Prabuddha Jivan 1993 Year 04 Ank 01 to 12

SR No.: 525978
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1993
Total Pages: 136
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 13 MB

Page 56

પ્રબુદ્ધ જીવન
તા. ૧૬-૪-૯૭ અને તા. ૧૬-૫-૯૩.
એમના વ્યાખ્યાનોની અને એમની સમજાવવાની શક્તિની એટલી બધી મહારાજ)મળ્યા. મુનિ આનંદસાગર વય તથા દીક્ષાપર્યાયમાં નાના અસર થઈ કે એમનાથી ઉંમરમાં મોટા એક શ્રીમંતને એમની પાસે દીક્ષા હતા. વળી ભાષા, વ્યાકરણ તથા શાસ્ત્રઅભ્યાસ કરવા માટે બહું લેવાનું મન થયું. શ્રીમંત શ્રાવકને ખાવા પીવાનો ઘણો શોખ હતો. ઉત્સુક હતા. એટલે મહારાજશ્રીએ એમને કેટલાક દિવસ સાથે રહીને રોજ જમવામાં પેંડા વગર એમને ચાલતું નહિ. બીડી વગેરેનું પણ વ્યાકરણનો અભ્યાસ કરાવ્યો. ત્યાર પછી મહારાજશ્રી વિહાર કરીને એમને વ્યસન હતું. આથી ઘરનાં દીક્ષા લેતાં એમને અટકાવતાં હતાં. પાલિતાણા પધાર્યા. કોર્ટમાં પણ કેસ દાખલ કર્યો હતો. તેમ છતાં તેમણે મક્કમ રહીને * પાલિતાણામાં ત્યારે શ્રી દાનવિજયજી બિરાજતા હતા તેઓ મહારાજશ્રી પાસે દીક્ષા લીધી. એમનું નામ સુમતિવિજય રાખવામાં વિદ્વાન અને તાર્કિકશિરોમણિ હતા. તેમની વ્યાખ્યાનશૈલી પણ આવ્યું. દીક્ષા લીધી એટલે તરત એમનાં વ્યસનો અને શોખ કુદરતી છટાદાર હતી. એ વખતે પાલિતાણાના ઠાકોરને શત્રુંજય તીર્થ અંગે રીતે છૂટી ગયા. તેઓ મહારાજશ્રીના સાન્નિધ્યમાં સંયમ જીવન સારી જૈનો સાથે ઘર્ષણ ચાલતું હતું. પરંતુ પંજાબી નીડર મુનિ દાનવિજયજી રીતે પાળવા લાગ્યા.
વ્યાખ્યાનમાં વારંવાર ઉદબોધન કરતા કે ઠાકોરની આપખુદી ચલાવી જામનગરમાં ચાતુર્માસની બીજી એક મહત્ત્વની ફલશ્રુતિ એ હતી લેવી ન જોઈએ. આથી ઠાકોર મહારાજશ્રી દાતવિજયજી ઉપર ચાંપતી કે મહારાજશ્રીની નિશ્રામાં સિદ્ધાચલજી તથા ગિરનારનો છરી પાળતો
નજર રાખતા. મહારાજશ્રી નેમિવિજયજીને લાગ્યું કે આ સંઘર્ષ અત્યારે સંઘ કાઢવામાં આવ્યો મહારાજશ્રીનો તીર્થયાત્રા સંઘનો આ પ્રથમ જ
વધારવામાં સાર નથી. દાનવિજયજીની ઉપસ્થિતિથી એ વધવાનો અનુભવ હતો, પણ એ અનુભવ એટલો સરસ હતો કે પછી તો
સંભવ છે અને બધાના દેખતાં વિહાર કરીને જાય તો પણ તર્કવિતર્ક મહારાજશ્રીના ચાતુર્માસ પછી ઘણે સ્થળેથીતીર્થયાત્રા સંઘનું આયોજન
થવાનો સંભવ છે. એટલે મહારાજશ્રીએ તેઓને પરોઢિયે પાલિતાણા થયું હતું.
રાજ્યની બહાર મોકલી દીધા અને પોતે ત્યાં રોકાઈ વાતાવરણ શાંત મહારાજશ્રીને દીક્ષા લીધાને લગભગ છ વર્ષ થઈ ગયાં હતાં.
