Prabuddha Jivan 1995 Year 06 Ank 01 to 12

SR No.: 525980
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1995
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 14 MB

Page 66

પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬-૭-૯૫
વખત ચાલે નહિ. કોઈ એક વસ્તુ પાંચ દશ વર્ષ સારી રીતે ચાલી તો ઘણું આપણે પણ સુખી થઈએ અને બીજા પણ સુખી થાય. એ વખતે એક થયું. પછી એ ફેંકી દેવાની રહે. “વાપરીને ફેંકી દો'-એ પ્રકારની વેપારી શ્રીમંત ઉદ્યોગપતિએ એવું કહ્યું કે “નિવૃત્ત થવાનીતમારી વાતની સાથે નીતિ દુનિયાની ઘણી કંપનીઓની થઈ ગઈ છે. એના કારણે દુનિયાના હું સંમત થતો નથી. હું એક કારખાનું ચલાવું છું. અને એમાં બે હજાર બિજારોમાં રોજે રોજ નવો નવો માલ ઠલવાય છે અને લોકોના ઘર સુધી માણસો કામ કરે છે. બે હજાર માણસોને રોજી-રોટી આપવાની તે પહોંચાડવાનો, બલકે લોકોના ઘરમાં તે ઘૂસાડવાનો યુક્તિપૂર્વક જવાબદારી મારી છે. તમારા કહેવા પ્રમાણે હું જો નિવૃત્ત થઈ જાઉં તો પ્રલોભનો સહિત પ્રયત્ન થાય છે. દુનિયાનું વર્તમાન અર્થકારણ એક એબે હજાર માણસોનું શું થાય?તેઓ નિરાધાર થઈ જાય. મારે કારખાનું જુદી જ પદ્ધતિએ ચાલી રહ્યું છે. તેથી લોકોને અવનવી ચીજો માટે ચાલુ રાખવું એ મારું સામાજિક કર્તવ્ય છે.” આકર્ષીને તેમનું ધન કેમ ખેંચી લેવું એની શાસ્ત્રીય તાલીમ એવા મેં એમને કહ્યું કે કેટલીકવાર આપણને આપણી અનિવાર્યતા લાગે એજન્ટોને અપાય છે.
છે, તેમાં આપણો સૂક્ષ્મ અહંકાર પણ હોય, પરંતુ વાસ્તવમાં તેવી દુનિયામાં બધા જ લોકો એકસરખી આવકવાળા, એકસરખાં અનિવાર્યતા હોતી નથી. અચાનક નિવૃત્ત થવાની જો અનૂકૂળતા ન હોય સાધન-સગવડ ધરાવનાર બને એવું ક્યારેય શક્ય નથી. આર્થિક તો ક્રમિક રીતે નિવૃત્ત થવાનો વિચાર પણ અમલમાં મૂકવાની શરૂઆત અસમાનતાનું લક્ષણ લોકોમાં હંમેશ રહેવાનું. એટલે આર્થિક સમૃદ્ધિની કરી દેવી જોઇએ. ક્યારેક તો એવો વખત આવશે કે જ્યારે આપણે નહિ સાથે લોકોમાં આર્થિક અસમાનતાનું તત્ત્વ આવ્યા વગર રહે નહિ. હોઈએ એ વખતે શું થશે એવી કલ્પના કરીને અગાઉથી તે માટે આયોજન અસમાનતા જો આવે તો કુદરતી રીતે ત્યાં ઇર્ષ્યાનું તત્ત્વ પણ આવ્યા કરવું જોઇએ. બે હજાર માણસોને રોજી રોટી આપવાની જવાબદારી વગર રહે નહિ. પ્રજાનો કેટલોક વર્ગ ખૂબ અમનચમન કરતો હોય અને જેમ આપણી છે તેમ એટલા લોકોને અચાનક બેકાર બનાવી દેવાનું બીજો મોટો વર્ગ બે ટંક ભોજન પણ પામતો ન હોય તો ત્યાં શ્રીમંતો પ્રત્યે જોખમ પણ આપણે કદાચ કરી બેસીએ. માટે અમુક ઉંમરે માણસે પ થયા વગર રહે નહિ.
