્ટ કર્મો કરે છે, રાવણો જેથી હિંસા ન થાય. નાની હિંસા એ પાપ છે, તો યુદ્ધના મહા સંહારના અભિમાનને કારણે સીતાહરણનું પાપ કર્યું, અને વિનાશ નોતર્યો. હિટલર, પાપનું તો કહેવું જ શું ? મહાભારતમાં વિજય મેળવ્યા પછી પાંડવો નેપોલિયન, ચંગીઝખાન જેવા સરમુખત્યારે અભિમાનમાં ને અભિમાનમાં આખરે તો સ્વર્ગારોહણામાં પોતાના પાપને કે ભૂલને કારણે એક પછી વિશ્વમાં મોટા પાયે સંહાર કરી પતન અને મૃત્યુ પામ્યા. મહાસત્તાઓ : એક મૃત્યુ પામે છે. માટે જ પાપ કરતાં પાછા વળો.
પોતાના સ્વાર્થ અને અભિમાનને કારણે સંહાર કરે છે. સમ્રાટ અશોકે મોટે ભાગે માણસ બે પ્રકારની ભૂખને સંતોષવા જતાં પાપમાં પડે કલિંગ પર વિજય મેળવ્યો, પણ તેની હિંસાની ખુંવારી જોઈ, ત્યારે તેણે છે: (૧) પેટની ભૂખ અને (૨) કામ-વિષય-વાસના (Sex) ની ભૂખ. અહિંસાનો માર્ગ અપનાવ્યો. પાપમાંથી ઉગરવાનો, પાપીમાંથી પુણ્યશાળી પેટનો ખાડો પૂરવા માણસ કયું પાપ નથી કરતો ? “બુભુક્ષિતઃ કિન્ન બનવાનો એક જ માર્ગ છેઃ પશ્ચાત્તાપ, પસ્તાવો. કરોતિ પાપમ્ ?' ભૂખ્યો માણસ કયું પાપ નથી કરતો ? ભૂખ્યો માણસ કવિ કલાપીએ કહ્યું છે તેમ, પાપી પેટને વાસ્તે મહેનતની પવિત્ર રોટી કમાવાને બદલે હરામખોર, ‘હા પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું સ્વર્ગથી ઊતર્યું છે, ચોર, લૂંટારો, સંઘરાખોર, નફાખોર અને ભ્રષ્ટાચારી બને છે. પાપી પાપી તેમાં ડૂબકી દઈને પુણ્યશાળી બને છે.” પેટને માટે વાલિયો લૂંટારો ચોરી અને ડાકુગીરીનું પાપ કરતો હતો. માણસ ભૂલનો એકરાર કરી પ્રાયશ્ચિત્ત કરે, તો પવિત્ર બને. પાપીના નારદજીએ એને સમજાવ્યું કે તું જેમને માટે પાપ કરે છે, તે તારા પુણ્યનો ઉદય પશ્ચાત્તાપથી થાય છે. પશ્ચાત્તાપથી વાલિયો લૂંટારો વાલ્મીકિ પાપનાં ભાગીદાર બનવા નહિ આવે, ત્યારે તેની આંખો ઉઘડી, અને તે ઋષિ બન્યો, રાજા અશોક મહાન ધર્મસમ્રાટ બન્યો, “જગનો ચોરટો' ઋષિ વાલ્મીકિ બન્યો. એવી જ રીતે માણસ પેટનો ખાડો પૂરવા ફળફળાદિ, એવો જેસલ “પીર' બન્યો. સતી તોરલે જેસલના જીવન વહાણને ડૂબતું અનાજ કે વનસ્પતિને બદલે પશુ, પંખી, પ્રાણીને મારીને, માંસાહાર કરે બચાવવા કહ્યું, “પાપ તારું પરકાશ જાડેજા, ધરમ તારો સંભાળ રે.’ છે તે પણ પાપ છે. જીવહિંસા મોટું પાપ છે. યુદ્ધમાં પણ, માંસાહારમાં અને જેસલ લૂંટારાએ પણ એક પછી એક પાપ પ્રગટ કરી, પાત્તાપ પણ મહાહિંસા છે, મહામૃત્યુ છે. દયા એ ધર્મનું મૂળ છે.
કર્યો, તો તે પવિત્ર પીર બની ગયો. પાપથી મુક્ત થવાનો આ માર્ગ છે. માણસ જાતીય વૃત્તિને સંતોષવા જતાં પણ પાપ-પુણ્યનો વિવેક પાપને પ્રેમ ના કરો, પાપને પંથેથી પાછી દોડી આવો, અને પુણયને ભૂલી જાય છે અને પાપ કરી બેસે છે. કામી આંધળો બની જાય છે અને માર્ગે વળો. પ્રેમ તો પુણયને થાય, પાપને તો ફગાવી દેવું જ રહ્યું.