Prabuddha Jivan 1992 Year 03 Ank 01 to 12

SR No.: 525977
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1992
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 87

- તા.૧૬-૬-૯૨ અને તા. ૧૬-૭-૯૨
પ્રબુધ્ધ જીવન
૧૧
, ધ્યેય માટે પૂરી સજ્જતા છે, તો તે ધ્યેય રાખવામાં કશું જ ખોટું તે વર્તમાન સમયના ગતાનુગતિક શિક્ષકથી કંઈ વિશેષ બને એમ કહેવું નથી. આ રીતે કોઈ ચોક્કસ લક્ષ્યની મહત્ત્વાકાંક્ષા રાખીને તે સંબંધોમાં મને ઉચિત લાગતું નથી. સતત પ્રામાણિક પુરુષાર્થ રાખવો એ સર્વથા ઉચિત જ છે.
- સદ્દગત સાક્ષર શ્રી ધૂમકેતુ તેમના મહત્ત્વાકાંક્ષા પુરુષાર્થ' પરના પરંતુ જે સ્થાનની મહત્ત્વાકાંક્ષા રખાય તેમાં તે સ્થાનની આભાથી નિબંધમાં મહત્ત્વાકાંક્ષામાં વિજયનું ધ્યેય સ્વીકારાયેલું છે અને અંજાઈને વાસ્તવિકતાનો વિચાર કરાયો ન હોય તો તેમાં સફળતા મહત્ત્વાકાંક્ષી પુરુષ પરાજયનો પછડાટ સહન ન કરી શકે એમ બતાવીને લગભગ ન જ મળે અને તેમાં બીજું ભયસ્થાન એ છે કે એ સ્થાન માટે મહત્ત્વાકાંક્ષાને પુરુષાર્થનું હલકામાં હલકું રૂપ ગણાવે છે. તેઓ પ્રામાણિક પુરુષાર્થને બદલે By fair means or foul - યેન કેન મહત્ત્વાકાંક્ષાને સદૈવ વજર્ય ગણે છે. તેમના નિબંધ પરથી એમ લાગે પ્રકારેણ તે સ્થાન પ્રાપ્ત કરવાની તાલાવેલી રહે. અંગ્રેજી સાહિત્યના છે કે તેમણે મહત્ત્વાકાંક્ષા એટલે કંઈક ખૂબ મોટું સ્થાન - સત્તાનું કે પ્રખ્યાત સાહિત્યકાર વૉલ્ટર સ્કોટનાં વિદ્યાર્થી જીવનનો દાખલો સર્વશ્રેષ્ઠ બનવાનું મેળવવાની તાલાવેલી અને તેમાં વિજય મેળવીને પ્રખ્યાત છે. શાળામાં એક વિદ્યાર્થી હંમેશા પ્રથમ નંબર રાખતો, સ્કોટને નામના મેળવવાનો મોહ એવો અર્થ કરીને મહત્ત્વાકાંક્ષામાં ખરી રીતે પ્રથમ નંબર જોઇતો હતો. જ્યારે શિક્ષક પેલા વિદ્યાર્થીને પ્રશ્ન પૂછતા સાચા મનુષ્યને અપમાન લાગવું જોઈએ એવું પ્રતિપાદન કર્યું છે. ત્યારે તેનો હાથ જાકીટનાં બટન પર રહેતો. તેનો જવાબ હંમેશા સાચો તેમના સમયમાં મહત્ત્વાકાંક્ષા'નાં ઉચ્ચારણથી માણસમાં જે પ્રતિક્રિયા જ રહેતો. સ્કોટે બીજે દિવસે તે છોકરાની જાકીટનું બટન કાપી નાખ્યું. થાય તે તેમણે અસરકારક રીતે સમજાવીને પુરુષાર્થના મહિમા દ્વારા છોકરાને પ્રશ્ન પૂછવામાં આવ્યો. તેનો હાથ જાકીટનાં બટન પર ગયો. મનુષ્યનાં કર્તવ્યનું અને જીવનનાં યોગ્ય વહેણનું ભાન સુંદર રીતે તેને જવાબ આવડતો હતો, પરંતુ બટન ગુમ થયું એ જાણીને તે બટન કરાવ્યું છે. આજે ‘મહત્ત્વાકાંક્ષા' શબ્દનો જે પ્રત્યાઘાત માણસને પડે અંગેના વિચારમાં ચડી ગયો એટલે તે પ્રશ્નનો જવાબ આપી શક્યો છે તે કોઈ વર્તમાન સાહિત્યકાર શ્રી ધૂમકેતુ કરતાં વધારે તીખી નહિ. સ્કોટ જવાબ આપી શક્યો અને તેણે પ્રથમનંબર મેળવી લીધો. ભાષામાં પણ લખે એવા મહત્ત્વાકાંક્ષી માણસો અવશ્ય રહેલા છે. આમ મહત્ત્વાકાંક્ષા માટેની ઘેલછા અને તીવ્ર આસક્તિ માણસને અધમ બનાવી દે છે. મહત્ત્વાકાંક્ષા ઘેલછાનું સ્વરૂપ ધારણ કરે છે. ત્યારે માણસ. પરંતુ મારી નમ્ર રજૂઆત એટલી જ છે કે પુરુષાર્થ કોઈ ચોક્કસ પશુથી પણ બદતર બને છે. વિદ્યાર્થી પ્રથમ વર્ગમાં ઉત્તીર્ણ થવાની ધ્યેયનાં અનુસંધાનમાં હોય. આ બેયની સપાટી જરા ઊંચી રાખવામાં મહત્ત્વાકાંક્ષા જરૂર રાખે, પણ તેનો અર્થ મહેનત કરવી એ છે. ચોરી આવે તો સવિશેષ પ્રયત્ન થાય અને જે ઊંચી સપાટી રાખી હોય તે પર કરીને કે ચિઠ્ઠીઓ લખી લાવીને પેપરમાં લખવું કે પરીક્ષકોની “અનન્ય વ્યક્તિ ન પહોંચી શકે તો છેલ્લી બાકી સાધારણ પ્રકારની સપાટી પર
પા’ મેળવીને પ્રથમ વર્ગ મેળવવો એવો તેનો અર્થ લેશમાત્ર નથી. રહે અને એથી નીચી સપાટી પર આવવાનું ન બને. આનો અર્થ એમ * સામાન્ય વિદ્યાર્થી પરીક્ષામાં ઉત્તીર્ણ થવા માટે જરૂરી ૩૫ ટકા, નથી કે આખા વિશ્વને જીતવાનું ધ્યેય રાખવું જેથી છેલ્લે બાકી અર્ધ વિશ્વ ગુણનું ધ્યેય રાખે તો શક્ય છે કે તે પરીક્ષામાં નિષ્ફળ પણ નીવડે. પરંતુ જીતાય. કોઈ સાહિત્યકાર આવેશયુક્ત વિચારણાથી સાહિત્ય તે સામાન્ય વિદ્યાર્થી ૩૫ ટકા ગુણનાં લક્ષ્યને બદલે ૫૦ ટકા ગુણનું પરિષદના પ્રમુખ થવાનું ધ્યેય રાખે તો તે મહત્ત્વાકાંક્ષાની નબળી બાજુ લક્ષ્ય રાખે તો તે પ્રમાણે તે મહેનત કરવા પ્રેરાય અને ઘડીભર ૫૦ ટકા છે, પરંતુ તે પોતે જે લખે, નવલિકા કે નવલકથા, ગઇ કે પધ, નાટક ગુણ તે ન મેળવી શકે તો છેલ્લી બાકી ૪૦-૪૫ ટકા ગુણ તો મેળવે એવી કે નિબંધ, જીવનચરિત્ર કે પ્રવાસવર્ણન, તેમાં પોતાનું પુસ્તક કે સર્જન પૂરી શક્યતા ગણાય, આમ ઊંચું લક્ષ્ય રાખવાથી વિદ્યાર્થી ઉચ્ચ કક્ષાનું બને એવું ધ્યેય રાખીને શ્રમ લે તો છેલ્લે બાકી તે સર્જન નિષ્ફળતામાંથી બચી જાય અને સાથે સાથે ઉચ્ચ ધ્યેય પામવા માટે તેણે સામાન્ય કોટિથી નીચું ન જાય એવો મહત્ત્વાકાંક્ષામાં તંદુરસ્ત અર્થ પણ અભ્યાસમાં મહેનત લીધી હોય એટલે તેનો અભ્યાસ પણ ઠીક થયો રહેલો છે. હોય, આ છે મહત્ત્વાકાંક્ષાનો મર્મ..
