Prabuddha Jivan 1992 Year 03 Ank 01 to 12

SR No.: 525977
Original Sutra Author: N/A
Author: Ramanlal C Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh
Publication Year: 1992
Total Pages: 178
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Prabuddha Jivan, & India
File Size: 19 MB

Page 161

તા. ૧૬-૧૧-૯૨
પ્રબુદ્ધ જીવન
જૈન તેમજ બૌદ્ધ દર્શનમાં મનુષ્યતર પ્રાણી સૃષ્ટિ પણ સિદ્ધ થાય કરવાનું કહે છે. મહાશતક પ્રાયશ્ચિત્ત કરે છે. ચારિત્રધર્મ વિશિષ્ટ રીતે છે તેના ઉદાહરણો મળે છે. જાતકકથા તેનું ઉદાહરણ છે.
૨૦ વર્ષ પાળે છે; ૧૧ પડિમા વહે છે, અનશન કરી સિદ્ધિ મેળવે છે. નંદમણિયારે દુષ્ટની સોબતથી સમ્યકતત્વ ગુમાવી મિથ્યાત્વ નવમા ઉપાસક નંદિનીવિયાગાહાવઈ હતા. શ્રાવસ્તી નગરીમાં મેળવ્યું ત્યારે ધનાઢય નંદમણિયાર વાવ બંધાવે છે જેને ચિત્રસભા, તેઓવસતા હતા અને તેને અસ્મિણી નામે ભાર્યા હતી. બધાની જેમ મહાનસશાળા, તિગિચ્છશાળા, અલંકાર સભાથી વિભૂષિત કરે છે. ગૃહસ્થ ધર્મની સ્વીકૃતિ, પડિમા વહન, અણસણ, સમાધિમરણ, તેમાં રહેલી આસક્તિથી મરીને દેડકા તરીકે જન્મે છે.
દેવલોકમાં ઉત્પત્તિ તથા સિદ્ધિ. દેડકો મહાવીરસ્વામીના સમવસરણમાં જઈ રહેલા રાજા
છેલ્લા દસમ ઉપાસક છે લિતિયાવિયાગાહાવઈ. ભગવાનનું શ્રેણિકના ધોડાના પગ નીચે કચરાઈ જવાથી હતોત્સાહ થયા વગર એક
સમવસરણ, ગૃહસ્થ ધર્મનો સ્વીકાર, ભાયી ફગુણી પણ બાજુ સરકી જઈ પચ્ચકખાણ સહિત અસણ-પાણ-ખાઈમ-સાઈમ
શ્રમણોપાસિકા બને છે. ધર્મજાગરણ, પડિમાવહન, અનશન તથા ભોજન ત્યજી છેલ્લા શ્વાસ સુધી સર્વ વસરાવી દેવત્વ પામે છે.
સમાધિમરણ બાદ દેવલોકમાં ઉત્પત્તિ અને સિદ્ધિ.
ટૂંકમાં, બધાંનો એકસરખો વ્યવહાર જોવા મળે છે. ઉપાસકદશાના દશે અધ્યાયોમાં પ્રથમ ઉપાસક આણંદ . ગાથાપતિનો વિસ્તૃત ઉલ્લેખ છે. આણંદ તથા તેની પત્ની ભગવાન
તપોમય સુંદર આધ્યાત્મિક જીવન જીવી રહેલાં સાધુ-સાધ્વીમાં મહાવીરની વાણી સાંભળી પત્ની સાથે અણુવ્રતાદિ ગ્રહણ કરે છે.
પણ આસક્તિ ક્યારેક માથું ઉંચકે છે તેવો એક પ્રસંગ પૃ. ૪૨૩માં આટલું વિપુલ ધન તથા વૈભવ હોવા છતાં, ભગવાનની વાણીના
લિપિબદ્ધ કરાયો છે :પ્રભાવથી તપશ્ચર્યાના બળ વડે અવધિજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે છે, અને શીલ- રાજગૃહ નગરીના રાજા શ્રેણિક ભગવાન મહાવીરના વ્રત, ગુણ-વિરતિ, પ્રત્યાખાન, પૌષધ-ઉપવાસાદિથી વીસ વર્ષ સુધી
સમવસરણમાં જવા ચલ્લણા રાણી સહિત પ્રયાણ કરે છે. ત્યારે ઉપસ્થિત શ્રમણોપાસક તરીકે જીવી અગિયાર ઉપાસકની ડિમા વહી માસિક રહેલાં કેટલાંક સાધુ-સાધ્વી આ પ્રમાણે નિયાણું કરે છે: આ બંને દંપતી સંલેખના કરી અરુણાભ વિમાનમાં દેવ તરીકે ઉત્પન્ન થાય છે.