કરાવ્યું. પાલિતાણાથી વિહાર કરી મહારાજશ્રી અમદાવાદ પધાર્યા. દીક્ષા લીધા પછી તેઓ પોતાના વતનમાં પધાર્યા નહોતા. આથી
દાનવિજયજી મહારાજ તે અગાઉ અમદાવાદ આવી ગયા હતા અને મહુવાના સંઘે તેમને વિ.સં. ૧૯૫૧નું ચાતુર્માસ મહુવામાં કરવા માટે
પાંજરાપોળના ઉપાશ્રયે બિરાજમાન હતા. એમણે તે વખતે પધારવાની આગ્રહભરી વિનંતી કરી. જામનગરના ચાતુર્માસ અને
તત્ત્વાર્થસૂત્ર ઉપર વ્યાખ્યાનો ચાલુ કર્યા હતાં, અને તેમને સાંભળવા તીર્થયાત્રા સંઘ પછી વિહાર કરતાં કરતાં મહારાજશ્રીએ જ્યારે
| માટે શ્રાવકોની સંખ્યા ઘણી વધી હતી. દાનવિજયજી મહારાજ ઘણા મહુવામાં પ્રવેશ કર્યો ત્યારે મહોત્સવપૂર્વક એમનું ભવ્ય સામૈયું કરવામાં
'વિદ્વાન હતા, દેખાવે તેજસ્વી હતા, શાસ્ત્રજ્ઞ હતા અને સરસ વક્તા
હતા, એટલે એમની વાણીનું આકર્ષણ ઘણાને થયું હતું. એવામાં આવ્યું હતું. દીક્ષા પછી મહારાજશ્રીનો મહુવામાં આ પ્રથમ પ્રવેશ હતો. એમના માતાપિતા હયાત હતા. મહારાજશ્રી એમના ઘરે
એમની તબિયત બગડી. આરામ માટે શેઠ હઠીસિંહની વાડીએ તેઓ
ગયા. તેમણે વ્યાખ્યાનની જવાબદારી મહારાજશ્રી નેમિવિજયજીને વહોરવા પધાર્યા ત્યારે પોતાના દીક્ષિત પુત્રને વહોરાવવામાં તેઓ
સોંપી. અમદાવાદ જેવું મોટું નગર, પાંજરાપોળનો ઉપાશ્રય, જાણકાર ગદગદિત થઈ ગયા હતા.
પ્રતિષ્ઠિત શ્રોતાવર્ગ, એમાં મહારાજશ્રી નેમિવિજયજીનું પહેલી વાર મહુવામાં મહારાજશ્રીએ મૈત્રી આદિ ચાર ભાવના ઉપર સરસ
પધારવું તેમ છતાં એમણે તત્ત્વાર્થસૂત્ર ઉપર એવાં સરસ વ્યાખ્યાનો વ્યાખ્યાનો આપ્યાં. એમનો અવાજ બુલંદ હતો. એમના વ્યાખ્યાનો
આપ્યાં કે મહારાજશ્રીને ચાતુર્માસ ત્યાં જ કરવા આગ્રહભરી વિનંતી સાંભળવા માટે વિશાળ જનમેદની ઉપસ્થિત રહેતી. આ ચાતુર્માસ
થઈ. એ વખતે શેઠ મનસુખભાઈ ભગુભાઈ, શેઠ હઠીસિંહ કેસરીસિંહ, દરમિયાન મહારાજશ્રીના હસ્તે બે મહત્વના કાર્યો થયાં: (૧) એમની
શેઠ લાલભાઈ દલપતભાઇ, શેઠ ધોળશાજી, શેઠ મણિભાઈ પ્રેરણાથી મહુવામાં પાઠશાળા સ્થાપવામાં આવી એને માટે દાનની
પ્રેમાભાઈ, શેઠ પાનાચંદ હકમચંદ, શેઠ ડાહ્યાભાઈ દેવતા વગેરે રકમ મહારાજશ્રીના બહારગામના બે ભક્તો તરફથી મળી અને (૨)
ખ્યાતનામ શ્રેષ્ઠીઓ મહારાજશ્રીના વ્યાખ્યાનમાં આવતા. મહારાજશ્રીના હસ્તે મહુવાના એક ગૃહસ્થને દીક્ષા આપવામાં આવી
અમદાવાદના વિ. સ. ૧૯૫૩ના ચાતુર્માસ પછી મહારાજશ્રી અને એમનું નામ મુનિ સૌભાગ્યવિજયજી રાખવામાં આવ્યું. વિહાર કરીને કપડવંજ પધાર્યા હતા. તે વખતે ખંભાતથી શેઠ શ્રી મહુવાના ચાતુર્માસ પછી શત્રુંજય, શંખેશ્વર વગેરે તીર્થોની યાત્રા.