જીવનમાં મહત્ત્વાકાંક્ષા જેવી કોઈ જ બાબત ન હોય તો કાંતો તે પંડિત નહેર તેમના એક વક્તવ્યમાં કહે છે કે જે યુવાનો ગૌરવ વ્યક્તિ કોઈપણ ધ્યેય રાખવા અસમર્થ છે અર્થાતુ સવિશેષ ‘મૂળ અને મહત્ત્વાકાંક્ષા ધરાવતા નથી તેઓ તેમને ગમતા નથી. તેઓ મનની લાચાર વ્યક્તિ છે અથવા તે સાચા અર્થમાં ત્યાગી હોય, સાચા આગળ કહે છે, "જો તમે વૈજ્ઞાનિક હો તો આઈનસ્ટાઈન બનવાનું ત્યાગી તો વિરલ હોય છે, પરંતુ કોઇ ઉચ્ચ ધ્યેય રાખતાં કેટલાક લોકો વિચારો, પણ માત્ર યુનિવર્સિટીમાં રીડર બનવું એમ નહિ. જો તમે ડરે છે. આપણે એમાં સફળ ન થઇએ એમ વિચારીને તેઓ નિષ્ક્રિય ડૉકટર હો તો જે શોધ માનવજાતનો રોગ મટાડે એવી શોધ અંગે રીતે જીવવાનું પણ પસંદ કરે છે. બીજી બાજથી મહત્ત્વાકાંક્ષા એવી વિચારો. કોઇક મોટી વસ્તુનું ધ્યેય રાખવાનું કાર્ય જ તમને મોટા બનાવે બાબત છે કે વ્યક્તિ મનથી કોઈ પ્રકારની મહત્ત્વાકાંક્ષા સ્પષ્ટ કરીને છે." પછી પોતાનો દાખલો આપતાં તેઓ કહે છે, "but પુરુષાર્થમય બને કે ન બને પણ મહત્ત્વાકાંક્ષાનો જે ભાવ છે કે મોટાઈ ssentially we became what we were, because મેળવવી તે મનમાં ઓછેવત્તે અંશે રહેતો હોય છે. મારાસ જે કંઈ કામ We had son nibition and pride, because we હાથ ધરે તેમાં તે સરસ કરી બતાવે, મોટું સ્થાન મેળવે, યશ, શાબાશી litched our wagon to a star, because we tried to કે વખાણ મેળવે એવો ભાવ, થોડા અપવાદો સિવાય, માણસનાં મનમાં do big things and in so doing our stature રહેતો હોય છે. પ્રામાણિક પુરુષાર્થના પરિણામરૂપે મોટાઈ કે મોટું increased a little. અર્થાત પરંતુ આવશ્યક રીતે અમે જે છીએ સ્થાન મળે તો તેમાં પાપ નથી. પરંતુ ગમે તે પ્રકારે મોટાઈ કે મોટું તે થયા, કારણ કે અમારામાં કંઈક મહત્વાકાંક્ષા અને ગૌરવ હતાં, સ્થાન મેળવવું જ જોઈએ એ મહત્ત્વાકાંક્ષાને વળગેલી ઘેલછા છે. એમાં કારણ કે અમે કંઈક ઘણી મોટી વસ્તુનું ધ્યેય રાખ્યું કારણ કે અમે મોટી યોગ્ય વિચારણા અલ્પ છે, આવેશ વધુ પડતો છે. આવા માણસોને વસ્તુઓ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો અને તેમ કરવામાં અમારો દરજ્જો થોડો ઘડીભર મોટાઈ કે મોટું સ્થાન મળે તો પણ તેમની સુખાકારી તો વધ્યો.' આવા યોગ્ય અર્થમાં મહત્ત્વાકાંક્ષા ઉચિત અને આવકાર્ય છે. શંકાસ્પદ જ ગણાય.