પોતાના વેપાર-ધંધાને વિકસાવવાના સ્વપ્ર છોડી દેવા જોઈએ. - દુનિયાના કેટલાક દેશોના થોડા કે વધુ લોકો અત્યંત સમૃદ્ધ બનેલા દેખાશે, પરંતુ સમગ્ર દુનિયામાં જાતે ફરીએ અને શહેરોથી દૂર દૂરના હવે કુદરતનું બનવું એવું થયું કે આ વાત પછી ત્રણેક મહિનામાં વિસ્તારોમાં ફરીને જો સરખું અવલોકન કરીએ તો જણાશે કે દુનિયાની હૃદયરોગના હુમલાને કારણે એ ઉદ્યોગપતિનું અચાનક અવસાન થયું. વસતીના અર્ધાથી વધુ લોકો મધ્યમ કે નિમ્ન કક્ષાનું સાધારણ જીવન નિવૃત્ત થવાની તેમની ભાવના તો દૂર રહી પણ તેમની અચાનક જીવી રહ્યા છે. કેટલાય લોકો અસહ્ય ગરીબીમાં પોતાનું જીવન જેમ તેમ વિદાયને કારણે કારખાનામાં મોટી ખોટ આવવા લાગી. અને થોડાંક પૂરું કરે છે. મનુષ્યજન્મ જાણે કે વેઠ-વૈતરું કરવા માટે એમને મળ્યો હોય મહિનામાં કારખાનું બંધ કરવાનો વખત આવ્યો. બે હજાર માણસો એવું જોવા મળે છે.
કામ-ધંધા વગરના બની ગયા. દરેક વખતે આવું જ બને છે એવું નથી, ઇ. સ. ૧૯૧૭ના ઓક્ટોબરમાં રશિયામાં લોહિયાળ ક્રાંતિ થઇ. પરંતુ માણસે દીર્ધદષ્ટિથી વિચારવાની જરૂર તો રહે જ છે. ઝારખંશી રાજાઓને ઉથલાવી પાડવામાં આવ્યા. તે વખતે કેટલેક ઠેકાણે વેર લેવા નીકળેલા ગરીબ લોકોએ શ્રીમંતોને વીણી વીણીને મારી નાખ્યા જેઓએ શુદ્ધ ધાર્મિક અને આધ્યાત્મિક દૃષ્ટિથી પોતાનું જીવન હતા. મારનાર વ્યક્તિ શ્રીમંતને નામથી પણ ઓળખતી ન હોય. અંગત પસાર કરવું છે તેઓએ તો વિચારવું જોઇએ કે પોતાની પાસે પોતાનો રીતે એની સાથે કોઈ સંબંધ ન હોય. જે વેર હતું તે વ્યક્તિગત ન હતું. જીવન નિર્વાહ ઘણી સારી રીતે થઇ શકે એટલું ધન જો હોય તો તેઓએ જે વેર હતું તે ગરીબાઈનું, શ્રીમંતાઇ પ્રત્યેનું વેર હતું. શ્રીમંતાઈના વધુ કમાવા માટેની પ્રવૃત્તિ છોડી દેવી જોઈએ. સ્વેચ્છાએ પોતે નિવૃત્તિ મૂળમાં અતિ પરિગ્રહની વૃત્તિ રહેલી હતી. ગરીબો પાસે રહેવાને સરખું સ્વીકારી લેવી જોઈએ. નિવૃત્ત શાંત, સ્વસ્થ, જીવન જીવવું જોઇએ. ઘણા ઘર ન હતું, પહેરવાને પૂરતાં કપડાં ન હતાં. ખાવાને માટે પૂરતું ભોજન માણસો પોતાના વેપાર ધંધાને એટલો બધો વિકસાવે છે અને પછી પોતે મળતું ન હતું. બીજી બાજું શ્રીમંતોની મિજબાનીઓના એઠવાડના જ અંદર એટલા બધા ખૂંપતા જાય છે. કે તેમને માટે તેમાંથી નીકળવું ઢગલા કચરામાં ઠલવાતા હતા. આવું હોય તો દેખીતી રીતે ગરીબોને જીવનના અંત સુધી શક્ય બનતું નથી. ઘણો સારો વેપાર-ધંધો ચાલતો શ્રીમતો તરફ ઈર્ષા, દ્વેષ અને નફરત વગેરે થયા વગર રહે નહિ. હોય તો પણ માણસે તેમાંથી વેળાસર નિવૃત્ત થવાની ભાવના સેવવી હિંસાનો વંટોળ જાગે તો તેમાં પહેલાં નિશાન તરીકે શ્રીમંતો જ આવે. જોઈએ અને તે પ્રમાણે યોજના પણ અગાઉથી વિચારવી જોઈએ.