કેટલા ધનાઢય, સુંદર, સુખી, ભોગોપભોગ ભોગવી શકે તેવાં જીવન છે. ત્યાર પછી બીજા ઉપાસકમાં કામદેવનું વર્ણન છે. દેવ તેને
વ્યતીત કરે છે. દેવલોકમાં એવા દેવો પણ જોયા નથી, તો અમારા આ શાચનું રૂપ લઈ, હાથી થઈ, સર્પ થઈ, ઉપસર્ગો કરે છે. તેમાંથી પાર
સુકૃત્યનું (તપ-નિયમ-બ્રહ્મચર્ય-ગુમ) જો કંઈ વિશિષ્ટ ફળ હોય તો , ન પડે ત્યાં સુધી પડિયા ધારણ કરે છે જેના ઉપસર્ગ સહન કરવાના
અમે પણ આગામી ભવમાં આવું ભોગસમૃદ્ધ જીવન મેળવીએ. સમતા ગુણની ભગવાન પ્રશંસા કરે છે. કામદેવ યથાસૂત્ર
ભગવાને તેઓને આ વિચાર માટે બોલાવ્યા, મીઠો ઠપકો આપ્યો એક-બે-ત્રણ-ચાર-પાંચ-છ-સાત-આઠ-નવ-દશ- અગિયાર પડિમાં તથા પ્રાયશ્ચિત કરવા કહ્યું આરાધે છે અને તેથી જેનું શરીર હાડકા-ચામડી દેખાય તેવું થાય છે, વિજયકક્કરણાય'માં ભદ્રાના પતિ પણ સાર્થવાહને દેવદિત્ર સૂકું, માંસ વગરનું, કડકડ અવાજ કરે તેવું બને છે. અગિયાર પડિમા નામનો પુત્ર હોય છે. વિજયતસ્કર તેને ઊપાડી જાય છે અને કુવામાં પછી માસિક સંખના કરી અરુણાભ વિમાનમાં જન્મી ફેંકી દે છે. પુત્રની ભાળ મળ્યા પછી ચોરને જેલમાં પુરવામાં આવે છે. મહાવિદેહમાંથી સિદ્ધિ મેળવશે.
કોઈ વાર ધણ સાર્થવાહને અલ્પ ગુના માટે તેની સાથે પુરાવામાં આવે લગભગ બધાં જ ઉપાસકોના જીવનમાં સાધનાના માર્ગે જવાના છે. દીર્ઘશંકા નિવારણાર્થે ધણ સાર્થવાહ પોતના ભોજનમાંથી થોડું પ્રસંગો એક સરખાં જ છે. પૃષ્ઠ ૩૧૨-૩૧૬માં ત્રીજા ઉપાસક ચોરને આપે છે. પત્નીને આ ગમતું નથી. અવધિ પછી છૂટા થયેલા ચલણીવિયગાહાવઈનો પ્રસંગ વર્ણવ્યો છે. પતિ-પત્ની બંને ચારિત્રધર્મ સાર્થવાહ રાજગૃહમાં પ્રવચન સાંભળી પ્રવજ્યા લે છે. ઘણા વર્ષો સંયમ સ્વીકારે છે. સાનુકૂળ-પ્રતિકુળ ઉપસર્ગો સહે છે. છેલ્લે અનશન કરી પાળી ભત્તપાણીનો પરિત્યાગ કરી માસિક સંલેખણા કરી મહાવિદેહમાં દેવલોકમાં જન્મ તથા સિદ્ધિ મેળવે છે.
સિદ્ધિ મેળવે છે. ચોથા ઉપાસક સુરાદેવગાણાવઈ છે. ભગવાનનું સમવસરણ. ત્યાં જૈનધર્મના બે મૌલિક સિદ્ધાંતો તે અહિંસા અને તપ છે. તેથી તેને જવું . પ્રવચનની અસર, તેના ત્રણે પુત્રોનું તેની સમક્ષ મૃત્યુ. તેના ‘અહિંસા પરમો ધર્મ:' ગણાવ્યો છે. અહિંસા માટે તપ પણ આવશ્યક શરીરને રોગિષ્ઠ બનાવ્યું: સરાદેવની ઉપાસક પડિમાં સ્વીકારતી ' છે. શ્રતધર આચાર્ય શર્ભવસૂરિએ પોતાના પુત્ર મયંક માટે ગત; અનશન અને સિદ્ધિ મેળવે છે.