માનસિક રીતે વિચારતાં એમ જોવાં મળે છે કે માણસ ઘણીવાર "મહત્ત્વાકાંક્ષા' શબ્દની અપ્રિયતાનો ઉલ્લેખ કરીને કોઈ કહે કે સત્તા, પૈસા, કૌશલ્ય વગેરેનાં મોટાં સ્થાનોનો અંજાઈ જવાય તેવો બાહ્ય મહત્ત્વાકાંક્ષા તો વજર્ય જ હોવી ઘટે, આ બીજો છેડો દર્શાવતું વિધાન આકર્ષક દેખાવ અને તેમાં તેને દેખાતી અદ્દભુત મોટાઈથી રોમાંચ છે. યુવાન કે પ્રૌઢ વ્યક્તિ ચોક્કસ ધ્યેય રાખે તો તેના અનુસંધાનમાં તે અનુભવે છે. પરિણામે, તે મહત્ત્વાકાંક્ષાન મર્મ સમજ્યા વિના પ્રવૃત્ત રહી શકે એ સ્પષ્ટ છે. અલબત્ત, પોતાનાં પોત, રચિ, શક્તિ, મહત્ત્વાકાંક્ષાનાં નબળાં પાસાંને પકડીને અળખામણો બનવાનું ટાળી સંજોગો વગેરે વિચારીને ધ્યેય નક્કી કરવાનું છે. આવું ધ્યેય, ઇજનેર, શકતો નથી. આવા માણસને પોતાના અહમને પોષણ - ખોરાક આપ્યું વકીલ, ડૉક્ટર, પ્રાધ્યાપક, લેખક, સામાજિક કાર્યકર કે નેતા જે નક્કી રાખવામાં એટલી તન્મયતા આવી જાય છે કે તેને પોતાની સુખાકારી કરાય તે સિદ્ધ કરવા પ્રામાણિક પુરુષાર્થ કરવાનું મન પર રોજ પણ સમજાતી હોતી નથી. તેથી મહત્ત્વાકાંક્ષા' શબ્દ વગોવાઇ ગયો સ્વાભાવિક રીતે આવવાનું. નિશ્ચિત ધ્યેય વિના પ્રયત્ન વ્યવસ્થિત રીતે છે અને મહત્ત્વાકાંક્ષા સેવનાર પ્રત્યે અન્ય લોકોને ધૃણા અને નફરત થઈ શકતો નથી. તેવી જ રીતે નબળામાં નબળા વિદ્યાર્થીને ભણવાની થાય છે. મહત્ત્વકાંક્ષામાં રહેલા તંદુરસ્ત અર્થની દ્રષ્ટિએ મહત્ત્વાકાંક્ષી વિષયો આવડે અને તેનાં જીવનમાં પ્રકાશ પથરાય એવું ધ્યેય શિક્ષક થવું એમાં માનવીનું ગૌરવ અવશ્ય રહેલું છે.' રાખે અને તે પ્રેયનાં અનુસંધાનમાં તે પુરુષાર્થ કરે તેમાં મહત્ત્વાકાંક્ષા
0 0 0 સાથે સંકળાયેલું પાગલપણું નથી. શિક્ષક કંઈ ઉચ્ચ ધ્યેય ન જ રાખે તો