કોઈ એક માણસ જ્યારે પોતાની શક્તિ અનુસાર વધુ પડતું વેપાર-ધંધામાં માણસે પોતાના ઉત્તરાધિકારીનો વેળાસર વિચાર કરી કમાવાનો પ્રયત્ન કરે છે, ત્યારે વ્યાવહારિક રીતે જ બીજા કેટલાક લેવો જોઇએ. માણસોની કમાવાની તક ઝુંટવાઈ જાય છે. શ્રીમંતો પોતાના પૈસાના શાસ્ત્રકારોએ વસ્તુ પ્રત્યેની આસક્તિને, મુર્છાને પણ પરિગ્રહ જોરે, મોટાં સાહસો કરવાની શક્તિ વડે, બીજાને હંફાવવાની તાકાત તરીકે ઓળખવી છે, એટલે માણસે સ્થૂલ પરિગ્રહન વધારવો જોઈએ દ્વારા મોટી કમાણી કરી લેવાની તક ઝડપી લે છે. વ્યાવહારિક દષ્ટિએ એટલું જ નહિ, પરિગ્રહ વધારવાની ઇચ્છા પણ ના સેવવી જોઇએ, એમાં કશું ખોટું નથી એમ કેટલાંકને લાગે, પરંતુ સામાજિક ન્યાય અલ્પતમ પરિગ્રહ પોતાની પાસે હોય, પરંતુ તેના ઉપભોગમાં અતિશય (Social Justice)ની દૃષ્ટિએ તેમાં અન્યાય અવશ્ય રહેલો જણાશે. રસ પડતો હોય તો તે પણ વજર્ય ગણવામાં આવ્યો છે. એટલા માટે પણ માણસે પરિગ્રહની મર્યાદા બાંધી લેવી જોઈએ. માણસે સૂક્ષ્મ તત્ત્વદ્રષ્ટિએ વિચારીએ તો પરિગ્રહ એટલે પગલાસ્તિકાય. આજીવિકા અર્થે પૂરતું મળતું હોય તો વેળાસર નિવૃત્તિ સ્વીકારી લેવી પુદ્ગલનું ચૈતન્ય સાથેનું વેરતો અનાદિ કાળથી ચાલ્યું આવે છે. પુદગલ જોઈએ. એવા લોકો જે સુખ-શાંતિનો અનુભવ કરે છે તે અનેરો છે. ચેતનનો પીછો જલદી છોડે એમ નથી. જે જીવ પરિગ્રહમાં- ૫ગલમાં
આસક્ત બને છે તે પોતે પોતાના પ્રત્યે જ વેર બાંધે છે. કેટલાંક વર્ષ પહેલાં એક નાનકડા વર્તુળમાં મેં એમ કહ્યું કે સાઠ પરિગ્રહનો ત્યાગ એટલે પુગલનો ત્યાગ. જીવનો એટલે કે . વર્ષની નિવૃત્તિ વયનો વિચાર આપણા પૂર્વજોએ યોગ્ય રીતે જ કર્યો છે. ચેતનનો ઉચ્ચત્તમ આદર્શ એ જ હોવો ઘટે. અને આપણે આપણા જીવનમાં એ પ્રણાલિકાને જો અનુસરીએ તો .
Dરમણલાલ ચી. શાહ