દશવૈકાલિકસૂત્રની રચના કરી જેની પ્રથમ ગાથા નીચે પ્રમાણે છે :પાંચમા ઉપાસક શુલસયગાહાવઈ છે. (પૃષ્ઠ ૩૨૨-૩૨૭) તેના ધમ્મો મંગલમુક્કિડં અહિંસા સંયમો તપઃા. જ્યેષ્ઠ તથા મધ્યમ પુત્રનું દેવ દ્વારા મૃત્યુ, તેની સર્વ સંપત્તિનો નાશ, દેવાવિ ત નમસ્યન્તિ જલ્સ ધમ્મ સયા મણો . પત્નીનો પ્રશ્ન અને તેનો પ્રત્યુત્તર, ઉપાસકની ડિમાનું ગ્રહણ,
અહીં પણ અહિંસા, સંયમ તપને સ્થાન અપાયું છે. ભગવાન અનશન અને સિદ્ધિ.
મહાવીર કોઈ વાર છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ, દસમ કોઈ વાર દુવાલસ તથા અડધા આ પ્રમાણે કંડકોલિયગાહાવઈનો પ્રસંગ. ઉપાસકની પડિમાં, મહિનાના કે મહિનાના ઉપવાસમાં પાણી પણ પીતા નહિ. આ ચાર અનશન અને સિદ્ધિ.
આગમના બે વિભાગમાંથી ઉવહાણસુવની નિસ્પૃત્તિ ગા. સાતમા ઉપાસક સદાલપુત્ત કુંભકારનો છે. દેવ વડે ત્રણ પુત્રોનું ૨૭૫-૨૭૬)માં કહ્યું છે કે જ્યારે જે તીર્થકર ઉત્પન્ન થાય ત્યારે તેઓ મૃત્યુ સમભાવ વડે સહન કરે છે. પત્નીનું મૃત્યુ પણ સહે છે, માયાવી પોતાના તીર્થમાં “ ઓહાણ સુય” અધ્યયનમાં પોતે કરેલી તપશ્ચર્યા દેવનું આકાશમાં ઉડવું, પત્નીનો પ્રશ્ન, તેને લીધે લેવું પડેલું પ્રાયશ્ચિત્ત, વર્ણવે છે. ઉપાસક પડિમાની સ્વીકૃતિ, અનશન અને સિદ્ધિ.
ધર્મ કહાનુયોગમાંથી વિવિધ ત૫ અંગેની માહિતીનું આઠમા ઉપાસક મહાસતયગાહાવઈનો છે. મહાશતકને ૧૩ વિહંગાવલોકન કર્યા પછી તપ વિષે થોડો વિચાર રજૂ કરું છું. “તપે પત્નીઓ છે. તેમાંની એક રેવતી છે. કામોપભોગમાં તેઓ આડી ખીલી સા નિર્જરા ચ” એ સૂત્ર આપનાર ઉમાસ્વામી મહારાજે તપથી નિર્જરા સમાન હોવાથી રેવતી અમિ પ્રયોગથી બાળી મૂકે છે. રેવતી માંસ- કર્મોની થાય એવું સૂચન કર્યું છે. અનિકાચિત કર્મો તો અન્ય રીતે ક્ષય મદિરાનું સેવન કરે છે. રેવતી મહાશતકને અનુકુળ ઉપસર્ગો કરે થાય છે; પરંતુ નિકાચિત કર્મો તો ભોગવવાં જ પડે. તપ વડે નિકાચિત છે.મહાશતક રેવતીને કહે છે કે તે મૃત્યુ પછી નરકમાં જશે.એક પ્રસંગે કર્મો દ્વારા જે અનુબંધ થવાનો હોય તેનો ક્ષય કે નાશ થઈ શકે છે. ગૌતમ ગણધર મહાશતક સમીપ આવે છે. તેઓ વંદન કરે છે. ગણઘર 'તાપયતિ ઈતિ તપઃ” ચાર કષાયો તથા આંતરિક રાગદ્વેષાદિ ગૌતમ મહાશતકને પત્ની રેવતી નરકે જશે તે કહેવા માટે પ્રાયશ્ચિત્ત શત્રુઓનો ક્ષય તપ દ્વારા થાય તે ઈચ્છનીય છે; કારણ કે કષાયમુક્તિઃ -
કિલ મુક્તિ રેવ.” કર્મોનું આવાગમન ઈચ્છાથી થાય છે, અને ઈચ્છા
. નિરમો ધર્મ ગામ હરિએ પોતાના પ્રમાણે છે :
ધો
'