Prabuddha Jivan 1995 Year 06 Ank 01 to 12

SR No.: 525980
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1995
Total Pages: 138
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 14 MB

Page 35

તા. ૧૬-૩-૯૫
પ્રબુદ્ધ જીવન
अभयं ज्ञाताद् अभयं पुरो यः अभयं नक्त अभयं दिवा न :સર્વ આશા મમ મિત્ર ભવતુ અથર્વવેદ ૧૯.૧૫-૧૬ જ્યાં ભય છે ત્યાં પરાજય છે. જ્યાં અભય છે તે અજય છે. ભયમાં આમય છે. અભય નિરામય છે. ભયમાં અનુમય છે. અભયમાં વિનય છે. ભયમાં વિલય છે. '
અભયને તેજોવલય છે: નિર્ભય નિર્દય હોઈ શકે. અભય સદય છે.
જ્યાં ભય છે ત્યાં ક્ષય છે. અભય અક્ષય છે. યજુર્વેદના આર્ષદ્ર ઋષિ આર્તપ્રાણ પ્રાર્થે છે.' यतो यतः समीहसे ततो नो अभयं कुरु । शं नः कुरु प्रजाभ्यः अभयं नः पशुभ्यः ॥ ॐ शान्तिः शान्तिः शान्तिः ।
સંતહૃદયી સારસ્વત પ્રા. ફિરોજ કાવસજી દાવર
પ્રા. કાન્તિભાઈ બી. શાહ ૧૯૯૨નું વર્ષ ગુજરાતના એક વિરલ વિદ્યાસારસ્વત પ્રા. ફિરોઝ વર્ગવ્યાખ્યાનો સદાયે વિઘાતેજથી વિભૂષિત થતાં. વિષયનો તલસ્પર્શી કાવસજી દાવરનું જન્મશતાબ્દી-વર્ષ હતું. ગુજરાતની કેટલીક શિક્ષણ અભ્યાસ, અસ્મલિત વાગ્ધારા, વિશદતાપૂર્ણ છણાવટ અને અંગ્રેજીની સંસ્થાઓએ, દાવર સાહેબના વ્યાપક શિષ્ય સમુદાયે અને બહોળા સાથે સંસ્કૃત-ફારસીના અનેક સંદર્ભોની પ્રસ્તુતિ દ્વારા એમનાં ચાહકવર્ગે પોત પોતાની રીતે આ સંનિષ્ઠ શિક્ષણ કારનું પુણ્યસ્મરણ કર્યું. વ્યાખ્યાનો વિદ્યાર્થીઓને પ્રભાવિત કરતાં અને જ્ઞાનનો પ્રકાશપુંજ અમદાવાદ પારસી પંચાયતે “વિલક્ષણ વિભૂતિ' નામે સ્વ. સદ્ગુરુ પ્રા. પાથરતાં. વિદ્યાવ્યાસંગને પૂજા માનનારા દાવરસાહેબમાં દાવર-સ્મૃતિગ્રંથ પ્રકાશિત કરી, એના વિમોચન-સમારોહ નિમિત્તે અભ્યાસક્રતા, વાચનમનનની એકાગ્રતા અને જ્ઞાનવિતરણની દાવર સાહેબને ભવ્ય શ્રદ્ધાંજલિ અર્પણ કરી.
સંનિષ્ઠાના ગુણો સહજભાવે જ મૂર્ત થતા. એટલે તો એમના સન્માનના - પ્રા. ફિરોઝ શાવરનો જન્મ તા. ૧૬-૧૧-૧૮૯૨ના રોજ પ્રત્યુત્તરમાં એમણે કહેલું કે “સંનિષ્ઠા, પ્રામાણિકતા અને કર્તવ્યનિષ્ઠા
અહમદનગર ખાતે થયો. એમના પિતા કાવસજી જાહેર બાંધકામ એ કાંઈ મારા આગવા ગુણ નથી. રમતમાં જેમ નિયમો હોય એમ વિભાગના કાબેલ હિસાબનીસ હતા. એમને નોકરી અર્થે ગામેગામ શિક્ષણના ક્ષેત્રે પણ આ તો પ્રાથમિક નિયમો છે.'
કરવાનું થતું. માતા દીનામાય એક લેખિકા હતા. અને ‘આરઈતી' ઈ. સ. ૧૯૩૩માં દાવરસાહેબનું લગ્ન સૂરતના જાણીતા જજ તિખલ્લુસથી પારસી અખબાર અને સામયિકોમાં લેખો-વાર્તાઓ લખતાં. દીનશાહ મહેતાનાં પુત્રી સુનામા સાથે થયાં. તેઓ સાચા અર્થમાં દાવર સાહેબને શાવકશાહ નામે એક મોટાભાઇ અને પાંચ બહેનો હતાં. એક વિનમ્ર અને સુશીલ ગૃહિણી બની રહ્યાં. દાવરસાહેબને સંતાનમાં