અમરચંદે પ્રેમચંદના પુત્ર શ્રી પોપટલાલ અમરચંદ અને બીજા શ્રેષ્ઠીઓ કરીને મહારાજશ્રી રાધનપુર પધાર્યા. રાધનપુરમાં મહારાજશ્રીનાં
કપડવંજ આવ્યા અને મહારાજશ્રીને ખંભાતમાં વિ. સં. ૧૯૫૪નું વ્યાખ્યાનોનો ઘણો મોટો પ્રભાવ પડવા લાગ્યો અને દિવસે દિવસે ચાતુર્માસ કરવાની વિનંતી કરી. ખંભાત જેવા મોટા ક્ષેત્રનો અને શ્રોતાઓની સંખ્યા વધવા લાગી. મહારાજશ્રી રાધનપુરમાં હતાં ત્યારે લાભાલાભનો વિચાર કરી મહારાજશ્રીએ એ વિનંતીનો સ્વીકાર કર્યો એક વખત તેઓ “હરિભદ્રસૂરિકૃત 'અષ્ટક’ વાંચતા હતા હતા. અને યથા સમયે ખંભાત ચાતુર્માસ માટે પધાર્યા. હરિભદ્રસૂરિનો આ ગ્રંથ એટલો પવિત્ર અને પૂજનીય મનાય છે કે એ
શેઠશ્રી અમરચંદ પ્રેમચંદ એ ખંભાતની એક અનોખી પ્રતિભા ગ્રંથ માટે પણ શ્રાવકો અને સાધુભગવંતો “જી' લગાડી “અષ્ટકજી
હતી. તેઓ ખૂબ ધન કમાતા, પરંતુ પોતાના પરિગ્રહ પરિમાણના બોલે છે. મહારાજશ્રી એ ગ્રંથનું વાંચન કરતા હતા ત્યારે કેટલાક
વ્રતનું ચુસ્ત પાલન કરવા માટે પ્રતિવર્ષ ઘણું ઘન ધર્મકાર્યોમાં અને શ્રાવકો મળવા આવ્યા. તોઓએ સહજ જિજ્ઞાસાથી પૂછ્યું
સાધર્મિકોને મદદ કરવામાં વાપરતા. એમણે સિદ્ધાચલ, આબુ, સાહેબ, કયા ગ્રંથનું વાંચન ચાલે છે?'
કેસરિયાજી, સમેતશિખર એમ જુદા જુદા મળી આઠ વખત છરી “અષ્ટકજીનું ' મહારાજશ્રીએ કહ્યું.
પાળતા સંઘ કાઢયા હતા. સાતેક વખત તેમણે ઉપધાન કરાવ્યાં હતાં. અકજીનું' ? સાહેબ આપનો દીક્ષાપર્યાય કેટલો?
બારવ્રતધારી શ્રી અમરચંદભાઈએ મહારાજશ્રીના ઉપદેશથી “શ્રી “સાત વર્ષનો. કેમ પૂછવું પડયું ?'
વૃદ્ધિચંદ્ર જૈન સંસ્કૃત પાઠશાળા'ની સ્થાપના માટે મોટું આર્થિક સાહેબ, અવિનય થાય તો ક્ષમા કરશો, પણ અકજી તો વીસ
યોગદાન આપ્યું હતું. વિદ્યાર્થીઓને એમાં ધાર્મિક અભ્યાસ સાથે વર્ષના દીક્ષા પર્યાય થાય પછી જ વાંચી શકાય !”
સંસ્કૃત ભાષા, વ્યાકરણ વગેરેનો અભ્યાસ કરાવવા માટે ઉત્તર “ભાઈ, હું તો એમાં ૧૪ સ્વર અને ૩૩ વ્યંજન લખ્યા છે તે વાંચું
ભારતમાંથી પંડિતોને બોલાવવામાં આવ્યા હતા.(આ પાઠશાળામાંથી છું. બાકી તમે કહો છો એવો નિયમ કોઈ ગ્રંથમાં વાંચ્યો નથી. તમે
જ અભ્યાસકરીને ઉજમશીભાઈ ધીયાએ મહારાજ પાસેથી દીક્ષા લીધી વાંચ્યો હોય તો જણાવો’ *
હતી અને તેઓ પૂ.ઉદયસૂરિ બન્યા હતા.) પણ એવું કોઈ ગ્રંથમાં લખ્યું હોય તો શ્રાવકો જણાવે ને? વસ્તુતઃ
આ પાઠશાળા ઉપરાંત મહારાજશ્રીએ એક 'જંગમ પાઠશાળા'ની એ દિવસોમાં સંસ્કૃત ભાષાનો અને શાસ્ત્રોનો અભ્યાસ ઘટી ગયો હતો
સ્થાપના કરી. મહારાજશ્રીની સાથે જ એ વિદ્યાર્થીઓ વિહાર કરે અને એટલે જ આવી વાત ક્યાંક પ્રચલિત થઈ હશે !
દરેક ગામમાં પોતાની સ્વતંત્ર રહેવા જમવાની વ્યવસ્થા કરી રાધનપુરથી વિહાર કરીને મહારાજશ્રી શંખેશ્વર થઈ વઢવાણ
મહારાજની પાસે અભ્યાસ કરે. પધાર્યા અને વિ.સં. ૧૯૫૨નું ચાતુર્માસ વઢવાણમાં કર્યું. ચાતુર્માસ
ચાતુર્માસ પૂર્ણ થતાં શેઠશ્રી અમરચંદભાઈએ સિદ્ધાચલનો સંઘ પછી મહારાજશ્રી લીંબડી પધાર્યા. ત્યાં મુનિ આનંદસાગર સાગરજી
કાઢવાની ભાવના વ્યક્ત કરી. ખંભાતમાં પાઠશાળાનાં અને બીજા