એક દીકરી. પોતાનાં માતુશ્રી દીનામા જે “આરઇતી' ઉપનામથી અહમદનગર દાવરસાહેબની જન્મભૂમિ બન્યું, પણ કર્મભૂમિ લખાણો કરતાં તેમની સ્મૃતિરૂપે દાવરસાહેબે પુત્રીનું નામ પણ બન્યું ગુજરાતનું અમદાવાદ. ગવર્નમેન્ટ મિડલ સ્કૂલમાં અને ત્યારબાદ આરમતાં રાખ્યું. આર. સી. હાઇસ્કૂલમાં શાળાનું શિક્ષણ લીધું. મેટ્રિક થઈ ૧૯૦૯માં અધ્યાપનકાર્યની સમાંતરે દાવરસાહેબનું લેખનકાર્ય પણ સતત ગુજરાત કૉલેજમાં અભ્યાસાર્થે જોડાયા. ૧૯૧૨માં કોલેજમાંથી સ્નાતક ચાલતું રહ્યું. નિવૃત્તિ પછીયે, આંખની તીવ્ર ઝાંખપ છતાં, એમનો થયા અને દક્ષિણા ફેલોશિપ પ્રાપ્ત કરી. અંગ્રેજી અને ફારસી વિષયો સાથે લેખન-વાચનનો સ્રોત વહેતો જ રહ્યો. દાવરસાહેબે લખેલાં પુસ્તકોમાં ૧૯૧૩માં મુંબઈ યુનિવર્સિટીમાંથી એમ.એમ. થયા. પિતાજીની ૧. At and Morality and other essays. ૨. Iran and its . ઇચ્છાથી એમણે કાયદાનું શિક્ષણ પણ લીધું અને ૧૯૧૬માં culture. ૩. Iran and India through the Ages. ૪. : એલ.એલ.બી.ની પદવી પ્રાપ્ત કરીને યુનિવર્સિટીનું બનાજી પારિતોષિક socrates and Christ ૫. Life of sir Naoroji Vakil ૬. . મેળવ્યું. વકિલાત કરવા માટે એમનું મન નહિ માનતા છેવટે પિતાજીએ Parsis and Racial suicide ૭. મોત પર મનન ૮. ઇરાનનનો. પુત્રને વકીલ બનાવવાનો આગ્રહ જતો કર્યો. પૂનાની ડેક્કન કોલેજમાં ચેરાગ ૯, જરથુસ્ત્ર દર્શન ૧૦. જરથોસ્તી અને બહાઈ ધર્મપ્રકાશઅંગ્રેજીના વ્યાખ્યાતા તરીકે જોડાઈને દાવરસાહેબે અધ્યાપકીય એટલાં પુસ્તકોનો સમાવેશ થાય છે. આ ઉપરાંત “Reflections” એ કારકિર્દીનો આરંભ કર્યો. તે પછીનું ૧૯૧૬થી ૧૯૬૬ સુધીનું પૂરી ગુજરાત કોલેજ શતાબ્દી સમિતિ દ્વારા પ્રકાશિત અને પ્રિ. ડૉ. અડધી સદીનું એમનું જીવન અધ્યાપક તરીકે મા સરસ્વતીનાં ચરણોમાં આરઈતી દાવ૨ સંપાદિત દાવરસાહેબનાં લખાણોનો સંકલનગ્રંથ છે. જસમર્પિત થયું. ૧૯૨૦થી ૧૯૪૭ સુધી એમણે અમદાવાદની ગુજરાત દાવ૨સાહેબનું “મોત પર મનન' પુસ્તક આપણે ત્યાં મૃત્યુ વિષયક કૉલેજમાં અંગ્રેજીના વ્યાખ્યાતા તરીકે સેવાઓ આપી. તે પછી એલ.ડી. ચિંતન રજૂ કરતાં પુસ્તકોમાં ઘણું મહત્ત્વનું સ્થાન ધરાવે છે. આ પુસ્તક આર્ટસ કોલેજમાં અંગ્રેજીના પ્રાધ્યાપક અને વિભાગાધ્યક્ષ બન્યા. અને લેખન પાછળ પણ એક ઇતિહાસ છે. ઇ. સ. ૧૯૪૧માં દાવરસાહેબ ૧૯૬૬માં નિવૃત્ત થયા ત્યાં સુધી પૂરા આનંદ અને સંતોષપૂર્વક ટાઇફોઈડના જવરમાં સપડાયા અને ઉપરાછાપરી એના ત્રણ હુમલાનો અધ્યાપનકાર્ય કરતા રહ્યા.
ભોગ બન્યાં. મુંબઈના તબીબોએ ત્રણેક દિવસ તો આશા પણ છોડી અર્ધી સદી સુધીના એમના અધ્યાપન દ્વારા ઊછરતી ત્રણ દીધેલી. પણ દૈવયોગે તેઓ એમાંથી ઊગરી ગયા. મૃત્યુની છેક સમીપે યુવાપેઢીઓને એમણે અંગ્રેજી સાહિત્યનું શિક્ષણ આપ્યું અને એમાંના પહોંચી ચૂકેલા દાવર સાહેબના મનમાં મૃત્યુ વિશે જે સ્વાનુભૂતિસભર ઘણા આજે અંગ્રેજીના વિદ્વાન અધ્યાપકો તરીકે ખ્યાત થયા છે. વિચારમંથન ચાલ્યું એનું આવિષ્કરણ એટલે આ “મોત પરમનન' ગ્રંથ.
અવિરત સ્વાધ્યાય અને ચિંતન-મનને એક સફળ શિક્ષણકાર ૧૯૫૬માં ઇરાનની તેહરાન યુનિવર્સિટી તરફથી ત્રણ મહિના તરીકેના દાવ૨સાહેબના પાયાને દઢ કર્યો. દાવરસાહેબનાં માટે મુલાકાતી પ્રાધ્યાપક તરીકે દાવર સાહેબને નિમંત્રણ મળતાં એમણે